ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2629

เขาพูดว่า “ในเมื่อเป็นอย่างนี้ ผู้น้อยย่อมทุ่มเต็มกำลัง จะพยายามตรัสรู้ให้ถึงที่สุดครับ!”

ขณะนั้นเอง ก็ได้ยินเสียงของหลิวซือซือดังมาจากเบื้องล่าง

“ปรมาจารย์ดาบทั้งสาม ผู้น้อยหลิวซือซือมาขอเข้าเฝ้าค่ะ!”

โอวหยางเทียนจี้ถามเสียงราบ “มีเรื่องอะไร พูดมา”

ตอนนี้หลิวซือซือยืนอยู่หน้าประตูหอคอยดาบพอดี นางตะโกนขึ้นไปว่า “ท่านทั้งสาม ผู้น้อยเพิ่งรับอู๋เป่ยเป็นศิษย์ใหม่ ท่านทั้งสามคุณธรรมสูงส่ง จะมาแย่งศิษย์กับผู้น้อยคนหนึ่ง มันดูไม่ค่อยเหมาะนะคะ?”

เสิ่นเสวียนจงฮึดฮัด “เจ้าก็รู้ตัวเหมือนกันรึว่าเป็นคนรุ่นหลัง? ในเมื่อรู้ ก็ไม่ควรขึ้นมาที่นี่”

ท่าทางอีกฝ่ายใกล้จะเถียงกันลุกลาม อู๋เป่ยกลัวหลิวซือซือเสียเปรียบ จึงรีบร้อนเอ่ยว่า “ท่านทั้งสาม ผู้น้อยคิดว่า เช่นนี้ดีไหม ศิษย์ขอบ拜เป็นศิษย์ของทั้งสองฝ่ายเลย”

ทั้งสามสบตากัน เสิ่นเสวียนจงถาม “โอ? พูดแบบนั้นหมายความว่าอย่างไร”

อู๋เป่ยว่า “ท่านทั้งสาม ไท่หวงเจี้ยวทุกวันนี้ ก็ล้วนเป็นพวกท่านร่วมกันกอบกู้ขึ้นมาทั้งนั้น ตอนนี้ไท่หวงเจี้ยวเป็นหนึ่งใน thế势力ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแดนเซียนจินหวง จะทรัพยากรพลังยุทธ์ก็มี จะเส้นสายคนรู้จักก็พร้อม หากผมไม่ใช่ศิษย์ของไท่หวงเจี้ยว ไท่หวงเจี้ยวจะยอมทุ่มทรัพยากรพลังยุทธ์ให้ผมไหมล่ะครับ?”

ฟังอู๋เป่ยพูดเช่นนี้ ทั้งสามก็รู้สึกว่ามีเหตุผลอยู่ไม่น้อย ที่จริงแล้วการเติบโตของไท่หวงเจี้ยวนั้นเกินกว่าที่พวกเขาคาดไว้ ทุกวันนี้กลายเป็นหนึ่งใน thế势力ที่แข็งแกร่งที่สุดของแดนเซียนจินหวงไปแล้ว หากอู๋เป่ยเป็นเพียงศิษย์ของพวกเขา การใช้ทรัพยากรของไท่หวงเจี้ยวก็เกรงว่าจะไม่ทั่วถึง

คิดได้ดังนี้ ทั้งสามก็ปรึกษากันเล็กน้อย ก่อนเสิ่นเสวียนจงจะกล่าวว่า “ก็ได้ ต่อไปนี้เจ้าเป็นทั้งศิษย์ของไท่หวงเจี้ยว และเป็นศิษย์ของพวกเราทั้งสามด้วย!”

อู๋เป่ยยิ้ม “ศิษย์คารวะซือจวิน(อาจารย์ )ทั้งสาม!”

