ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 382

อู๋เป่ยเขียนรายการออกมาหนึ่งแผ่นแล้วส่งให้ถังอัน ให้เขาเตรียมวัตถุดิบยาที่อยู่ข้างบน ถังอันรับด้วยมือทั้งคู่ ลุกขึ้นและพูด : “เพื่อนอู๋ ฉันยังมีธุระ พวกเราคุยกันผ่านโทรศัพท์”

ถังอันลุกขึ้นแล้วบอกลา อู๋เป่ยส่งเขาไปถึงนอกประตู ที่หน้าประตู มีรถบูกัตติ ชีรอนสีดำแดงคันหนึ่งจอดอยู่ ดูเหมือนจะเป็นรุ่นล่าสุดของปีนี้

ถังอันขึ้นรถคันหนึ่งแล้วจากไป อู๋เป่ยขับรถเข้ามาในลานบ้าน เฟิงเทียนเล่อวิ่งเข้ามาด้วยความตื่นเต้นทันที พูดอุทาน : “รถบูกัตติ! หล่อจริงๆ!”

อู๋เป่ยโยนกุญแจรถให้เขา หลังจากนั้นดึงถังปิงอวิ๋นกลับไปที่ห้องหนังสือ

ถังปิงอวิ๋นรู้สึกว่าการแสดงออกของอู๋เป่ยนั้นเคร่งขรึมมาก ถาม : “เกิดอะไรขึ้น”

อู๋เป่ยจุดบุหรี่หนึ่งมวน พูด : “ถังอันคนนี้ เชื่อได้ไหม”

ถังปิงอวิ๋นพูด : “แน่นอนว่าเชื่อร้อยเปอร์เซ็นต์ไม่ได้ แต่ความร่วมมือก็เป็นประโยชน์ต่อทั้งสองฝ่าย”

อู๋เป่ย : “ถ้าหากถังอันเป็นคนร้ายตัวจริงล่ะ เขาเพียงแค่จงใจมาหลอกพวกเราล่ะ”

ถังปิงอวิ๋นยิ้มอย่างขมขื่น : “ความเป็นไปได้แบบนี้ต่ำมาก แต่ไม่ใช่ว่าไม่มี”

อู๋เป่ย : “ดังนั้น เวลาแบบนี้ต้องเป็นฝ่ายควบคุมริเริ่มก่อน ถ้าหากถูกควบคุมแล้วตามคนอื่นไป มันง่ายที่จะก้าวเข้าสู่กับดักที่คนอื่นวางไว้”

ถังปิงอวิ๋นตะลึงทันที ใช่จริงๆด้วย ตั้งแต่ติดต่อถังอันถึงตอนนี้ เธอถูกสั่งให้ทำตามมาโดยตลอด! ล้วนแล้วเป็นถังอันกำลังวางแผน ตรวจสอบเบาะแส ให้คำแนะนำ

เธอถอนหายใจเบาๆ : “แล้วตอนนี้ฉันควรทำยังไงต่อ ออกห่างถังอัน ไม่ร่วมมือกับเขาเหรอ”

อู๋เป่ย : “มันก็ไม่แน่นอน เพียงแค่พวกเราเป็นฝ่ายควบคุมริเริ่มก่อน ต่อให้เขามีแผนการกับพวกเรา ก็ทำอะไรไม่ได้”

ดวงตาของถังปิงอวิ๋นเป็นประกาย : “คุณมีแผนการอะไร”

อู๋เป่ย : “เขาให้ฉันเข้าใกล้ถังเทียนเหอไม่ใช่เหรอ ฉันสามารถเข้าใกล้ได้ เพียงแต่ ฉันไม่ได้ต้องการประจบประแจงถังเทียนเหอ แต่จะเป็นอาจารย์ของเขา”

ถังปิงอวิ๋นตะลึงไปเลย : “อะไรนะ คุณจะเป็นอาจารย์ของถังเทียนเหอเหรอ”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่ผิด นอกจากนี้ฉันจะทำให้เขานับถือฉันเป็นอาจารย์อย่างเต็มใจ เคารพฉันดั่งพระเจ้า เธอเชื่อไหม”

ถังปิงอวิ๋นตะลึงอย่างมาก พูด : “คุณ......ต้องการทำอะไรกันแน่”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่รีบร้อน อีกไม่กี่วันมีงานเลี้ยงถังไม่ใช่เหรอ ถึงเวลาค่อยคุยกับเธอ”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “ได้เลย”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ปิงอวิ๋น ถึงเวลา ฉันจะเข้าไปกับเธอในฐานะคู่หมั้น แต่ระหว่างเธอกับฉันห่างเหิงมากเกินไป แบบนี้ไม่ได้ มา ให้ฉันกอดหน่อย พวกเราสร้างความสัมพันธ์กันสักหน่อย”

