ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 390

หลังจากสิบนาที อู๋เป่ยไปรับไป๋ปิงที่ประตูอพาร์ตเมนต์ของอาจารย์ ทั้งสองเดินทางไปไห่เฉิงโดยตรง

ไป๋ปิงแต่งหน้า สวมชุดที่สวยที่สุดของเธอ งดงามราวกับนางฟ้า แม้แต่อู๋เป่ยที่กำลังขับรถยังฟุ้งซ่านแอบมองเธอเป็นพักๆ

ไป๋ปิงพูด : “อยากมองเหรอ ลงรถให้นายดูเต็มที่เลย”

อู๋เป่ยรีบกระแอมหนึ่งที พูด : “พี่สาวสวยเกินไปแล้ว ผมควบคุมไม่ได้”

ไป๋ปิงเหลือบมองเขาหนึ่งที : “พูดไปเรื่อย”

หลังจากนั้นเธอพูด : “ฉันคิดว่าพวกเราค่อยไปพรุ่งนี้ก็ไม่สาย”

อู๋เป่ยพูด : “แน่นอนต้องไปวันนี้อยู่แล้ว ไม่อย่างนั้นก็ไม่สนุกแล้ว ผมให้เพื่อนของผมไปตรวจสอบเบื้องลึกของหม่าจวินเจี๋ยแล้ว”

ไป๋ปิงพูด : “ก็ได้ ฟังนาย อันที่จริงฉันไม่ได้ไปไห่เฉิงนานมากแล้ว แวะไปซื้อของบางอย่างด้วย”

มีสินค้าชื่อดังมากมายในไห่เฉิง อยู่เมืองไก้หาซื้อไม่ได้แน่นอน

อู๋เป่ยพูด : “พี่สาว คุณต้องการซื้อของล่ะก็ ในมือของผมมีบัตรพอดี ไปถึงไห่เฉิงคุณไปเลือกเสื้อผ้าและเครื่องประดับ”

ไป๋ปิงโบกมือ : “ไม่ได้ ฉันไม่สามารถใช้เงินของนาย”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ก็ไม่ถือว่าใช้เงิน บัตรใบนี้เพื่อนของผมให้มา ถ้าไม่ใช้ก็จะหมดอายุแล้ว”

ไป๋ปิงเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง : “จริงเหรอ เพื่อนของนายให้เหรอ”

“

“ใช่แล้ว” อู๋เป่ยพูดโกหกโดยไม่มีการร่าง “อีกหนึ่งเดือนก็จะหมดอายุ ข้างในยังมีเครดิตอยู่อีกหลายล้าน ไม่ต้องสิ้นเปลือง”

ไป๋ปิงลังเลสักพัก พูด : “แบบนั้นฉันก็ไม่เอา ฉันไม่ใช่คนอะไรของนายสักหน่อย”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ผมเรียกคุณว่าพี่สาว ซื้อเสื้อผ้าให้คุณหลายชุดเป็นเรื่องที่สมควร ไม่ว่ายังไงพวกเราก็มีมิตรภาพระหว่างครูกับนักเรียนอีกด้วย คิดสะว่าเป็นของขวัญขอบคุณครูแล้วกัน”

ไม่รอให้เธอปฏิเสธ เขาพูดอีกครั้ง : “พี่สาว ผมจำได้ว่าคุณเรียนที่มหาลัยไห่เฉิงใช่ไหม”

ไป๋ปิงพยักหน้า : “ใช่แล้ว มหาวิทยาลัยครูไห่เฉิง”

อู๋เป่ย : “ไห่เฉิงต้องมีเพื่อนร่วมชั้นของพี่สาวไม่น้อยแน่นอน ไม่แน่คุณอาจจะสามารถพบเจอได้อีกด้วย”

พูดถึงเพื่อนร่วมชั้นเรียน ไป๋ปิงก้มหน้าลงเล็กน้อย พูด : “ฉันกลับไม่อยากเจอพวกเขา”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ ถาม : “ทำไม ระหว่างพวกคุณมีความขัดแย้งกันเหรอ”

ไป๋ปิงถอนหายใจเบาๆ พูด : “ตอนนั้นเกิดเรื่องบางอย่างขึ้น ความสัมพันธ์ของฉันกับเพื่อนร่วมชั้นบางคนตึงเครียดมาก ตอนนั้นพวกเธอพูดใส่ร้ายฉันไปทั่ว ทำให้ชื่อเสียงของฉันเหม็นทั่วมหาลัยไปหมด ถ้าหากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้ บางทีฉันอาจจะทำงานที่ไห่เฉิงแล้ว”

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว : “พวกเธอทำแบบนี้มันมากเกินไปแล้ว”

ไป๋ปิงพูดอย่างไม่แยแส : “เหตุผลที่พวกเธอต่อต้านฉัน เป็นเพราะแฟนของพวกเธอเขียนจดหมายรักถึงฉันทุกคน เพียงเพราะเรื่องนี้ถูกเปิดเผยโดยเพื่อนร่วมชั้นที่ดี เลยทำให้ทุกอย่างแย่ลงอย่างมาก”

อู๋เป่ยส่ายหน้า : “เป็นฉากที่น้ำเน่าจริงๆ”

ทั้งสองสนทนาไปเรื่อยๆ สองชั่วโมงกว่าผ่านไป รถขับเข้ามาถึงเขตไห่เฉิง