ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 300

เหล่าคนงานเห็นเขาโยนก้อนหินหลายก้อนเข้าไป คิดว่าเป็นพิธีกรรมอะไรสักอย่าง ล้วนแล้วไม่ได้คิดอะไร พวกเขากลับไม่รู้เลยว่า สิ่งที่อู๋เป่ยโยนลงไป เป็นหินเซียนที่มีมูลค่ามหาศาล

ต้นตั๊กแตนเริ่มมีจิตวิญญาณแล้ว ค่อยๆดูดซับพลังของหินเซียน แบบนี้ใช้เวลาไม่นาน ต้นตั๊กแตนก็จะมีการเปลี่ยนแปลง สำหรับเปลี่ยนแปลงเป็นอะไรนั้น เขาก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน

ฝังหินเซียนเสร็จ เขาตบต้นตั๊กแตน พูด : “บำเพ็ญดีๆล่ะ”

อยู่ที่บ้านทรงโบราณนานกว่าชั่วโมง เหล่าเหอโทรศัพท์มา เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “หัวหน้าทีมอู๋ คืนนี้ว่างไหม”

เหอปี้ซื่อคนนี้ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นรองหัวหน้ากองบังคับการจับกุมอาชญากรของมณฑล ตอนนี้ถือได้ว่าเป็นคนใหญ่คนโตคนหนึ่ง อู๋เป่ยพูด : “เหล่าเหอ คุณมีเรื่องอะไรเหรอ”

เหอปี้ซื่อพูดด้วยรอยยิ้ม : “หัวหน้าทีมอู๋ หัวหน้าเมืองลั่วอยากเลี้ยงข้าว ผมอยากลองถามคุณว่าจะไปไหม”

ทันทีที่อู๋เป่ยได้ยิน ก็รู้ได้ทันทีว่าหัวหน้าเมืองลั่วเหวยคังอยากกินข้าวกับตัวเอง เขาคิดสักพัก พูด : “ได้ เดี๋ยวผมจะไปตอนค่ำ”

เหอปี้ซื่อดีใจอย่างมาก : “แบบนั้นดีมากเลย ขอบคุณผู้นำที่ไว้หน้า ถึงเวลานั้นรั่วเสวี่ยและเหล่าชวีก็จะมาเช่นกัน ไม่มีคนนอก”

ถึงเวลาค่ำยังอีกยาวไกล อู๋เป่ยกลับบ้านและฝึกฝนอีกสักพักหนึ่ง จนถึงมืดค่ำ เขาเรียกโจวอวี่ เหยียนจยาจวี กวงปู้อวิ๋น และซ่งเสี่ยวเหลียงลูกน้องทั้งสี่คนไปทานอาหารด้วยกัน

หนึ่งทุ่ม ภายนอกร้านอาหารแห่งหนึ่งในเมืองหมิงหยาง เหอปี้ซื่อกำลังรออยู่ข้างนอก ทันทีที่เห็นอู๋เป่ยพวกเขา เชิญผู้คนขึ้นไปชั้นบนอย่างเร่งรีบและกระตือรือร้น

ภายในห้องส่วนตัว นั่งอยู่ที่นั่นพร้อมกับผู้ติดตามคนหนึ่ง นอกจากนั้นยังมีโจวรั่วเสวี่ย และชวีสิงยี่รองหัวหน้ากองพลลาดตระเวนทหาร

อู๋เป่ยเข้ามา คนเหล่านี้รีบลุกขึ้น ลั่วเหวยคังพูดด้วยรอยยิ้ม : “หัวหน้าทีมอู๋ เชิญนั่ง”

ทุกคนนั่งลง ชวีสิงยี่รีบลุกขึ้นสั่งให้คนมาเสริฟ์อาหาร อู๋เป่ยให้กวงปู้อวิ๋นนำเหล้าที่นำมาด้วยออกมา ครั้งที่แล้วเขาทำเหล้าชั้นดีให้เย่เสวียนไม่น้อยเลย ครั้งนี้เลยหยิบมาบางส่วน เป็นเหล้าขาวทั้งหมด

เมื่อเห็นเหล้าของอู๋เป่ย ลั่วเหวยคังตะลึงอย่างมาก : “นี่คือ เหล้าเหมาไถเก่าแก่ใช่ไหม”