“ตาบ้า!” ถังปิงอวิ๋นผลักอู๋เป่ยออกทันที ห่างจากเขาไกลๆ

อู๋เป่ยหัวเราะแหะแหะ : “ล้อเล่นน่ะ เธอจริงจังสะด้วย”

ถังปิงอวิ๋นจ้องเขา : “อยากคิดที่จะเอาเปรียบฉัน” พูดจบ ลุกขึ้นจากไป ดูเหมือนว่าเธอยังมีธุระต้องไปจัดการ

ทันทีที่ถังปิงอวิ๋นจากไป อู๋เป่ยตกอยู่ในความคิดอีกครั้ง เรื่องที่เขาเข้าร่วมงานเลี้ยงถัง มีข้อดีและข้อเสีย เรื่องทำสำเร็จแล้ว เขาจะมีสถานะในถังเหมิง ถ้าหากทำไม่สำเร็จ เขาอาจจะตกเข้าไปในนั้น กระทั่งทิ้งชีวิตไปด้วย!

ผ่านไปไม่นานเท่าไหร่ เขาสูบบุหรี่ซองหนึ่งจนหมด หลังจากนั้นดับไฟก้นบุหรี่ เรียกลั่วเมิ่งเฉินที่กำลังยุ่งอยู่ในครัวออกมา พูด : “เมิ่งเฉิน วันนี้ฉันจะช่วยเธอทะลวงชั้นเทพ!”

แม่และอู๋เหมยอาศัยอยู่บนชั้นสอง ชั้นนี้มีห้องอ่านหนังสือ ห้องออกกำลังกาย

ชั้นสามมีโจวรั่วเสวี่ยและลั่วเมิ่งเฉินและยังมีอู๋เป่ย บนชั้นสาม ยังมีห้องแยกอีกหลายห้อง ห้องเหล่านี้อู๋เป่ยให้คนสร้างขึ้นเป็นพิเศษ เป็นที่ที่เขาเก็บของของเขา ภายในมีตู้เซฟพิเศษ

บนสุดของชั้นสาม มีการสร้างสวนดอกไม้ และยังมีสระว่ายน้ำ ช่วงที่อากาศดี สามารถมาสนุกสนานได้ที่นี่ ข้าง ๆ มีการสร้างห้องแบบพิเศษและมีลิฟต์ไปยังห้องสามชั้นด้านล่าง ค่อนข้างสะดวกต่อการขึ้นลง

ข่าวการย้ายบ้านของอู๋เป่ยแพร่กระจายอย่างรวดเร็วและมีเพื่อนบ้านหลายคนมาแสดงความยินดีกับเขา หลายๆ คนมาพร้อมกับของขวัญ แม้แต่หมี่เจี้ยนที่เปิดร้านอาหารก็มาพร้อมกับของขวัญเช่นกัน

อู๋เป่ยยุ่งอยู่กับการดูแลแขก สั่งให้ห้องครัวทำอาหาร เพื่อดูแลแขกตอนเที่ยง

ผ่านไปไม่นาน ข้างนอกมีคนร้องเพลงขึ้นมา เพลงที่ร้องเป็นละครที่ขมขื่น ทั้งเศร้า และร้องไห้ ทำให้คนฟังแล้วรู้สึกไม่สบายใจ

หวงจื่อเฉียงด่าเสียงดัง ไม่กี่ก้าวมาถึงประตู พูด : “ฉันว่านะ ช่วยร้องเพลงที่มีความสุขหน่อยได้ไหม!”

อย่างไรก็ตาม อีกฝ่ายไม่ฟังเลยด้วยซ้ำ ร้องเสียงดังกว่าเดิม หวงจื่อเฉียงหัวเราะอย่างเย็นชา : “เรียกหาความทุกข์เหรอ ไม่ลืมตาดูบ้างว่าที่นี่ที่ไหน!”

เขายื่นมือออกไปแล้วพลักคนที่ร้องเพลงคนนั้น ใครจะไปรู้ทันทีที่ยื่นมือออกไป จู่ๆดวงตาทั้งสองก็ขาว คนล้มลงพื้น ฟองฟูมปาก กระตุกไปทั้งตัว

กังจื่อก็อยู่ข้างๆเช่นกัน เขาตกใจอย่างมาก รีบมาเรียกอู๋เป่ย : “เถ้าแก่ คุณรีบไปดูพี่เฉียง”

อู๋เป่ยเดินไปที่ประตูเพื่อดู สีหน้ามืดมน จ้องคนที่ร้องเพลงคนนั้น พูด : “ลงมือกับฉันเหรอ แกมาผิดที่แล้ว!”

พูดจบ เขาตบไปที่ไหล่ของหวงจื่อเฉียง ดวงตาของหวงจื่อเฉียงฟื้นขึ้นมาสว่างอีกครั้ง ไม่มีการอ้วกฟองขาวแล้ว ลุกขึ้นมานั่งทันที เขาถามด้วยความตะลึง : “เถ้าแก่ ผมเป็นอะไรเหรอ”