ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2625

เมื่อเห็นสตรีผู้นี้ ชิวหนานยิ้มพลางเรียกขึ้นว่า “ท่านอาจารย์อา!”

ผู้มาใหม่ก็คือท่านลิ่วซือซูที่ชิวหนานพูดถึง นามว่าหลิวซือซือ

สายตาของหลิวซือซือหยุดลงบนร่างอู๋เป่ย นางยิ้มเอ่ยว่า “ชิวหนาน นี่คืออัจฉริยะที่เจ้าเขียนเล่าถึงในจดหมายงั้นเหรอ?”

ชิวหนานรีบพยักหน้า “ใช่แล้ว ท่านอาจารย์อา เขาชื่ออู๋เป่ย เป็นศิษย์สำนักดาบจอมราชันย์ ตอนเราอยู่แดนจักรพรรดิ์มนุษย์ เขาเคยฟันเพียงกระบี่เดียวก็ทำให้คุณชายจวี่เฉินซาแห่งจวี่เจียที่ถืออาวุธราชันต้องถอยไปด้วยความตกตะลึง”

“โอ้!” ดวงตาหลิวซือซือพลันสว่างวาบ “สามารถบังคับให้ผู้ถืออาวุธราชันถอยได้ แบบนี้ไม่เลวเลย!”

อู๋เป่ยรู้สึกว่าสายตาที่หลิวซือซือมองเขา ราวกับหมาป่ามองลูกแกะ เขารีบเอ่ยว่า “ตอนนี้ข้ายังไม่คิดจะมีอาจารย์”

หลิวซือซือว่า “เจ้าลงมือสู้กับคนตระกูลจวี่มาแล้ว ก็คงรู้คร่าว ๆ แล้วสินะว่าพลังของเผ่าราชวงศ์เป็นอย่างไร”

อู๋เป่ยว่า “อานุภาพของอาวุธราชันรุนแรงก็จริง แต่ฝีมือของจวี่เฉินซาก็แค่นั้น”

หลิวซือซือว่า “นั่นเพราะเขาไม่ใช่คนในแกนหลักของเผ่าราชวงศ์ หากเป็นตัวจริงล่ะก็ เจ้าคงไม่ใช่คู่มือเขาเลย”

อู๋เป่ยไม่พูดอะไร ในมุมมองของเขา ถ้ายังไม่ได้ลงมือจริง ๆ ใครแพ้ใครชนะย่อมยังบอกไม่ได้

“เจ้ายังไม่รู้สินะ ว่าบรรพชนของพวกเขาได้บัลลังก์แห่งราชันมาอย่างไร? ถ้าเจ้าร่วมสังกัดไท่หวงเจี้ยวของข้า วันหน้าก็มีโอกาสไต่ขึ้นท้าชิงบัลลังก์แห่งราชันได้!”

ในใจอู๋เป่ยสะท้านเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่ามีพลังแข็งแกร่งก็ขึ้นท้าชิงบัลลังก์แห่งราชันได้อย่างนั้นหรือ?”

หลิวซือซือส่ายหน้า “แน่นอนว่าไม่ใช่ ตั้งแต่เจิ้นตั้นถือกำเนิดมาจนถึงวันนี้ ทั่วหล้ารวมแล้วมีบัลลังก์แห่งราชันหนึ่งร้อยแปดที่นั่ง กับสามภาพแผนที่จักรพรรดิ ในบัลลังก์หนึ่งร้อยแปดที่นั่งนั้น ตอนนี้ยังเหลือบัลลังก์ไร้เจ้าของอยู่สี่สิบสอง ส่วนสามภาพแผนที่จักรพรรดินั้น ไม่รู้ถูกซ่อนอยู่แห่งหนใด”

“ถ้าผู้ใดอยากได้เข้าใกล้บัลลังก์แห่งราชัน ก็ต้องได้รับการหนุนหลังจากเผ่าราชวงศ์อย่างน้อยสิบตระกูล หากไร้การสนับสนุนจากเผ่าราชวงศ์แล้ว แม้แต่โอกาสจะเข้าใกล้บัลลังก์ยังไม่มีเลย!”

