ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2639

ซือปี้ต้าเชิญอู๋เป่ยมายังอาคารสี่ชั้นที่ตกแต่งอย่างหรูหรา ส่วนซือหลานถูกจัดให้อยู่ห้องแยก มีหญิงสาวสองสามคนคอยนั่งกินข้าวเป็นเพื่อน ฝั่งของอู๋เป่ย ซือปี้ต้าก็ให้พวกหนุ่ม ๆ ในหมู่บ้านซานซิงมานั่งล้อมหน้าล้อมหลัง

อู๋เป่ยยอมอยู่ต่อไม่ใช่เพราะอยากดูสาวสวย แต่เพราะอยากสืบเรื่องทางระบายของสมบัติล้ำค่าสามหีบนั้น ต่างหาก ที่มือเขาตอนนี้มีสมบัติล้ำค่าถึงเจ็ดหีบ ถ้าจะขายให้ได้ราคาสมน้ำสมเนื้อ ก็ต้องหาช่องทางที่เหมาะสมให้ได้ก่อน

ซือปี้ต้าให้คนยกเหล้าเก่าแก่สองไหมาเปิด แล้วก็มีสาวงามกว่ายี่สิบคนเดินเรียงแถวเข้ามา ในจำนวนนั้น สองคนที่สวยที่สุดถูกจัดให้นั่งประกบซ้ายขวาของอู๋เป่ย

ซือปี้ต้าหัวเราะถามว่า “ท่านทูต พอใจสาว ๆ พวกนี้ไหม”

อู๋เป่ยรับคำในลำคอเบา ๆ ก่อนพูดว่า “จริง ๆ แล้วผมก็เป็นคนธรรมดาในโลกฆราวาสนี่แหละ แค่รับงานจากท่านเซียนมาทำเท่านั้นเอง”

ดวงตาซือปี้ต้าสว่างวาบ “งั้นผมขอเรียกคุณว่า ‘คุณอู๋’ ก็แล้วกัน คุณอู๋ พอกลับไปแล้วช่วยพูดดี ๆ ถึงผมต่อหน้าท่านเซียนสักสองสามคำด้วยเถอะ”

อู๋เป่ยลดเสียงลงต่ำ “จริง ๆ แล้วผมรู้ ว่าคุณแอบเอาสมบัติล้ำค่าสามหีบนั้นไปขายใช่ไหม”

ซือปี้ต้าสะท้านทั้งตัว “นี่…คุณอู๋ล้อเล่นแล้ว ผมจะกล้าแตะต้องของของท่านเซียนได้ยังไงกัน”

อู๋เป่ยหัวเราะเย็น “ถ้ายังไม่พูดความจริง ผมช่วยคุณไม่ได้หรอก”

ซือปี้ต้าตกใจลึก ๆ รีบพูดว่า “คุณอู๋ สมบัติล้ำค่านั้นโดนโจรขโมยไปจริง ๆ นะ”

อู๋เป่ยถอนหายใจ ลุกขึ้นยืน “ไหน ๆ คุณไม่ยอมพูดความจริง งั้นผมขอลาก่อน”

ซือปี้ต้าตกใจเฮือก รีบร้องว่า “คุณอู๋อย่าเพิ่งโกรธ ผม…”

เขาสะบัดมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนออกจากห้อง เหลืออยู่เพียงเขากับอู๋เป่ยสองคน จู่ ๆ ซือปี้ต้าก็ “ตุบ” ลงไปคุกเข่ากับพื้น น้ำเสียงเวทนาจับใจ “คุณอู๋ คุณต้องช่วยผมนะ!”

