ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2644

ที่มหาวิทยาลัยเสินจิง อู๋เป่ยมาถึงสนามกีฬาที่เคยใช้ฝึกซ้อม ก็เห็นกลุ่มนักศึกษาสิบกว่าคนยังคงถูกทดสอบการสำรวจประเมินผลอยู่ ผ่านไปแค่ไม่กี่วัน แต่แต่ละคนดูราวกับเพิ่งถูกทรมานมาหนึ่งรอบ สภาพมอมแมมหมดแรงกันถ้วนหน้า

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบกำลังยืนดุพวกเขาอยู่ พอเห็นอู๋เป่ยมา เธอก็เพียงแค่พยักหน้าให้น้อย ๆ

ไม่กี่นาทีต่อมา เธอให้ทุกคนพักและปล่อยให้ทำกิจกรรมตามอัธยาศัย อู๋เป่ยจึงเดินเข้ามา ยิ้มพลางพูดว่า

“พี่หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบ การสำรวจประเมินผลของพวกเขายังไม่จบอีกเหรอ?”

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบตอบสั้น ๆ ว่า “ใกล้แล้ว”

“ผ่านกันกี่คนแล้ว?” อู๋เป่ยถามต่อ

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบถอนหายใจ “ดูจากสถานการณ์ตอนนี้ ยังไม่มีสักคนที่ผ่านเกณฑ์”

อู๋เป่ยส่ายหน้า “น่าเสียดายจริง ๆ”

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบว่า “เป็นเรื่องปกติ ไม่น่าต้องเสียใจอะไรหรอก ว่าแต่ วันนี้มีเวลาแวะมาที่นี่ได้ยังไง?”

“ผมเรียนจบแล้ว” อู๋เป่ยตอบ พลางหยิบประกาศนียบัตรจบการศึกษาออกมาให้เธอดู

เห็นว่าอู๋เป่ยจบมาจากวิทยาลัยการทหารต้าซา แถมยังเป็นถึงบัณฑิตห้าดาว ดวงตาของหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบก็เป็นประกาย “เก่งมาก สมกับที่พูดไว้จริง ๆ!”

อู๋เป่ยถามต่อ “พี่หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบ สมุนไพรที่หายไป หาเจอแล้วหรือยัง?”

สีหน้าของหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบหม่นลง “ยังไม่มีเงื่อนงำอะไรเลย เจ้าหนี้เริ่มมาเคาะประตูทวงหนี้แล้ว ผมของท่านพ่อขาวเพราะกลุ้มไปครึ่งหัวแล้ว”

อู๋เป่ยคิดครู่หนึ่งก่อนถาม “สมุนไพรหายหมดเลยเหรอ?”

“ก็ไม่ถึงขนาดนั้น” หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบตอบ “ท่านพ่อกันสมุนไพรส่วนหนึ่งไปเก็บไว้ที่อื่นเผื่อเหตุฉุกเฉิน แต่ในระยะสั้น ๆ นี้ พวกเรายังไม่มีช่องทางระบายสมุนไพรพวกนั้นเลย”

“แล้วได้สืบที่พ่อค้าสมุนไพรคนนั้นบ้างหรือยัง?” อู๋เป่ยถาม

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบยิ้มขมขื่น “พ่อค้าสมุนไพรคนนั้นมาจากโลกแห่งเซียน ตอนนี้เขากลับไปโลกแห่งเซียนแล้ว ฉันจะไปสืบจากที่ไหนได้ล่ะ”

“เป็นโลกแห่งเซียนแดนไหน?” อู๋เป่ยถามต่อ

“แดนเซียนจินหวง” หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบตอบ

อู๋เป่ยว่า “ถ้าเป็นแดนเซียนจินหวง ผมพอจะฝากคนไปสืบให้ได้”

ดวงตาของหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบสว่างวาบ “จริงเหรอ?”

“บอกชื่อพ่อค้าสมุนไพรคนนั้นกับองค์กรเบื้องหลังมา เดี๋ยวผมให้คนช่วยตรวจสอบให้” อู๋เป่ยกล่าว

“เขาชื่อฝ่านหลี่ไฉ มาจากเทียนหม่าซางฮุ่ย” หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบบอก

อู๋เป่ยหยิบยันต์หยกส่งข่าวออกมาทันที ติดต่อหาจื่อซี ให้ช่วยสืบคนของเทียนหม่าซางฮุ่ยที่ชื่อฝ่านหลี่ไฉ

จากนั้นเขาหันมาถามหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบว่า “พวกตระกูลหลันซื้อสมุนไพรทีละมาก ๆ แบบนี้ ที่จริงตั้งใจรับมาขายต่อโก่งราคาใช่ไหม?”

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบพยักหน้า “จริง ๆ ก่อนหน้านั้นมีคนมาสั่งซื้อล็อตใหญ่ไว้ล่วงหน้า เพราะมีออเดอร์อยู่ในมือ ท่านพ่อกับพี่ชายถึงกล้ากู้เงินมาเข้าของ แต่พอสมุนไพรล็อตนั้นหาย ฝ่ายนั้นก็อ้างว่าสมุนไพรไม่ครบจำนวนเลยปฏิเสธไม่รับซื้อ สมุนไพรพวกนี้ล้วนล้ำค่า จะหาผู้ซื้อให้หมดจำนวนไม่ใช่เรื่องง่ายเลย”

อู๋เป่ยยิ้ม “บังเอิญผมกำลังต้องใช้สมุนไพรอยู่เหมือนกัน ขอไปดูได้ไหม?”

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบถึงกับตะลึง “คุณจะซื้อสมุนไพรเหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “อืม ขอแค่สมุนไพรตรงตามที่ผมต้องการ ผมซื้อได้เยอะหน่อยด้วย”

หลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบดีใจขึ้นทันที “งั้นคุณรอฉันแป๊บนึง เดี๋ยวฉันพาไปพบท่านพ่อ”

เธอหันไป交代ผู้ช่วยสองสามคำ ให้มารับช่วงการสำรวจประเมินผลต่อ แล้วจึงขึ้นรถกับอู๋เป่ยกลับไปตระกูลหลัน

ตระกูลหลันเป็นพ่อค้าสมุนไพรชื่อดังในนครศักดิ์สิทธิ์ ไม่เพียงค้าสมุนไพรที่คนในโลกฆราวาสใช้กัน ยังทำธุรกิจสมุนไพรสำหรับผู้ฝึกฝนเที่ยงแท้ด้วย ผู้ดูแลกิจการหลักของตระกูลหลันคือหลานเจิ้งถัง บิดาของหลานจื่อหยูผู้ตรวจสอบ

เวลานั้นหลานเจิ้งถังกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก ต้อนรับเจ้าหนี้คนหนึ่งอยู่ เจ้าหนี้เป็นรองประมุขของสำนักแห่งหนึ่ง น้ำเสียงแข็งกร้าว ถึงขั้นตบโต๊ะเสียงดังไปแล้ว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน