ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 2650

“ทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์คือที่ไหนกันแน่?” อู๋เป่ยไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนเลย

หัวมนุษย์เอ่ยว่า “เป็นโลกอันทรงพลังที่มีอยู่ก่อนโลกของพวกเจ้าจะถือกำเนิดเสียอีก เผ่าพันธุ์มนุษย์ก็เป็นแค่เผ่าหนึ่งในนั้น ที่พอมีพลังอยู่ในระดับกลาง ๆ เท่านั้น”

อู๋เป่ยถามว่า “แล้วทำไมข้าถึงไม่เคยได้ยินชื่อที่นั่นเลย?”

หัวมนุษย์ว่า “ครั้งหนึ่งเคยมีมนุษย์สาขาหนึ่งออกจากทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์ แล้วสร้างวิถีเซียนขึ้นมา ภายหลังวิถีเซียนเติบโตแข็งแกร่ง จนมีผู้ทรงพลังสูงสุดเปิดโลกแห่งเซียนขึ้นมา และโลกแห่งเซียนก็เห็นได้ชัดว่าปลอดภัยกว่าทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์มาก ทีละน้อย ๆ ก็เลยไม่มีใครอยากกลับไปทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์อีก”

อู๋เป่ยถามต่อ “ไหน ๆ เจ้าก็เป็นคนจากทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์ แล้วทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ?”

หัวมนุษย์ว่า “ตอนนั้นดาบที่ฟันข้า ทะลวงต้านทานของพวกม่านกั้นมิติ ข้าตกเข้าไปในรอยแยกมิติ พอตื่นขึ้นมา คนก็มาโผล่อยู่ในโลกฆราวาสแล้ว”

อู๋เป่ยถาม “แล้วหลังจากนั้นเจ้าก็มาเจอชีเซียงเหรอ?”

หัวมนุษย์ว่า “ใช่ ฉีหยุนหลิงตอนนั้นยังเป็นแค่เส้าเหนียนคนหนึ่งในหมู่บ้านเล็ก ๆ ก็เพราะข้าชี้แนะ เขาถึงมีวันนี้ได้”

อู๋เป่ยถามต่อ “ถึงพลังของเจ้าจะถูกผนึกเอาไว้ แต่ด้วยความสามารถของเจ้า แค่อยากควบคุมฉีหยุนหลิง มันไม่น่ายากอะไรไม่ใช่เหรอ?”

หัวมนุษย์ว่า “ตอนแรก ๆ แน่นอนว่ายังควบคุมเขาได้สบาย แต่ข้ารู้สึกว่าไม่จำเป็น อีกอย่าง ถ้าข้าแผลงฤทธิ์ขึ้นมาจริง ๆ ก็มีโอกาสจะถูกผู้บำเพ็ญฝั่งพวกเจ้า发现ตัว เพื่อจะปกปิด身份 ข้าทำได้แค่หนุนหลังฉีหยุนหลิงเพื่อกู้คืนพลังของตัวเอง แต่ที่น่าเสียดายก็คือ ฉีหยุนหลิงไม่ค่อยเหมาะกับการบำเพ็ญเพียรเท่าไร”

คุยกันได้ครู่หนึ่ง หัวมนุษย์ก็เริ่มดูอ่อนแอลงอย่างเห็นได้ชัด

อู๋เป่ยเลยยกมันขึ้นมาจากน้ำยาโอสถ แล้วโยนยาอายุวัฒนะให้มันหนึ่งเม็ด พอเม็ดยาเข้าสู่ท้อง แววตาของหัวมนุษย์ก็สั่นวาบขึ้นมาอย่างแรง เขาตกตะลึง รีบร้อนถามว่า “ยาอายุวัฒนะนี่ช่วยเพิ่มจิตวิญญาณอันบริสุทธิ์ของข้า ยังมีอีกไหม?”

