ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 383

คนที่ร้องเพลง เป็นชายอายุห้าสิบต้นๆ สวมชุดแสดงสีแดง บนใบหน้ามีการลงแป้งบางๆ ทาอายแชโดว์สีฟ้า น้ำเสียงการพูดของเขา ราวกับเสียงของแรงเสียดทานโลหะ ปวดหูอย่างมาก ในเวลานี้ เขาหัวเราะแปลกๆหนึ่งที จ้องมองตรงไปที่อู๋เป่ย พูด : “อะไรกัน แกสามารถทำลายวิธีการของฉันได้เหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เพียงแค่วิชาเสียงภาพลวงตา ทักษะเล็กๆ ให้ฉันทำลาย!”

เพียงแค่เห็นเขากระตุ้นลมปราณ ส่งเสียง ‘ฮ่า’ ดังสนั่น คลื่นกระแทกที่รุนแรงระเบิดใส่คนที่ร้องเพลงคนนั้น ท้องของชายคนนั้นป่องขึ้นมาทันที ทันใดนั้นดวงตาเบิกกว้าง ราวกับคางคก ผิวหนังกลายเป็นสีแดงเหมือนเลือดทันที และเสียงแปลก ๆ ของ "เหอะเหอะ" ก็ดังออกมาจากลำคอ

อู๋เป่ยไร้สีหน้า พูด : “วิชาเสียงภาพลวงตาของแกใช้การไม่ได้ด้วยซ้ำ ยังกล้ามาแสดงต่อหน้าอีกเหรอ”

ดวงตาทั้งคู่ของนักร้องเริ่มมีเลือดออก หลังจากนั้นมีเลือดไหลออกมาจากหูและจมูก เขาคุกเข่า “ตุ้มตั้ม” ลงบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พูด : “เป็นไปไม่ได้ วิชาเสียงภาพลวงตาของฉันเป็นวิชาลับ แกสามารถทำลายได้ยังไง”

อู๋เป่ย : “ตอบคำถามของฉันก่อน แกเป็นใคร ทำไมถึงวิ่งมาก่อเรื่องที่หน้าประตูบ้านฉัน ใครส่งแกมา”

นักร้องหัวเราะอย่างมีเลศนัย : “ภารกิจล้มเหลว ฉันตายสถานเดียว แกไม่ต้องถาม ฉันไม่มีทางพูดอะไรทั้งนั้น!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง มือของเขาเคลื่อนราวสายฟ้า กดจุดบนร่างกายของเขาไปสามครั้งในพริบตา นักร้องคนนั้นตัวแข็งทื่อทันที บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มแปลกๆ : “ไม่มีประโยชน์ ฉันกินยาพิษลงไปแล้ว แม้แต่เทพก็ช่วยยาก!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ยาพิษ? ฉันบอกว่าไม่ให้แกตาย แกก็ตายไม่ได้!” เขาหยิบเข็มทองออกมา แทงเข็มสามสิบเล่มเข้าไปในร่างของนักร้องด้วยความเร็วสูง

เข็มนี้ เรียกว่าเข็มที่มีศักยภาพสูงสุด สามารถปลดปล่อยศักยภาพทั้งหมดของชีวิตของคนได้อย่างเต็มที่ ต่อให้เป็นพิษก็สามารถคงอยู่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ให้ตายทันที

หลังจากแทงเข็ม นักร้องคนนี้เพียงรู้สึกได้ถึงพลังอันบ้าคลั่งกำลังปะทุออกมาจากร่างกายของเขา เขาไม่เคยรู้สึกมีพลังมากเท่านี้มาก่อน แต่สิ่งที่น่าเศร้าคือ ความตายของเขาใกล้เข้ามาแล้ว

อู๋เป่ยวางผงยาบางส่วนลงบนจมูกของเขา จากนั้นท่องคาถาควบคุมจิตใจ หลังจากสักพัก สายตาของคนๆนี้พร่ามัว ถูกเขาสะกดจิตอย่างสมบูรณ์

“แกชื่ออะไร ใครเป็นคนส่งแกมา”อู๋เป่ยถามอีกครั้ง

นักร้องพูด : “ฉันเป็นตัวตลก รับคำสั่งจากนายน้อยมาทดสอบแก”

อู๋เป่ยรู้ ตัวตลกที่คนๆนี้พูดถึงไม่ใช่ชื่อจริง แต่เป็นรหัส นี่คือตัวตลกชนิดหนึ่ง ตัวตลกแบ่งออกเป็น ตัวตลก และ ตัวตลกการต่อสู้

เขาถามต่อ : “นายน้อยของแกเป็นใคร?”

“นายน้อยของฉัน ไม่ใช่มนุษย์” ตัวตลกหันไปมองอู๋เป่ยหนึ่งที รูม่านตาเริ่มขยายตัว วินาทีต่อมา เขาล้มลงบนพื้นโดยตรง ตายไปเลย!