เสิ่นเสวียนจงว่า “เจ้าลงไปบอกหลิวซือซือให้เข้าใจเรื่องนี้ก่อน แล้วค่อยกลับมา”

“ครับ”

อู๋เป่ยออกจากมิติลึกลับ ปรากฏตัวต่อหน้าหลิวซือซือ เขายิ้มแล้วว่า “ซือจวิน(อาจารย์ ) ตอนนี้ผมเป็นทั้งศิษย์ของหอคอยดาบ และเป็นศิษย์ของท่านด้วย”

หลิวซือซือเหลือบมองหอคอยดาบแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “ตามข้ามา”

อู๋เป่ยถาม “ซือจวิน(อาจารย์ ) จะไปไหนหรือครับ?”

หลิวซือซือตอบ “ไปตรัสรู้เก้าบทไท่หวง”

อู๋เป่ยเกาศีรษะ “การฝึกอบรมสำหรับศิษย์ใหม่ยังไม่จบไม่ใช่เหรอครับ?”

“ตอนนี้เจ้ากลายเป็นศิษย์ของหอคอยดาบแล้ว ไม่จำเป็นต้องเข้าฝึกอบรมอีก”

อู๋เป่ยเองก็ไม่อยากเสียเวลา ยิ้มว่า “งั้นก็ดีเลยครับ”

พอพ้นเขตของหอคอยดาบออกมา หลิวซือซือจึงเอ่ยว่า “พอตรัสรู้เก้าบทไท่หวงแล้ว เจ้าค่อยไปพบหัวหน้าพรรคกับเหล่าผู้อาวุโสฝ่ายบริหาร”

อู๋เป่ยกะพริบตา “หัวหน้าพรรคจะพบผมด้วยหรือครับ?”

“สามารถถูกหอคอยดาบเลือก หัวหน้าพรรคก็ย่อมอยากรู้อยู่แล้วว่าพรสวรรค์ของเจ้าเป็นอย่างไร หากเจ้าคือคนที่ปั้นต่อได้จริง ไท่หวงเจี้ยวย่อมพร้อมจะทุ่มเทปลูกฝังเจ้าอย่างเต็มที่”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ศิษย์จะพยายามอย่างเต็มที่ครับ”

ทั้งสองกลับไปยังพระราชวังบนยอดเขาห้าดอกบัว นางสั่งให้คนปิดประตูตำหนักจนสนิท จากนั้นก็หยิบตำราหนึ่งออกมาด้วยท่าทีจริงจัง แล้วกล่าวว่า “นี่คือสามบทแรกแห่งไท่หวง หากเจ้าสามารถตรัสรู้สามบทนี้ได้ทะลุปรุแล้ว ค่อยไปตรัสรู้หกบทที่เหลือต่อ หกบทหลังเก็บรักษาอยู่ที่หัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยถามว่า “ซือจวิน(อาจารย์ ) ได้ยินมาว่า นอกจากบรมครูไท่หวงแล้ว ยังไม่เคยมีใครตรัสรู้ถึงบทที่สี่เลย จริงไหมครับ?”

หลิวซือซือตอบ “ก็ไม่ถึงกับใช่ทั้งหมด ที่จริงเคยมีอัจฉริยะคนหนึ่งตรัสรู้ไปถึงบทที่ห้า ทว่าดวงไม่ดี ระหว่างฝึกตนอยู่ดี ๆ ก็เกิดพลังย้อนทำร้ายตนเอง ไท่หวงเจี้ยวจึงจำต้องผนึกเขาไว้ เรื่องนี้มีคนรู้อยู่ไม่มาก จึงถึงได้แพร่คำพูดแบบนั้นออกมา”

อู๋เป่ยเปิดตำรานั้น เพียงเห็นแวบแรกก็รู้ทันทีว่าเก้าบทไท่หวงนี้ เป็นเพียงแขนงหนึ่งที่แตกออกมาจากแผนภาพไท่หวง โดยที่แผนภาพไท่หวงต่างหากคือแกนหลัก เขาเคยตรัสรู้แผนภาพไท่หวงมาก่อนแล้ว พอมาดูเก้าบทไท่หวงอีกครั้ง ก็ไม่รู้สึกติดขัดในใจแม้แต่น้อย และยิ่งเคารพเลื่อมใสบรมครูไท่หวงในปัญญาของท่านอย่างสุดซึ้ง

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน