ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 383

คนที่ร้องเพลง เป็นชายอายุห้าสิบต้นๆ สวมชุดแสดงสีแดง บนใบหน้ามีการลงแป้งบางๆ ทาอายแชโดว์สีฟ้า น้ำเสียงการพูดของเขา ราวกับเสียงของแรงเสียดทานโลหะ ปวดหูอย่างมาก ในเวลานี้ เขาหัวเราะแปลกๆหนึ่งที จ้องมองตรงไปที่อู๋เป่ย พูด : “อะไรกัน แกสามารถทำลายวิธีการของฉันได้เหรอ”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “เพียงแค่วิชาเสียงภาพลวงตา ทักษะเล็กๆ ให้ฉันทำลาย!”

เพียงแค่เห็นเขากระตุ้นลมปราณ ส่งเสียง ‘ฮ่า’ ดังสนั่น คลื่นกระแทกที่รุนแรงระเบิดใส่คนที่ร้องเพลงคนนั้น ท้องของชายคนนั้นป่องขึ้นมาทันที ทันใดนั้นดวงตาเบิกกว้าง ราวกับคางคก ผิวหนังกลายเป็นสีแดงเหมือนเลือดทันที และเสียงแปลก ๆ ของ "เหอะเหอะ" ก็ดังออกมาจากลำคอ

อู๋เป่ยไร้สีหน้า พูด : “วิชาเสียงภาพลวงตาของแกใช้การไม่ได้ด้วยซ้ำ ยังกล้ามาแสดงต่อหน้าอีกเหรอ”

ดวงตาทั้งคู่ของนักร้องเริ่มมีเลือดออก หลังจากนั้นมีเลือดไหลออกมาจากหูและจมูก เขาคุกเข่า “ตุ้มตั้ม” ลงบนพื้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พูด : “เป็นไปไม่ได้ วิชาเสียงภาพลวงตาของฉันเป็นวิชาลับ แกสามารถทำลายได้ยังไง”

อู๋เป่ย : “ตอบคำถามของฉันก่อน แกเป็นใคร ทำไมถึงวิ่งมาก่อเรื่องที่หน้าประตูบ้านฉัน ใครส่งแกมา”

นักร้องหัวเราะอย่างมีเลศนัย : “ภารกิจล้มเหลว ฉันตายสถานเดียว แกไม่ต้องถาม ฉันไม่มีทางพูดอะไรทั้งนั้น!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง มือของเขาเคลื่อนราวสายฟ้า กดจุดบนร่างกายของเขาไปสามครั้งในพริบตา นักร้องคนนั้นตัวแข็งทื่อทันที บนใบหน้าของเขามีรอยยิ้มแปลกๆ : “ไม่มีประโยชน์ ฉันกินยาพิษลงไปแล้ว แม้แต่เทพก็ช่วยยาก!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ยาพิษ? ฉันบอกว่าไม่ให้แกตาย แกก็ตายไม่ได้!” เขาหยิบเข็มทองออกมา แทงเข็มสามสิบเล่มเข้าไปในร่างของนักร้องด้วยความเร็วสูง

เข็มนี้ เรียกว่าเข็มที่มีศักยภาพสูงสุด สามารถปลดปล่อยศักยภาพทั้งหมดของชีวิตของคนได้อย่างเต็มที่ ต่อให้เป็นพิษก็สามารถคงอยู่ได้ชั่วขณะหนึ่ง ไม่ให้ตายทันที

หลังจากแทงเข็ม นักร้องคนนี้เพียงรู้สึกได้ถึงพลังอันบ้าคลั่งกำลังปะทุออกมาจากร่างกายของเขา เขาไม่เคยรู้สึกมีพลังมากเท่านี้มาก่อน แต่สิ่งที่น่าเศร้าคือ ความตายของเขาใกล้เข้ามาแล้ว

อู๋เป่ยวางผงยาบางส่วนลงบนจมูกของเขา จากนั้นท่องคาถาควบคุมจิตใจ หลังจากสักพัก สายตาของคนๆนี้พร่ามัว ถูกเขาสะกดจิตอย่างสมบูรณ์

“แกชื่ออะไร ใครเป็นคนส่งแกมา”อู๋เป่ยถามอีกครั้ง

นักร้องพูด : “ฉันเป็นตัวตลก รับคำสั่งจากนายน้อยมาทดสอบแก”

อู๋เป่ยรู้ ตัวตลกที่คนๆนี้พูดถึงไม่ใช่ชื่อจริง แต่เป็นรหัส นี่คือตัวตลกชนิดหนึ่ง ตัวตลกแบ่งออกเป็น ตัวตลก และ ตัวตลกการต่อสู้

เขาถามต่อ : “นายน้อยของแกเป็นใคร?”

“นายน้อยของฉัน ไม่ใช่มนุษย์” ตัวตลกหันไปมองอู๋เป่ยหนึ่งที รูม่านตาเริ่มขยายตัว วินาทีต่อมา เขาล้มลงบนพื้นโดยตรง ตายไปเลย!

“พิษรุนแรงอย่างมาก!” อู๋เป่ยขมวดคิ้ว เดิมทีเขาคิดว่าสามารถควบคุมคนๆนี้ได้สองนาที ใครจะไปรู้ไม่ถึงครึ่งนาทีก็ตายแล้ว

วันย้ายบ้าน คาดไม่ถึงว่าหน้าประตูจะมีคนตาย นี่เป็นเรื่องที่ไม่เป็นมงคลอย่างมาก อารมณ์ของอู๋เป่ยไม่ดีอย่างมาก เขารีบโทรศัพท์เรียกคนมากำจัดศพทันที

เพื่อนบ้านเฝ้าดูสถานการณ์อยู่ห่างๆ พวกเขากลับไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ยิ่งไม่รู้ว่าอันที่จริงนักร้องคนนั้นตายไปแล้ว ในไม่ช้าทุกคนก็คึกคักขึ้นมาอีกครั้ง ดื่มชาคุยกัน กินเมล็ดแตงโม

ภายในใจของหวงจื่อเฉียงยังมีความกลัว เขายืนด้านข้างอู๋เป่ย ถามเสียงเบา : “เถ้าแก่ เมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆผมถึงล้มลง”

อู๋เป่ย : “คนๆนั้นใช้วิชาเสียง ใช้เสียงทำร้ายคน นายยังไม่เคยเจอ ดังนั้นง่ายที่จะโดนโจมตี”

หวงจื่อเฉียงตกใจอย่างมาก : “เสียงสามารถทำร้ายคนได้ด้วยเหรอ”

อู๋เป่ย : “แน่นอน ถ้าหากไม่ใช่เพราะพลังของเขาไม่ถึง การโจมตีเมื่อกี้นายคงตายไปแล้ว”

หวงจื่อเฉียงเหงื่อท่วมหัว พูด : “เถ้าแก่ มีเวลาว่างคุณก็ต้องสอนวิชาเสียงให้ผมแล้ว ของสิ่งนี้น่ากลัวเกินไปแล้ว!”