อู๋เป่ย : “ของสะสมที่บ้าน”

ลั่วเหวยคังรีบโบกมือ พูด : “หัวหน้าทีมอู๋ ข้างบนของพวกเรามีกฎ เหล้าที่ดื่มในงานเลี้ยง ห้ามเกินหนึ่งร้อยหยวน”

ภายในใจของอู๋เป่ยคิดถือว่าเป็นคนที่มีหลักการ ก็เลยพูด : “สิ่งที่หัวหน้าเมืองลั่วพูดมีเหตุผล”

เขาเอาเหล้ากลับมา หลังจากนั้นหยิบโอ่งดินเผาออกมาหนึ่งใบ ในโอ่งดินเผาใบนี้ก็เป็นเหล้าชั้นดีเช่นกัน ประมาณสองกิโลครึ่ง แต่ไม่มีเครื่องหมายการค้า แน่นอนว่าไม่รู้ราคา

เขาทุบขี้ผึ้งออก พูด : “อย่างนั้นดื่มเหล้าที่ไม่มีบรรจุภัณฑ์แล้วกัน”

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เหล้าถูกทุบเปิด กลิ่นหอมเข้มข้นของเหล้านั้น ทุกคนล้วนแล้วอดไม่ได้ที่จะหายใจเข้าลึกๆ

เหอปี้ซื่อน้ำไหลล้วนแล้วไหลออกมาแล้ว : “เหล้าดี! หัวหน้าทีมอู๋ นี่คือเหล้าอะไร”

“ใครจะไปรู้ ดื่มก็พอแล้ว” อู๋เป่ยพูด

ชวีสิงยี่รีบรินเหล้าให้ทุกคน ในเวลาเดียวกันอาหารก็มาเสริฟ์แล้วเช่นกัน ทุกคนก็เลยดื่มไปด้วยกินไปด้วย

คืนนี้ลั่วเหวยคังเป็นคนเลี้ยง อันที่จริงเขาต้องการผูกมิตรกับอู๋เป่ยอย่างเป็นทางการในวันนี้ ครั้งที่แล้วอู๋เหมยหายตัวไป พลังของอู๋เป่ยทำให้เมืองอวิ๋นติ่งตกใจอย่างมาก

โจวรั่วเสวี่ยถูกมอบหมายให้ไปอยู่ด้านข้างอู๋เป่ย เธอรินเหล้าให้อู๋เป่ยอย่างต่อเนื่อง หลังจากเติมเหล้าไปครึ่งกิโลกว่า อู๋เป่ยทนไม่ไหวแล้วและพูด : “โจวรั่วเสวี่ย”

“หัวหน้า คุณมีคำสั่งอะไร” โจวรั่วเสวี่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม

อู๋เป่ย : “ทำไมเธอถึงเอาแต่รินให้ฉัน อย่าละเลยหัวหน้าเมืองลั่วกับหัวหน้าเหอล่ะ”

ทันทีที่เหอปี้ซื่อได้ยิน ก็รู้ว่าอู๋เป่ยเริ่มเติมเหล้าให้พวกเขาแล้ว รีบพูด : “หัวหน้า ความสามารถในการดื่มเหล้าของผมคุณก็รู้ดี ครึ่งกิโล แค่ครึ่งกิโล”

อู๋เป่ย : “ไร้สาระ ครั้งที่แล้วคุณยังบอกเลยว่าตัวเองครึ่งกิโลก็ไม่เมา หนึ่งกิโลกำลังดี นี่คุณเพิ่งถึงไหนเอง โจวรั่วเสวี่ย รินให้เหล่าเหอเต็มแก้ว”

เหล่าเหอหลบไม่พ้นแล้ว สามารถทำได้แค่รับมือ

อีกด้านหนึ่ง หัวหน้าเมืองเป็นคนที่ใจถึงพึ่งได้ ก็เลยรินเหล้าให้ตัวเองเต็มแก้วด้วยตัวเอง : “คุณอู๋ ผมดื่มให้คุณ”

หลายรอบลงไป เหล้าโอ่งดินเผาทั้งสองโอ่งดื่มจนหมด ชวีสิงยี่เป็นคนที่ล้มอยู่ใต้โต๊ะก่อน ต่อจากนั้นเหล้าเหอส่งเสียงกรน