“ไท่หวงเจี้ยวของข้ามีมิตรอยู่ทั่วหล้า สนิทสนมกับเผ่าราชวงศ์ถึงสิบแปดตระกูล หากเจ้าร่วมไท่หวงเจี้ยว วันหน้าก็มีโอกาสได้สัมผัสบัลลังก์ กระทั่งครอบครองบัลลังก์แห่งราชันก็ยังได้!”

อู๋เป่ยว่า “ข้าเข้าร่วมเหลียนซานจงแล้ว”

หลิวซือซือว่า “แล้วจะอย่างไร? เหลียนซานจงไม่ได้อยู่ในแดนเซียนจินหวง ทั้งสองฝั่งก็ไม่มีความเกี่ยวข้องกัน ถึงเจ้าเป็นศิษย์เหลียนซานจง ก็ไม่ขัดกับการเข้าร่วมไท่หวงเจี้ยวของข้า แม้เหลียนซานจงจะรู้เรื่องนี้ ก็มีแต่จะดีใจแทนเจ้า ในเมื่อได้มีสายสัมพันธ์กับไท่หวงเจี้ยวของเรา นั่นคือเกียรติของพวกเขา”

อู๋เป่ยยังชั่งใจอยู่ หลิวซือซือก็พูดต่อ “แน่นอน มาตรฐานการรับศิษย์ของข้าสูงมาก ข้ายอมขาดแคลนไม่ยอมรับคนไร้คุณภาพ หากเจ้าไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ข้าก็ไม่ฝืนหรอกนะ”

แม้รู้อยู่เต็มอกว่านี่เป็นเพียงคำพูดยั่วยุ แต่อู๋เป่ยก็ยังอดหงุดหงิดไม่ได้ จึงถามว่า “มาตรฐานของท่านคืออะไร?”

หลิวซือซือว่า “ไท่หวงเจี้ยวของเรามีแผนภาพไท่หวงอยู่หนึ่งผืน เมื่อครั้งอดีตบรมครูไท่หวงได้ตรัสรู้เก้าบทไท่หวงออกมาจากแผนภาพนั้น เก้าบทไท่หวงลึกล้ำอย่างหาที่สุดมิได้ ที่ผ่านมาเหล่าศิษย์มากที่สุดก็หยั่งถึงได้เพียงสองสามบท ส่วนใหญ่ทั้งชาติกลับตรัสรู้ได้แค่บทเดียวเท่านั้น เจ้าต้องตรัสรู้ให้ได้อย่างน้อยสามบท ถึงจะ拜เข้ามาเป็นศิษย์สำนักข้าได้”

เก้าบทไท่หวงอย่างงั้นหรือ? อู๋เป่ยสนใจขึ้นมาทันที “ข้ายินดีลองดู”

หลิวซือซือว่า “เก้าบทไท่หวงคือสายสืบทอดพื้นฐานของไท่หวงเจี้ยว ข้าต้องไปยื่นเรื่องขออนุญาตต่อเหล่าผู้อาวุโสก่อน ถึงจะพาเจ้าไปได้”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ได้ รบกวนด้วย”

หลังหลิวซือซือจากไป จื่อซีเม้มริมฝีปากยิ้มแล้วว่า “ท่านลิ่วซือซูอยากรับเจ้าเป็นศิษย์แท้ ๆ ยังจะเอาเก้าบทไท่หวงมาทดสอบอีก”

อู๋เป่ยไม่รู้ว่าเก้าบทไท่หวงเป็นเช่นไร จึงถาม “เก้าบทไท่หวงนี่ ยากไหม?”

จื่อซีกล่าว “แน่นอนว่ายาก ดูอย่างพวกเราสักกี่คนกันเชียว ยังตรัสรู้ได้แค่บทแรกเท่านั้น”

อู๋เป่ยนึกถึงแผนภาพไท่หวงผืนนั้น จึงถาม “แล้วข้าดูแผนภาพไท่หวงได้ไหม?”

จื่อซียิ้ม “ได้อยู่แล้ว แผนภาพไท่หวงอยู่ในวิหารใหญ่ไท่หวง ศิษย์ทุกคนเข้าไปสักการะได้ เพียงแต่วิหารใหญ่ไท่หวงจะเปิดให้เข้าไปทุก ๆ เจ็ดวัน ตอนนี้ต้องรออีกสองวัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน