ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 301

โจวรั่วเสวี่ยมองไปรอบๆแล้วพูดว่า “หัวหน้า บ้านคุณใหญ่จริงๆ”

อู๋เป่ย “มันเป็นบ้านที่ยืมมา บ้านของผมเองยังอยู่ระหว่างการปรับปรุง”

โจวรั่วเสวี่ย “เป็นวิลล่าที่สร้างขึ้นในหมู่บ้านหรือไม่? มันดูใหญ่โต ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมากใช่ไหม?”

“ไม่เท่าไหร่” อู๋เป่ยรินน้ำให้เธอหนึ่งแก้ว “โจวรั่วเสวี่ย คุณเป็นผู้หญิงที่สวย มาลงเอยด้วยการสืบสวนคดีอาชญากรรมได้อย่างไร? คุณไม่กลัวอันตรายเหรอ?”

โจวรั่วเสวี่ยก้มศีรษะลงเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่แก้วน้ำ แล้วพูดว่า “พ่อของฉันเป็นเจ้าหน้าที่ตำรวจปราบปรามยาเสพติด เมื่อสิบปีที่แล้ว ขณะไล่ล่าอาชญากรยาเสพติด เขาถูกแทงและเลือดออกจนเสียชีวิต ตอนนั้นฉันยังเรียนอยู่มัธยมปลาย รู้สึกเกลียดคนเลวๆพวกนี้มาก เลยสอบเข้าโรงเรียนตำรวจภูธรได้”

อู๋เป่ยหยุดชั่วครู่และพูดว่า “ผมขอโทษที่พูดถึงความทรงจำที่น่าเศร้า”

“ไม่เป็นไร ไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ฉันส่งรายงาน พยายามย้ายไปที่กองพลต่อต้านยาเสพติด แต่พวกเขาไม่อนุมัติ พวกเขาบอกว่ามันไม่เหมาะสำหรับผู้หญิงที่จะทำงานในปฏิบัติการต่อต้านยาเสพติด”

ในขณะนั้นอาหารก็พร้อมแล้วและคนรับใช้ก็นำเข้ามา โจวรั่วเสวี่ยกัดเล็กน้อย ทันใดนั้นก็มองไปที่อู๋เป่ยและพูดว่า “หัวหน้า คุณช่วยฉันย้ายไปที่สำนักงานปราบปรามยาเสพติดประจำจังหวัดได้ไหม?”

อู๋เป่ยถามเธอว่า “ทำไมคุณถึงอยากทำงานในปฏิบัติการต่อต้านยาเสพติดเป็นพิเศษ?”

โจวรั่วเสวี่ยกำหมัดแน่น “ฉันต้องการตามหาองค์กรค้ายาเสพติดที่ฆ่าพ่อของฉัน!”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว “ผ่านมาสิบปีแล้ว องค์กรนั้นยังไม่ถูกโค่นล้มอีกหรือ?”

โจวรั่วเสวี่ยส่ายหัวของเธอ “ไม่ มันเป็นกลุ่มค้ายาเสพติดระหว่างประเทศขนาดใหญ่ที่เรียกว่า 'ฉวินเฟิง' พวกเขามีโครงสร้างที่มีการจัดการสูง ในช่วงสิบปีที่ผ่านมานี้ พวกเขาไม่เพียงแต่ไม่ถดถอย แต่ยังโดดเด่นยิ่งขึ้น ฉันถามเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งในแผนกต่อต้านยาเสพติด และเขาบอกว่าปัจจุบัน ฉวินเฟิงควบคุมตลาดยาเสพติดในประเทศถึงหนึ่งในสาม นอกจากนี้ พวกเขายังมีสายสัมพันธ์กับองค์กรค้ายาเสพติดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หลัวช่า ตงอิ๋ง คาบสมุทรและอเมริกาใต้”

อู๋เป่ย “น่าแปลกที่องค์กรขนาดใหญ่เช่นนี้ยังไม่ถูกโค่นล้ม”

โจวรั่วเสวี่ย “ฉันสงสัยว่ามีสายลับจากฝ่ายเราในกลุ่มฉวินเฟิง และตำแหน่งของพวกเขาต้องสูง”

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ผมจะช่วยถามให้ แต่ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะช่วยได้”

โจวรั่วเสวี่ยยิ้มและพูดว่า “ขอบคุณหัวหน้า!”

อู๋เป่ยดูเธอกินและถามว่า “หลังจากที่พ่อของคุณเสียชีวิต คุณอาศัยอยู่กับแม่ของคุณหรือเปล่า?”

โจวรั่วเสวี่ยตอบอย่างใจเย็นว่า “ไม่ แม่ของฉันแต่งงานใหม่ และน้าของฉันก็เลี้ยงดูฉันมา”

อู๋เป่ยพยักหน้า “น้าของคุณเป็นคนดี”

โจวรั่วเสวี่ยชมเชย “ใช่ ดีกับฉันมาก”

เมื่อพูดไปถึงลูกพี่ลูกน้องของเธอ เธอพูดว่า “หัวหน้า ฉันขอถามอะไรอีกสักอย่างได้ไหม?”

อู๋เป่ยหัวเราะเบาๆ “คุณมีคำขอมากมายจริงๆ”

โจวรั่วเสวี่ย “หึหึ” หัวเราะเบาๆ “อีกเรื่องหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องของฉันอายุน้อยกว่าฉันสองปีและเพิ่งจบการศึกษาเมื่อปีที่แล้ว เขาเรียนกฎหมายและต้องการหางานเป็นทนายความ แต่เด็กคนนี้มีความทะเยอทะยานสูงและยืนกรานที่จะไป สำนักงานกฎหมายชั้นนำในไฮ่เฉิง คุณคิดว่าเขาจะประสบความสำเร็จไหม?”

อู๋เป่ย “คุณคิดว่าผมเป็นเทพที่สามารถแก้ปัญหาทั้งหมดของคุณได้เหรอ?”

โจวรั่วเสวี่ยหัวเราะ “ฉันคิดว่าคุณค่อนข้างมีความสามารถ บางทีคุณอาจมีสายสัมพันธ์บางอย่าง”

อู๋เป่ยตอบ “ผมจะช่วยคุณถามให้นะ”

โจวรั่วเสวี่ยมีความสุขมาก “ขอบคุณอีกครั้งหัวหน้า!”

“กินข้าวให้เสร็จ แล้วไปทำทุกอย่างที่ต้องทำ” อู๋เป่ยเริ่มพาเธอออกไป

“รับทราบ!”

หลังจากทานอาหารเสร็จ โจวรั่วเสวี่ยก็จากไปในที่สุด จากนั้นอู๋เป่ยก็ฝึกการหายใจและฝึกร่างกาย

ขณะที่โจวรั่วเสวี่ยขับรถกลับบ้าน เธอมาถึงบ้านจัดสรรที่สร้างมานานกว่าทศวรรษ เมื่อเธอไปถึงประตูหน้า เธอก็พบว่ามันไม่ได้ล็อก และเธอได้ยินเสียงแผ่วๆจากข้างใน

ฟังอย่างระมัดระวัง มันเป็นเสียงของน้าและลุงของเธอ

“ที่รัก เดือนที่แล้วรั่วเสวี่ยให้เงินเดือนคุณเท่าไหร่?” เสียงของลุงเฝิงเจี้ยนหมิ่นดังขึ้น