“พิษรุนแรงอย่างมาก!” อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เดิมทีเขาคิดว่าสามารถควบคุมคนๆนี้ได้สองนาที ใครจะไปรู้ไม่ถึงครึ่งนาทีก็ตายแล้ว

วันย้ายบ้าน คาดไม่ถึงว่าหน้าประตูจะมีคนตาย นี่เป็นเรื่องที่ไม่เป็นมงคลอย่างมาก อารมณ์ของอู๋เป่ยไม่ดีอย่างมาก เขารีบโทรศัพท์เรียกคนมากำจัดศพทันที

เพื่อนบ้านเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ พวกเขากลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไม่รู้ว่าอันที่จริงนักร้องคนนั้นตายไปแล้ว ในไม่ช้าทุกคนก็คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง ดื่มชาคุยกัน กินเมล็ดแตงโม

ภายในใจของหวงจื่อเฉียงยังมีความกลัว เขายืนด้านข้างอู๋เป่ย ถามเสียงเบา : “เถ้าแก่ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆผมถึงล้มลง”

อู๋เป่ย : “คนๆนั้นใช้วิชาเสียง ใช้เสียงทำร้ายคน นายยังไม่เคยเจอ ดังนั้นง่ายที่จะโดนโจมตี”

หวงจื่อเฉียงตกใจอย่างมาก : “เสียงสามารถทำร้ายคนได้ด้วยเหรอ”

อู๋เป่ย : “แน่นอน ถ้าหากไม่ใช่เพราะพลังของเขาไม่ถึง การโจมตีเมื่อกี้นายคงตายไปแล้ว”

หวงจื่อเฉียงเหงื่อท่วมหัว พูด : “เถ้าแก่ มีเวลาว่างคุณก็ต้องสอนวิชาเสียงให้ผมแล้ว ของสิ่งนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!”

ลั่วฉังเซิงในตอนนั้น ฝึกฝนจนถึงขั้นสูงสุดอมตะแล้ว มีตำแหน่งที่สูงอย่างมากในยุทธภพ เราเป็นเพื่อนกับจักรพรรดิ์ในสมัยนั้น เขามีความมั่งคั่งทรัพย์สินเงินทองหลายร้อยล้านด้วยเหตุนี้ มีความโดดเด่นอย่างมาก แต่ในเวลานี้ คนของชายคนหนึ่งที่เรียกตัวเองว่านายท่านหยานมาหาเขา บอกว่าอยากร่วมมือกับเขา สิ่งที่เรียกว่าความร่วมมือของเขา ก็คือให้ลั่วฉังเซิงช่วยเขาทำเรื่องต่างๆ เพื่อเป็นการตอบแทน เขาจะมอบยาอายุวัฒนะให้ ช่วยลั่วฉังเซิงก้าวไปอีกขั้นหนึ่งและกลายเป็นเซียน

แรงดึงดูดของการเป็นเซียนนั้นยิ่งใหญ่มาก ลั่วฉังเซิงตอบตกลงอีกฝ่ายอย่างไม่มีความลังเล เขาได้รับยาอายุวัฒนะทันที ภายใต้การช่วยเหลือจากยาอายุวัฒนะ หลังจากนั้นไม่เท่าไหร่ก็ก้าวเข้าสู่เซียนโลกมนุษย์

อันที่จริงคุณสมบัติของเขาไม่เลว ต่อให้ไม่มียาอายุวัฒนะ ก็จะทะลวงได้ในไม่ช้า แต่ถ้าหากสามารถทะลวงได้เร็วๆ ไม่มีใครอยากรอแน่นอน

หลังจากนั้น ยิ่งเขาติดต่อกับนายท่านหยานนานเท่าไร ภายในใจก็ยิ่งไม่มีความสุข เขาค่อยๆกลายเป็นหุ่นเชิดของอีกฝ่าย ทำหลายอย่างที่ละเมิดมโนธรรมของตัวเอง ฆ่าคน จุดไฟเผา ทำลายคนทั้งบ้าน และอื่นๆ

การกระทำของเขาทั้งหมด นอกจากนี้ยังทำให้เขาโด่งดังไปทั่วโลก และผู้คนนับไม่ถ้วนเกลียดเขาอย่างสุดซึ้ง นานเข้าๆ เขากลายเป็นปีศาจร้ายตัวหนึ่ง

ในที่สุดวันหนึ่ง ลั่วฉังเซิงตัดสินใจกำจัดการควบคุมของนายท่านหยาน และเขาปฏิเสธที่จะปฏิบัติตามคำสั่งของอีกฝ่าย

นายท่านหยานโกรธอย่างมาก เริ่มลงมือกับเพื่อนของเขา คนในครอบครัว ทำให้มีคนได้รับบาดเจ็บสาหัสและถึงขั้นเสียชีวิตอย่างต่อเนื่อง ภายใต้ความโกรธของลั่วฉังเซิง ทำให้นายท่านหยานได้รับบาดเจ็บสาหัส

หลังจากนั้น เขาเตรียมพาคนในครอบครัวหลบหนี อย่างไรก็ตาม เขาถูกตามล่าโดยปรมาจารย์ระหว่างทางที่จะหลบหนี ไม่มีใครในครอบครัวของเขารอดพ้น สุดท้ายมีเพียงเขาคนเดียวที่สามารถหนีลงทะเลได้

ต่อมาเขาได้รับการช่วยเหลือจากเรือประมงและหายจากอาการบาดเจ็บแล้ว รู้ว่าประเทศเหยียนหลงไม่มีที่สำหรับเขาแล้ว จากนั้นก็หลบหนีไปที่ประเทศญี่ปุ่น ไปสร้างครอบครัวที่นั่น

หลังจากฟังนิทานของลั่วฉังเซิงจบ อู๋เป่ยตะลึงอย่างมาก : “คนจากดินแดนแห่งเซียนทำไมถึงหยิ่งผยองขนาดนี้”

ลั่วฉังเซิงถอนหายใจ : “พวกเขาเย่อหยิ่งอย่างมาก ในสายตาของพวกเขา พวกเราเป็นเพียงคนธรรมดาเท่านั้น”

สีหน้าของอู๋เป่ยเคร่งขรึม ถามเขา : “เหล่าลั่ว นายน้อยที่ตัวตลกคนนั้นพูดถึง คงไม่ใช่คนจากดินแดนแห่งเซียนนะ”