อู๋เป่ยว่า “มีอีกเพียบ แต่ตอนนี้ยังให้ไม่ได้ ยังมีธุระต้องจัดการ เจ้าพักไปก่อนเถอะ”

พูดจบเขาก็โยนหัวมนุษย์กลับเข้าไปในภาชนะ แล้วเก็บขึ้นมา

เขาอยู่รออีกครู่ การสอบก็จบลง หานปิงเหยียนก้าวออกมาจากห้องเรียนด้วยฝีเท้าเบิกบาน

อู๋เป่ยยิ้มถาม “ปิงเหยียน เป็นไงบ้าง?”

หานปิงเหยียนยิ้มตอบ “วิชาภาษาจีนวันนี้ง่ายมากเลยนะ ฉันว่าน่าจะได้เกินร้อยสี่สิบคะแนนแน่ ๆ แต่ในห้อง 考生ส่วนใหญ่แอบเปิดหนังสือเรียน แถมยังลอกคำตอบกันเองอีก”

อู๋เป่ยไม่ได้รู้สึกแปลกใจ คนพวกนี้เดิมทีก็อาศัยเส้นสายกับอภิสิทธิ์ถึงได้มาสอบที่นี่ ครูคุมสอบย่อมไม่คิดจะไปยุ่งกับพวกเขาให้มากความ จึงพูดแค่ว่า “ช่างเขาเถอะ”

ตอนบ่ายยังมีสอบอีกหนึ่ง科目 อู๋เป่ยเลยพาหานปิงเหยียนกลับโรงแรม กินข้าวกลางวันแล้วให้เธอพักผ่อนให้เต็มที่ก่อน

บ่ายสองโมง เขาพาหานปิงเหยียนไปส่งที่สนามสอบอีกครั้ง จากนั้นก็กลับโรงแรม นำหัวมนุษย์ออกมาอีกครั้งหนึ่ง

พอถูกปล่อยออกมา หัวมนุษย์ก็ถอนหายใจยาว “ข้าว่านะ เจ้าอย่าจับข้าไปไว้ที่ที่น่ากลัวแบบนั้นอีกได้ไหม ข้าอึดอัดจะตายอยู่แล้ว”

อู๋เป่ยว่า “อยู่ในน้ำยาโอสถ เจ้าก็ไม่ต้องหายใจด้วยซ้ำ จะอึดอัดได้ยังไง?”

หัวมนุษย์บอกว่า “ไม่ใช่เรื่องอากาศ แต่เป็นเรื่องคน ที่นั่นมันไม่ใช่ที่ให้คนอยู่เลย”

อู๋เป่ยถามว่า “เหลือแค่หัวเดียวแบบนี้ ยังเอาชีวิตรอดมาได้ เจ้าสมัยก่อนมีพลังยุทธ์ระดับไหนกันแน่?”

หัวมนุษย์ว่า “ถ้าเทียบกับขอบเขตพลังทางฝั่งพวกเจ้า ข้าควรจะอยู่ที่อาณาจักรแห่งความรอบรู้ขั้นที่สิบ แต่ความจริง ถ้าข้าไม่บาดเจ็บล่ะก็ ข้าสามารถฆ่าผู้บำเพ็ญขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่สามธรรมดา ๆ ของฝั่งพวกเจ้าได้ในพริบตาเดียว”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “อาณาจักรแห่งความรอบรู้สิบขั้น ฆ่าขอบเขตแห่งเต๋าขั้นที่สามได้ในพริบตา นี่เจ้าพูดเพ้ออยู่รึเปล่า?”

“นี่ข้ายังพูดแบบเผื่อ ๆ ไว้แล้วนะ” หัวมนุษย์ทำท่าทาง真จัง “ตามที่ข้าเฝ้าศึกษาและสังเกตมาตลอดหลายปี วิถีเซียนและการบำเพ็ญเพียรของฝั่งพวกเจ้านี่ นับได้ว่าเป็นฉบับย่อของวิธีฝึกตนแบบดั้งเดิมของทวีปโบราณศักดิ์สิทธิ์เลยก็ว่าได้”

“โอ้? งั้นลองเล่าให้ฟังหน่อยสิ ดินแดนลับของพวกเจ้าที่โน่น เขาฝึกกันยังไง”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน