ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 389

หลังจากพยายามซ้ำแล้วซ้ำเล่า จู่ๆ หัวใจของอู๋เป่ยก็เต้นแรง ผู้ฝึกฝนก่อนหน้านี้มีการบันทึกไว้ว่า การก่อตัวของตาเทพนั้นใช้พลังมหาศาล ยิ่งพลังจิตแข็งแกร่งเท่าไรก็ยิ่งรวมตัวได้ง่ายขึ้นเท่านั้น เป็นไปได้ไหมว่าความแข็งแกร่งทางจิตของตัวเองไม่แข็งแกร่งพอ

คิดถึงตรงนี้ เขาหยิบยาเทพไท่อี่ออกมาหนึ่งเม็ดแล้วกินลงไป ยาอายุวัฒนะเข้าสู่ท้อง พลังจิตของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อย แต่ยังมีหนทางอีกยาวไกลในการรวมตัวกับตาเทพ

“ดูเหมือนว่ายาเทพไท่อี่ช่วยฉันได้ไม่มากเท่าไหร่” อู๋เป่ยขมวดคิ้ว

เขาคิดสักพัก หาขวดออกมาจากด้านข้างหนึ่งใบ ในขวดมียาอายุวัฒนะสีเหลืองอ่อนหนึ่งเม็ด ขนาดเท่าผลองุ่น มีกลิ่นหอมอ่อนๆ

ตอนแรกที่เขาได้รับยาอายุวัฒนะนี้มา ครั้งหนึ่งเขาเคยคิดว่ามันเป็นยาเม็ดปลามังกร ตอนนี้เขาได้กลั่นยาหลายชุดแล้ว มีความเข้าใจเรื่องยาอายุวัฒนะกว่าเมื่อก่อนมาก แต่ที่ไหนได้นี่ไม่ใช่ยาเม็ดปลามังกร แต่เป็นยาอายุวัฒนะฮ่าวเซิน!

ยาอายุวัฒนะฮ่าวเซิน เป็นยาอายุวัฒนะชนิดหนึ่งที่ช่วยเพิ่มจิตวิญญาณและปรับปรุงคุณภาพของพลังทางจิตวิญญาณ ใช้มันเพื่อทะลวงขอบเขตตาเทพ ไม่มีอะไรเหมาะสมกว่านี้อีกแล้ว

เขาหยิบยาอายุวัฒนะไว้ในมือแล้วดูอย่างละเอียดอีกครั้ง หลังจากยืนยันแล้วว่าการตัดสินของตัวเองถูกต้อง กลืนลงไปทันที

ทันใดนั้น พลังอันแข็งแกร่งปรากฏขึ้น ผสานเข้ากับตาเทพของเขา

ผ่านไปห้านาที กำแพงแห่งจิตสำนึกของเขาค่อยๆหายไป หลังจากนั้นค่อยๆอ่อนแอลง หายไปในที่สุด ในเวลานี้เขารู้สึกว่าสมองของเขาจมลง เห็นได้ชัดว่าจิตสำนึกที่ชัดเจนและแม่นยำอย่างยิ่งปรากฏขึ้นในสมอง จิตใต้สำนึกนี้ มันเป็นชั้นแรกของตาเทพที่เขาเพิ่งรวมตัว

การฝึกฝนตาเทพเป็นกระบวนการที่ยาวนาน ในเวลานี้เขารวมตัวกับตาเทพได้แค่ชั้นแรก พร้อมกับการรวมตัวกับตาเทพของเขามากขึ้นเรื่อยๆ ตาเทพของเขาก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน!

แม้ว่าจะเป็นตาเทพชั้นแรก แต่ท้ายที่สุดแล้ว เขาเป็นปรมาจารย์ชั้นเทพขั้นสามขอบเขตเซิงเนี่ยนแล้ว!

หลังจากทะลวงตาเทพ อู๋เป่ยไม่กล้าปล่อยป่าละลาย เริ่มรวบรวมการฝึกฝนต่อทันที

แบบนี้ไปเรื่อยๆ เขาขังตัวเองไว้ในห้อง วันหนึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเวลาที่เขาตื่นขึ้นมา เป็นตอนเที่ยงของวันถัดไปแล้ว

เขาเปิดประตูออกมา พบว่าตงหวงหมอบอยู่ที่หน้าประตู เขาพูดด้วยรอยยิ้ม : “ตงหวง ทำไมแกถึงมาอยู่ที่นี่”

ตงหวงลุกขึ้น กระดิกหาง สายตาที่มองอู๋เป่ยมีความชื่นชมเล็กน้อย ดูเหมือนว่ามันจะรู้ว่าอู๋เป่ยทะลวงสำเร็จแล้ว

อู๋เป่ยหัวเราะ พูด : “ไปกันเถอะ ฉันหิวแล้ว พวกเราไปกินข้าวกัน”

มาถึงชั้นล่างห้องครัว คนที่บ้านล้วนแล้วกำลังรอเขาลงมา

อู๋เหมยพูด : “พี่ ฉันรู้สึกว่าคุณไม่เหมือนคนเดิมนะ”

อู๋เป่ยถามด้วยรอยยิ้ม : “เอ๋ ไม่เหมือนตรงไหน”

อู๋เหมยคิดสักพัก พูด : “ไม่แน่ใจเหมือนกัน ยังไงสะก็ไม่เหมือนเดิม ราวกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคน”

อู๋เหมยไม่เคยฝึกฝนมาก่อน แสดงออกมาได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ ลั่วเมิ่งเฉินเป็นขอบเขตของชั้นเทพ เธอมีความสุขอย่างมาก พูด : “คุณอู๋เป่ย คุณทะลวงอีกแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ทะลวงแล้ว เมื่อกี้เพิ่งรวมตัวกับตาเทพ เมิ่งเฉิน เธอมองออกได้ยังไง”

ลั่วเมิ่งเฉิน : “ความรู้สึกอย่างหนึ่งมั้ง ตอนที่ฉันมองคุณ รู้สึกว่าตัวคุณมีแสงเปล่งประกายออกมา จ้าตาอย่างมาก แตกต่างจากก่อนหน้านี้อย่างมาก ฉันคิดไปคิดมา คุณอู๋เป่ยน่าจะลวงแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลงแปลกๆแบบนี้หรอก”

อู๋เป่ยพูด : “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง ตาเทพเป็นความสามารถขั้นสูงอย่างหนึ่ง แม้ว่าฉันจะรวมตัวกับมันได้นิดหน่อย แต่ยังคงถูกคุณรับรู้เข้าแล้ว นี่น่าจะเป็นเพราะว่าตาเทพที่ฉันเพิ่งฝึกฝนออกมาขั้นแรก รอเวลานานเข้า ฉันสามารถกักเก็บพลังนี้เอาไว้ ไม่ถูกคนสังเกตเห็นได้ง่ายๆแน่นอน”

หวงจื่อเฉียงหัวเราะฮ่าฮ่า : “ที่แท้เถ้าแก่ทะลวงอีกแล้ว นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีมาก มาๆ พวกเรามาดื่มฉลองกัน”

กังจื่อยกเหล้ามาหนึ่งไห ทุกคนล้วนแล้วรินนิดหน่อย แสดงความยินดีที่อู๋เป่ยทะลวงสู่ขอบเขตตาเทพ

ต้องรู้ว่า ขอบเขตตาเทพนี้ไม่ใช่เล็กๆ ถึงขั้นนี้แล้ว ถือได้ว่าเป็นผู้บำเพ็ญปรมาจารย์ชั้นเทพแล้ว นอกจากนี้เพียงแค่ใช้งานตาเทพ ก็สามารถทำหลายอย่างที่ไม่เคยทำได้มาก่อน ตัวอย่างเช่นใช้อาวุธวิเศษ ยันต์ คาถาและอื่นๆ วิธีการเหล่านี้ มีเพียงตาเทพเท่านั้นถึงจะสามารถใช้การได้

เหล้าหลายแก้วลงไปในท้อง อู๋เป่ยถือโอกาสนี้หยิบถั่วตั๊กแตนสามพวงออกมา หนึ่งพวงมีประมาณเก้าเม็ด มีถั่วตั๊กแตนทั้งหมดยี่สิบเจ็ดเม็ด

เขาหยิบขึ้นมาหนึ่งพวงก่อน หยิบถั่วตั๊กแตนสองเม็ดออกมามอบให้คุณตา พูด : “คุณตา ของสิ่งนี้อร่อยมาก คุณลองชิมดู”