อู๋เป่ยมองเขาอย่างเย็นชา “แค่พูดตามจริง ผมรับรองว่าคุณจะปลอดภัยดี”

ได้ยินคำนี้ ซือปี้ต้าก็เหมือนยกภูเขาออกจากอก เริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดอย่างไม่ปิดบัง

เดิมทีเมื่อหลายปีก่อน เขาติดการพนันอย่างหนัก ยิ่งเล่นก็ยิ่งแพ้ สุดท้ายถึงขั้นผู้นำค่ายคนก่อน ซือเซิงจื้อ ยังเลิกสนใจเขา พอซือปี้ต้าไม่มีเงิน ในจังหวะที่ผู้นำค่ายเฒ่าเข้าฌาน เขาก็จ้องไปที่ของที่ซือหลานทิ้งไว้ หาโอกาสลอบเข้าไปในลานบ้าน ขนสมบัติล้ำค่าออกมาหีบหนึ่ง

ของในหีบนั้นล้วนล้ำค่าเกินประมาณ แค่ขายไปชิ้นเดียว เขาก็ได้เงินมากว่าสองร้อยล้าน ภายหลัง เขาทยอยขายของในหีบนั้นหมด ได้เงินมารวม ๆ ราวสามหมื่นล้าน

พอเงินมีเหลือเฟือ เขากลับไม่ค่อยไปเล่นพนันเท่าไร แต่หันไปให้ความสนใจกับอย่างอื่นที่ “สนุก” กว่า นั่นคือหญิงสาววัยกำดัดหน้าตางดงาม

ความโลภของคนไม่เคยมีที่สิ้นสุด ไม่นานเขาก็ทยอยขายสมบัติล้ำค่าหีบที่สองกับหีบที่สาม ใช้เงินที่ได้ไปลงทุนในกิจการหลายแห่ง คาดไม่ถึงว่าการลงทุนกลับประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ทุกกิจการที่เขาถือหุ้นอยู่ ต่างมีมูลค่าตลาดทะลุหลักแสนล้านไปแล้ว หนึ่งในนั้นเคยพุ่งขึ้นไปแตะห้าแสนล้านด้วยซ้ำ

จู่ ๆ ซือปี้ต้าก็กลายเป็นคนมั่งคั่งขึ้นมา ซือเซิงจื้อเองก็เคยสงสัยในตอนแรก แต่ซือปี้ต้าอ้างว่าเอาเงินที่เคยชนะจากคาสิโน ไปลงทุนในบริษัทไม่กี่แห่ง ตอนนี้กิจการเริ่มไปรอดแล้ว เขาถึงได้มีเงิน ซือเซิงจื้อเห็นว่าบริษัทมีอยู่จริงเป็นชิ้นเป็นอัน จึงเลือกจะเชื่อคำพูดของเขา

ฟังเรื่องราวตั้งแต่ต้นจนจบ อู๋เป่ยถามว่า “แล้วคุณขายสมบัติล้ำค่าให้ใคร”

เขาสงสัยอย่างยิ่ง ว่าสมบัติล้ำค่ามูลค่าหลายแสนล้านแบบนี้ ใครกันที่กล้ารับซื้อไหว

ซือปี้ต้าตอบว่า “เป็นพ่อค้ายักษ์ใหญ่คนหนึ่ง ชื่อคุณหลิวเหลียน คนนี้เบื้องหลังแข็งแกร่งมาก ตอนแรกผมขายแค่สองสามชิ้นให้เขาลองดู ต่อมาถึงได้รู้ว่าเขาไม่เพียงแต่มีเงิน ยังให้ราคาดี ผมเลยทยอยขายให้เขาหมด”

อู๋เป่ยว่า “ติดต่อคุณหลิวเหลียนไป บอกว่ามีงานดี ๆ จะแนะนำให้ ผมอยากเจอเขาสักครั้ง”

ซือปี้ต้าดูมีท่าทีระแวงเล็กน้อย “คุณอู๋คิดจะทำอะไร จะไปทวงของคืนเหรอ”

อู๋เป่ยยิ้มปลอบ “แน่นอนว่าไม่ใช่ แค่สมบัติล้ำค่าสามหีบ คุณใช้ไปแล้วก็แล้วกัน ของแค่นี้ในสายตาท่านเซียนนับว่าไม่ใช่อะไรเลย”

ซือปี้ต้าถอนหายใจโล่ง รีบพูดว่า “ทุกอย่างฝากพึ่งคุณอู๋ด้วย! สาว ๆ เมื่อครู่ผมคัดมาอย่างดี คุณอู๋ถูกใจคนไหน เอาไปได้เลย”

อู๋เป่ยโบกมือ “ไว้เจอคุณหลิวเหลียนก่อน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน