ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 264

จางลี่ “เจ้าเป่ย ก็ยุ่งเรื่องตัวเองไปสิ จื่อยี่จะดูแลเรา”

ในขณะนี้อู๋เหมยรับโทรศัพท์ซึ่งพูดว่า “พี่ชาย ในที่สุดฉันก็ได้พักในสัปดาห์นี้ และฉันต้องการไปเที่ยวอวิ๋นจิง”

จิตใจของอู๋เป่ยปั่นป่วนและเขาพูดว่า “มีอะไรให้ดูในอวิ๋นจิง? ถ้าอย่างนั้นเธอไปที่เมืองหลวงของจังหวัด แล้วพี่จะให้ชิงเหยียนดูแลเธอ”

อู๋เหมยไม่ได้เจอจูชิงเหยียนเป็นเวลานานและคิดถึงเธอมาก เธอรีบพูดว่า “เอาล่ะ ไปที่เมืองหลวงของจังหวัดกัน”

อู๋เป่ย “ดี พี่จะคุยกับชิงเหยียนทันทีและให้เธอเตรียมตัว”

หลังจากวางสาย เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาอายุแค่ยี่สิบต้นๆ และไม่ต้องการผูกมัดด้วยการแต่งงาน เขาต้องการที่จะมีความสุขสองสามปีที่ไร้กังวล

กลับไปที่ลานเล็กๆที่เขาอาศัยอยู่ อู๋เป่ยยังคงฝึกปราชญ์แห่งเทพ ครั้งสุดท้ายฝึกเปิดปราชญ์ดวงตา และตอนนี้เขาเริ่มฝึกปราชญ์จิตสำนึก

ปราชญ์จิตสำนึกเป็นสิ่งที่ยากที่สุดในการฝึกฝน แต่ก็ทรงพลังที่สุดเช่นกัน ปราชญ์จิตสำนึกจะทำให้เขาสามารถใช้เทคนิคลับบางอย่างได้ ตัวอย่างเช่น การสะกดจิตโดยใช้ปราชญ์จิตสำนึก สามารถสะกดจิตคนธรรมดาได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ยาช่วย

ในเวลานี้ ในย่านที่อยู่อาศัยของไท่คังวิวล่า มีชายชรารูปร่างผอมบางปรากฏตัวขึ้น เขาค่อนข้างแก่ มีผิวหนังเหี่ยวย่น แต่ย่างเท้าแข็งแรง และดูไม่เหมือนคนแก่เลย

ชายชราสวมชุดสีดำ หลังจากวนขึ้นและลงภูเขา เขาก็มีใบหน้าที่เศร้าหมอง ขณะที่เขาเข้าไปในสวนสาธารณะภายในไท่คังวิวล่า

ในขณะนี้ มีคนสี่คนยืนอยู่ในสวนสาธารณะ และพวกเขาเดินไปด้วยความเคารพ โค้งคำนับชายชรา “ท่านอาจารย์!”

ชายชราพูดอย่างเย็นชา “ข้าได้ผ่านความยากลำบากนับไม่ถ้วนในการสร้างกลผีแม่ลูกอาละวาดที่นี่ แต่ถึงกระนั้น มันก็ถูกใครบางคนทำลาย นี้เป็นส่วนสำคัญของแผนอันยิ่งใหญ่ของข้า และมันก็ถูกทำลายไปแล้วจริงๆ! ตรวจสอบทันที!ถ้ารู้ว่าใครเป็นคนทำข้าจะฉีกมันเป็นชิ้นๆ!”

“รับทราบ” ทั้งสี่คนโค้งคำนับและปฏิบัติตาม

บาร์เคทีวีในอวิ๋นจิง ลู่จวินเฟยนั่งกับผู้หญิงสองคนในอ้อมแขนของเขา วั่งเซียวเถิง ซุนฉิง จ้าวฉีเลี่ยงและเพื่อนร่วมชั้นมหาวิทยาลัยอีกสองสามคนก็เข้าร่วมด้วย

แม้ว่าลู่จวินเฟยจะสูญเสียเงินจำนวนมากเนื่องจากแผนการต่อต้านอู๋เป่ย แต่ตระกูลลู่ยังคงมีทรัพย์สินนับพันล้าน ลู่จวินเฟยยังเป็นชายหนุ่มผู้มั่งคั่ง ดังนั้นคนอย่างวั่งเซียวเถิงจึงยกยอเขา

ลู่จวินเฟยรู้สึกหงุดหงิด เมื่อเร็วๆนี้เขาได้รับข้อมูลที่คลุมเครือว่าอู๋เป่ยได้กลายเป็นสมาชิกคณะกรรมการของถังกรุ๊ป สิ่งนี้ทำให้เขาทั้งอิจฉาและโกรธเคือง ในสายตาของเขา ถ้าไม่ใช่เพราะอู๋เป่ยผูกมัดตัวเองกับถังจื่อยี่ เขาจะประสบความสำเร็จในสิ่งที่เขามีอยู่ในวันนี้ได้หรือไม่?

“อู๋เป่ย ถ้าฉันมีโอกาส ฉันจะกระทืบคุณให้ราบคาบ! คุณจะไม่มีวันฟื้นขึ้นมาได้!” เขาตะโกนอย่างดุเดือดในใจและบีบคอผู้หญิงในอ้อมแขนอย่างแรง ทำให้เธอกรีดร้อง

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น พ่อของเขาโทรมา และลู่จวินเฟยก็ปิดเสียงเรียกอย่างไม่สบอารมณ์ ตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งก่อน ความสัมพันธ์ของพวกเขาตึงเครียด

ลู่เจิ้นซานตำหนิเขา ที่ไม่ปรึกษากับเขาก่อนที่จะดำเนินการ ลู่จวินเฟยเชื่อว่าพ่อของเขาไม่ได้เตือนเขาในเวลาที่เหมาะสม มิฉะนั้น ตระกูลลู่จะทะยานขึ้นและกลายเป็นราชวงศ์มหาเศรษฐีไปแล้ว

ภายในไม่กี่วินาที โทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกครั้ง และลู่จวินเฟยก็โกรธจัด เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและตะโกนว่า “สรุปว่ามีอะไร?”

อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์ เสียงที่เย็นชาและกระหายเลือดทำให้เขาสั่นสะท้าน “เรามีพ่อแม่ของคุณ ถ้าคุณไม่อยากให้พวกเขาตาย กลับบ้านทันที!”

อะไร พ่อแม่ของเขาถูกลักพาตัว? ความคิดแรกของลู่จวินเฟยคือการโทรหาตำรวจ แต่เสียงนั้นยังคงดังต่อไป “อย่าโทรหาตำรวจ ไม่งั้นทั้งครอบครัวของคุณจะตาย”

ลู่จวินเฟยบังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์และพูดว่า “อย่าทำร้ายพ่อแม่ของฉัน ฉันจะกลับบ้านทันที”

คนที่อยู่อีกฟากหนึ่งพูดว่า “คุณมีเวลาสิบห้านาที ถ้าคุณไปไม่ทันในสิบห้านาที กลับมาเก็บศพพวกเขา”

หลังจากวางสาย ลู่จวินเฟยก็ไม่มีเวลาพูดอะไรอีก เขาคว้าเสื้อโค้ตแล้วออกไปข้างนอก