ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 342

อู๋เป่ย "หืม? เรื่องสำคัญ?"

หยางมู่ไป๋กล่าวว่า "จำถังปิงอวิ๋นได้หรือไหม"

อู๋เป่ย "จำได้แน่นอน เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับเธอหรอ?"

หยางมู่ไป๋พยักหน้า "ผู้อาวุโสในถังเหมินคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัส หากคุณสามารถรักษาเขาได้ คุณจะได้รับการสนับสนุนจากเขาในอนาคต"

อู๋เป่ยโบกมือ "ศิษย์พี่ การช่วยชีวิตผู้คนไม่ใช่เรื่องยาก แต่ฉันไม่สนใจอำนาจของถังเหมิน"

หยางมู่ไป๋กล่าวอย่างเคร่งเครียด "ศิษย์น้อง การอยู่ยุทธภพเราไม่สามารถยืนได้ด้วยตัวคนเดียว มันไม่สำคัญว่าคุณจะคิดอย่างไร แต่สิ่งสำคัญคือสิ่งที่คนอื่นคิด คนในถังเหมินต้องมีไม่น้อยแน่ที่ได้รับข่าว แค่คุณไปปรากฏตัวที่ถังเหมิน พวกเขาก็คงต่างคิดว่าคุณกำลังใช้โอกาสนี้ที่จะเอาชนะผู้เฒ่าถังเหมิน”

อู๋เป่ยถอนหายใจ "อาจารย์ก็จริงๆ เลย ทำไมถึงจัดการงานแต่งงานแบบนี้ให้ผม"

หยางมู่ไป๋กล่าวว่า "นี่คือยุทธภพเมื่อคุณเข้าไปในถังอู๋มิ่งคุณจะอยู่ในยุทธภพไปตลอดชีวิต คุณจะไม่มีวันหนีพ้น"

อู๋เป่ยหยุดพูดไปชั่วขณะและถามว่า “ศิษย์พี่ อีกฝ่ายคือใคร? คุณคุ้นเคยกับเขาไหม”

หยางมู่ไป๋"บุคคลนี้ชื่อถังอู๋มิ่งเขารับผิดชอบองค์กรลอบสังหารของถังเหมินและพลังยุทธ์อยู่ชั้นปรมาจารย์ เมื่อวานนี้เขาไปสหรัฐอเมริกาเพื่อจัดการกับเรื่องต่าง ๆ แต่เขาถูกวางแผนต่อต้านจากองค์กรพลังยุทธ์ลับของสหรัฐอเมริกา อีกนิดเดียวก็ต้องไปนั่งสอบปากคำที่นั่น พวกเรานับเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่มาหาคุณ”

อู๋เป่ย "ผมจะลองดูก็ได้ แล้วจะไปเมื่อไหร่?"

“ ตอนนี้ถังอู๋มิ่งไม่สามารถออกจากถังเหมินได้ ไม่อย่างนั้นผู้คนนับไม่ถ้วนจะฆ่าเขา ดังนั้นคุณต้องไปที่ถังเหมินด้วยตัวเอง อาการของเขาไม่ดีนักและเขาอยู่ได้อีกแค่ครึ่งเดือน ดังนั้นคุณต้องรีบไปที่นั่น ยิ่งเร็วเท่าไรยิ่งดี"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ได้!"

ทันทีที่พูดถึงตรงนี้ ถังปิงอวิ๋นก็โทรมา เธอถามทันที "อู๋เป่ย มีคนสำคัญในถังเหมินได้รับบาดเจ็บ คุณช่วยรักษาให้หน่อยได้ไหม"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "คุณกำลังพูดถึงถังอู๋มิ่ง?"

"คุณรู้?"ถังปิงอวิ๋นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย

อู๋เป่ย "ฉันเพิ่งได้ยินเรื่องมา"

"รักษาให้หายได้ไหม?" เสียงของถังปิงอวิ๋นเต็มไปด้วยความคาดหวัง

“สามารถลองดูได้” อู๋เป่ยพูด “ตอนนี้ฉันมีเรื่องต้องจัดการ อาจจะต้องใช้เวลาอีกสองวัน”

ถังปิงอวิ๋น"ได้! ฉันจะไปหาเธอพรุ่งนี้!"

เสียงของเธอดังราวกับว่าเธอกำลังทำอะไรบางอย่างเธอรีบพูดสองสามคำแล้ววางสายโทรศัพท์

หยางมู่ไป๋ถาม "ถังปิงอวิ๋น?"

อู๋เป่ยพยักหน้าและโบกมือให้หลี่หลงเฉินเปิดเหล้า กลิ่นของเหล้าหอมฟุ้งไปชั่วขณะหนึ่งและทั้งสองก็ดื่มอย่างมีความสุข

หลังจากดื่มไปไม่กี่ครั้งอู๋เป่ยก็บอกว่าเขาจะไปเดินเล่นบนภูเขา หยางมู่ไป๋จึงตัดสินใจไปด้วยกันกับเขา

พี่น้องสองคนกำลังดื่มและแลกเปลี่ยนประสบการณ์การฝึกฝนของพวกเขา เมื่อถึงเวลา 11 โมงเช้าพวกเขาก็เปลี่ยนเสื้อผ้ารัดรูปแล้วหลี่หลงเฉินก็ขับรถไปที่ภูเขา

สถานที่ที่ตงอิ๋งกุ่ยหายตัวไปนั้นอยู่ห่างจากภูเขาจื่อหลงไม่ถึงร้อยไมล์ แถวนี้มีภูเขาหลายลูก ถนนคดเคี้ยว รถขับไปเรื่อยๆและถึงตีนเขาเวลา 12:00 นาฬิกา

หลี่หยางมู่ไป๋บอกให้หลี่หลงเฉินดับรถและรออยู่ที่ตีนเขา เขาขึ้นไปบนภูเขาพร้อมกับอู๋เป่ย เป็นเพราะพวกเขาทั้งสองมีพลังยุทธ์ดังนั้นไม่นานก็มาถึงยอดเขา

อู๋เป่ยได้อ่านข้อมูลที่เกี่ยวข้องแล้ว พวกกลุ่มปีศาจพวกนั้นหายตัวไปตรงแถวนี้ ดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังเป็นพิเศษและทุกครั้งที่เขาเดินไปได้ระยะหนึ่ง เขาจะต้องเบิกเนตรเพื่อตรวจสอบ สายตาของเขาสามารถสำรวจได้ลึกหลายสิบเมตร ควบคู่ไปกับประสาทสัมผัสที่เฉียบแหลมของเขา หากมีความผิดปกติใดๆ บนพื้น มันจะไม่มีทางรอดสายตาของเขาไปได้