ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 343

อู๋เป่ยมองดูกำแพงหินแผ่นหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาแล้วพูดว่า "ศิษย์พี่ ข้างในกำแพงหินนี้ หากผ่าลงไปยี่สิบเมตรข้างในน่าจะกลวง"

ดวงตาของหยางมู่ไป๋เป็นประกาย "ศิษย์น้องใช้ตามองทะลุเข้าไปเหรอ?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "หลังจากผ่านกำแพงหินนี้ไปผมก็มองอะไรไม่เห็นอีกแล้ว ผม คิดว่ากำแพงหินนี้ไม่ได้เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ"

หยางมู่ไป๋ยิ้มและพูดว่า "ถ้าอย่างนั้น มันก็มีความเป็นไปได้มากว่านี่คือสถานที่ที่ชาวญี่ปุ่นกำลังมองหา"

อู๋เป่ย "ประเด็นคือเราจะเข้าไปได้ยังไง?"

หยางมู่ไป๋ตอบเสียงนิ่ง "ไม่ต้องรีบร้อนกังวลใจไป พวกเราค่อยกลับมาทีหลังก็ยังไม่สาย"

อู๋เป่ยยังคงสำรวจบริเวณใกล้เคียงต่อไป เขาพบว่าพื้นที่บนภูเขานั้นค่อนข้างใหญ่และมันก็เป็นสถานที่ที่ใหญ่โตมาก หลังจากขึ้นไปถึงยอดเขาแล้ว เขาพูดว่า "ศิษย์พี่ สถานที่แห่งนี้จะต้องได้รับการปกป้องและห้ามคนญี่ปุ่นคนใดสามารถก้าวมาที่นี่ได้"

หยางมู่ไป๋กล่าวว่า "เรื่องนี้กล้วยๆ ฉันจะใช้ชื่อของกรมศิลปะการต่อสู้อนุมัติภูเขาลูกนี้และสร้างวิลล่าที่นี่"

อู๋เป่ยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง "ศิษย์พี่ จำเป็นต้องทำเรื่องยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอ?"

หยางมู่ไป๋ "ศิษย์น้อง บางครั้งการสำรวจสถานที่ทางประวัติศาสตร์อาจใช้เวลานาน หากไม่มีวิธีปกปิด มันก็จะถูกเปิดเผยได้ง่าย"

อู๋เป่ยคิดได้ทันทีและพูดว่า "เอาล่ะ เรื่องนี้ให้ศิษย์พี่เป็นคนจัดการ เราไปดูที่จุดที่สองกันเถอะ"

มีสามจุดบนแผนที่นั้นและนี่เป็นเพียงหนึ่งในนั้น อู๋เป่ยหาภูเขาอีกลูกหนึ่งเจอจากแผนที่

ภูเขาลูกที่ 2 ห่างจากลูกแรกประมาณ 1,500 เมตร มันเป็นภูเขาเตี้ยและโล่งมากไม่มีหญ้าขึ้นอยู่บนพื้นผิวภูเขา เมื่อขึ้นไปถึงยอดเขาก็ใช้สายตาสอดส่องแต่กลับไม่พบอะไรเลย

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย "มีจุดสามจุดที่ทำเครื่องหมายไว้อย่างชัดเจน ทำไมถึงไม่มีอะไรที่นี่ แผนที่ผิดหรือเปล่า?"

หยางมู่ไป๋กล่าวว่า "แผนที่นี้มีอายุอย่างน้อยพันปี ถ้ามันจะผิดพลาดก็คงไม่แปลก"

อู๋เป่ยส่ายหัว "เป็นไปได้น้อยมาก"

หลังจากคิดอยู่พักหนึ่งเขาก็พูดว่า "ศิษย์พี่ ส่งเฮลิคอปเตอร์มาที่นี่ให้ผมหน่อย ผมต้องดูวิวจากมุมสูง"

หยางมู่ไป๋ติดต่อกับเฮลิคอปเตอร์ทันทีและสิบนาทีต่อมา เฮลิคอปเตอร์ลำหนึ่งที่พึ่งขับไล่ผู้คนญี่ปุ่นก็ปรากฏตัวขึ้น มันปล่อยบันไดที่แขวนอยู่ลง อู๋เป่ยก็ปีนขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ตามมาด้วยหยางมู่ไป๋

หลังจากขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้ว เขาขอให้นักบินบินขึ้นไปที่ความสูงมากกว่า 3,000 เมตร จากนั้นเขาก็โผล่หัวออกมาและจ้องมองลงไป เขาเห็นเนินเขาน้อยใหญ่หลายร้อยลูกกระจัดกระจายอยู่เบื้องล่าง ก่อตัวเป็นรูปร่างบางๆ อย่างแผ่วเบา

แผ่นหยกและจี้หยก ต่างมีบทความเขียนเกี่ยวกับค่ายกลกระบี่ เขาจำเนื้อหาเกี่ยวกับค่ายกลกระบี่มาเป็นจำนวนมาก ดังนั้นเมื่อเห็นวิวด้านล่าง หน้าของเขาก็เปลี่ยนสีแทบจะทันที เขาพูดว่า "นี่คือรูปแบบคุกค่ายกลกระบี่ที่สุดยอดมาก!"

หยางมู่ไป๋ผงะไปครู่หนึ่ง "รูปแบบคุกค่ายกลกระบี่เหรอ?"

อู๋เป่ยถอนหายใจ "ลงไปคุยกันดีกว่า!"

อู๋เป่ยปล่อยให้เฮลิคอปเตอร์บินไปยังจุดที่พวกเขาขึ้นไปบนภูเขาและเมื่อพวกเขาอยู่เหนือพื้นดินมากกว่าสิบเมตร ทั้งสองก็กระโดดลงไปที่พื้น

หลี่หลงเฉินยังคงรออยู่ที่เดิม เมื่อเขาเห็นพวกเขากลับมา เขาก็วิ่งไปหาและถามว่า "อาจารย์ อาจารย์อา พบอะไรไหม?"

อู๋เป่ย "ขึ้นรถแล้วกลับกันเถอะ"

รถสตาร์ทแล้ว สีหน้าของอู๋เป่ยดูจริงจัง หยางมู่ไป๋เต็มไปด้วยความสงสัยและพูดว่า "ศิษย์น้อง มีอะไรก็บอกสิ มีอะไรอยู่ภายใต้ขบวนคุก?"

อู๋เป่ยถอนหายใจเบา ๆ "ศิษย์พี่ ชื่อเต็มของรูปแบบค่ายกลนี้เรียกว่า 'ค่ายกลกระบี่ 24 หยวนโจวเทียนซิงโต่วฝู' แต่สิ่งที่จะสามารถกดค่ายกลนี้ได้ อย่างน้องก็ต้องเป็นเซียนสวรรค์ขั้น 1!”

หยางมู่ไป๋ตกใจ "อะไรนะ? เซียนสวรรค์?"

อู๋เป่ยพยักหน้า "คงแข็งแกร่งยิ่งกว่าเซียนสวรรค์ด้วยซ้ำ! ไม่อย่างนั้นก็ไม่จำใช้รูปแบบค่ายกลที่ซับซ้อนและทรงพลังแบบนี้"

หยางมู่ไป๋เงียบไปนานและพูดว่า "ฉันต้องแจ้งให้เบื้องบนทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้"