ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2646

อู๋เป่ยสะดุ้งในใจ นึกขึ้นได้ว่าหลิวจินหลงหลงเย่มีศิษย์น้องคนหนึ่ง เป็นถึงแม่ทัพกองทหารองครักษ์ ผู้บัญชาการองครักษ์มังกรศักดิ์สิทธิ์สามหมื่นนาย เขาจะมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?

“องครักษ์มังกรศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่องครักษ์ประจำพระองค์จักรพรรดิหรือไง ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้?”

เขานึกยังไงก็ไม่เข้าใจ ต่อให้ตงหวางมีปัญหาอะไรขึ้นมา คนที่มาล้อมที่นี่ก็ไม่น่าจะเป็นองครักษ์มังกรศักดิ์สิทธิ์ หน้าที่ขององครักษ์มังกรศักดิ์สิทธิ์คือคุ้มครองจักรพรรดิ และรับคำสั่งจากจักรพรรดิเท่านั้น

ฉินจวี้เฟิงเหลือบมองไปทางพระราชวัง แล้วเอ่ยว่า “จักรพรรดิสวรรคตแล้ว!”

อู๋เป่ยตกตะลึง จักรพรรดิยังเหลือเวลาอีกตั้งสามปีกว่าจะสละราชย์ แล้วจะสวรรคตไปได้ยังไง?

ฉินจวี้เฟิงว่า “สถานการณ์ในวังถูกปิดเงียบ แต่กองทัพตามหัวเมืองต่าง ๆ เริ่มมีการเคลื่อนไหว ข้าสงสัยว่าในวังคงเกิดเรื่องใหญ่ ไม่อย่างนั้นจักรพรรดิจะสวรรคตได้ยังไง?”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับตงหวาง?” อู๋เป่ยหันมามองฉินจวี้เฟิง “บอกความจริงกับข้ามาเถอะ!”

ฉินจวี้เฟิงทำหน้าขมขื่น

“สามชั่วโมงก่อน ตงหวางได้รับราชโองการลับจากจักรพรรดิ ให้ยกทัพเข้าวังไปช่วยพระองค์ ตงหวางจงรักภักดีต่อแผ่นดินมาแต่ไหนแต่ไร จึงรีบเตรียมกองทัพทันที แต่พอเพิ่งรวบรวมไพร่พลเสร็จ องครักษ์มังกรศักดิ์สิทธิ์ก็ยกมาล้อมจวนอ๋องตะวันออกไว้”

อู๋เป่ยนิ่งไปชั่วครู่ จากนั้นเงาร่างก็สั่นไหวแล้วหายวับไปจากที่เดิม แม้แต่ฉินจวี้เฟิงยังไม่รู้ว่าเขาไปไหน ได้แต่ยืนมองไปทางจวนอ๋องตะวันออกแล้วทุบเท้าด้วยความร้อนใจ

ในห้องโถงบัลลังก์ ตงหวางนั่งอยู่กลางห้อง สีหน้าเคร่งขรึม เขากำลังตัดสินใจเรื่องสำคัญยิ่ง การตัดสินใจครั้งนี้เกี่ยวพันถึงความเป็นตายของทั้งตระกูล

ทันใดนั้น อู๋เป่ยก็ปรากฏตัวขึ้นข้างกายตงหวาง

ดวงตาตงหวางสว่างวาบ “อู๋เป่ย เจ้มาเสียที!”

ข้อมูลที่ฉินจวี้เฟิงรู้มีจำกัด แถมการตัดสินของอีกฝ่ายอาจไม่แม่นยำนัก อู๋เป่ยจึงต้องมาพบตงหวางด้วยตัวเอง ไม่ว่าเรื่องวันนี้จะเริ่มต้นจากอะไร ตงหวางก็เคยดูแลเขามาโดยตลอด อย่างไรก็ต้องยืนอยู่ข้างตงหวาง

“ท่านอ๋อง ข้างในวังเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ท่านพอจะรู้ไหม?”

ตงหวางพยักหน้าเบา ๆ ก่อนโบกมือไล่คนอื่นให้ออกไปให้หมด

“องค์รัชทายาทถูกองค์ชายหกบีบจนจนตรอก จึงตัดสินใจเดินหมากเสี่ยง ใช้พิษฆ่าจักรพรรดิ ตอนนี้เหล่าองค์ชายกับเชื้อพระวงศ์หวงซื่อต่างพากันมารวมตัวในวัง ชิงราชบัลลังก์กัน แต่คนที่มีโอกาสมากที่สุดคือองค์รัชทายาทกับองค์ชายหก”

อู๋เป่ยถาม “จักรพรรดิสวรรคตจริง ๆ หรือ?”

ตงหวางว่า “ข้ามีช่องทางข่าวของตัวเอง จักรพรรดิสิ้นพระชนม์แน่นอน ศพดำมืดดั่งหมึก”

อู๋เป่ยถามต่อ “แล้วท่านอ๋องคิดจะทำอย่างไร?”

ตงหวางเงียบงันอยู่นาน มือกำที่เท้าเก้าอี้ไล้ไปมาเบา ๆ ก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

“กินข้าวเจ้าก็ต้องภักดีต่อเจ้า เมื่อข้าได้รับราชโองการลับมาแล้วก็ย่อมทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ ในราชโองการของจักรพรรดิระบุไว้ชัดเจน หากช่วยพระองค์ไม่ทัน ให้ส่งมอบบัลลังก์แก่องค์ชายสิบ”

อู๋เป่ยประหลาดใจไม่น้อย ไหงจู่ ๆ มีองค์ชายสิบโผล่มาอีกคน?

“องค์ชายสิบเป็นคนที่เงียบที่สุดในบรรดาองค์ชายทั้งหลาย อายุเพียงสิบเจ็ดปี แถมยังไม่มีใครหนุนหลัง ตอนที่ข้าเห็นราชโองการลับยังตกใจไม่น้อย” สีหน้าตงหวางเต็มไปด้วยความฉงน “ถ้าฝ่าบาทคิดจะสถาปนาองค์ชายสิบจริง ๆ เหตุใดไม่หนุนเขาตั้งแต่เนิ่น ๆ กันเล่า?”

“หรือว่าราชโองการลับจะเป็นของปลอม?” อู๋เป่ยเอ่ยความเป็นไปได้ข้อหนึ่ง

ตงหวางส่ายหน้า น้ำเสียงหนักแน่น

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน