ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 400

อู๋เป่ย : “ชิงเหมินเหรอ”

เฉิงแล่ : “ใช่”

อู๋เป่ย : “ทำไมนายท่านหลินคนนั้นถึงอยากฆ่าฉัน”

เฉิงแล่ : “พื้นที่ของไห่เฉิงถูกแบ่งออกเป็นสามส่วน ไม่ใช่ใครก็สามารถเข้าไปแทรกแซงได้ คุณทำเรื่องต้องห้ามครั้งใหญ่”

อู๋เป่ย : “นายท่านหลินคนนี้ฐานะเป็นยังไง”

เฉิงแล่ : “สถานะของนายท่านหลินได้รับการเคารพ เขาเปรียบเสมือนหัวใจหลักของชิงเหมิน”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “แกกลับไปรายงานนายท่านหลินคนนั้น ฉันจำเขาไว้แล้ว!” พูดจบ เขาหันตัวออกจากประตู

เฉิงแล่ตามไปถึงลานบ้าน อู๋เป่ยหายไปแล้ว

กลับมาที่บ้านทรงโบราณ ลั่วฉังเซิงถามถึงการมาของเฉิงแล่ สีหน้าของเขากลายเป็นแย่อย่างมาก พูด : “ตอนนั้นผมเคยทำธุรกิจกับชิงเหมิน ชิงเหมินมีประวัติศาสตร์อันยาวนาน คนมีความสามารถมีเยอะ นายท่านหลินคนนี้ผมก็รู้จัก”

อู๋เป่ย : “เล่าให้ฟังหน่อย”

ลั่วฉังเซิงบอกเขา นายท่านหลินชื่อหลินเลิ่งฉาน อยู่ที่ชิงเหมิน สำหรับผู้ที่มีอายุมากกว่าห้าชั่วอายุคนควรเรียกว่าท่านทวด ในยุคชิงเหมินในปัจจุบัน มีเพียงสามหรือห้าคนที่เรียกได้ว่าเป็น "ท่านทวด" และทุกคนมีศีลธรรมอันสูงส่ง

ลั่วฉังเซิงคำนวณ การฝึกฝนในปัจจุบันของหลินเลิ่งฉานน่าจะอยู่ชั้นตี้เซียน เพียงแต่สิ่งที่เขาฝึกฝนนั้นเป็นวิชาทางพุทธศาสนา เขาไม่อยู่ภายใต้การควบคุมของดินแดนแห่งเซียน

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่ว่าเขาเป็นใคร บัญชีนี้ฉันจำเอาไว้แล้ว!”

ลั่วฉังเซิงตกใจอย่างมาก พูด : “นายท่าน ความโกรธนี้ต้องอดทนไว้ก่อน ก่อนที่นายท่านจะเลื่อนขั้นเป็นคนเซียน อย่าเพิ่งหักหน้ากัน”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “นายคิดมากเกินไปแล้ว ฉันไม่มีทางทำเรื่องที่ไม่มั่นใจ”

ลั่วฉังเซิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก : “ใช่ นายท่านต้องยกระดับการฝึกฝนก่อน ดั่งคำที่ว่าสุภาพบุรุษแก้แค้น สิบปีก็ไม่สาย”

ในเวลานี้ ฟ้าสว่างแล้ว อู๋เป่ยมาที่ลานบ้านฝึกฝนวิชาเพาะกาย หลังจากที่เขาฝึกวิชาเพาะกายทั้งสามชุดไปหลายรอบ จากนั้นฝึกการหายใจ

หลังจากเลื่อนขั้นเป็นชั้นเทพ การหายใจเป็นการฝึกอีกอย่างหนึ่ง สามารถดึงพลังงานลึกลับชนิดหนึ่งจากฟ้าและโลกได้ พลังงานนี้คล้ายกับพลังงานที่เขาดูดซับเมื่อฝึกฝนวิชาเพาะกาย แต่ว่าขั้นสูงกว่า เขารู้สึกว่าพลังงานนี้สามารถเพิ่มศักยภาพของเขาได้

ช่วงบ่าย อู๋เหมยเลิกเรียน อู๋เป่ยค่อยบอกข่าวที่คุณปู่กำลังจะมาให้เธอและจางลี่

“อะไรนะ ปู่ของนายกำลังจะมา” จางลี่ตกใจอย่างมาก หลังจากนั้นตบอู๋เป่ยหนึ่งที : “เด็กคนนี้นี่ ทำไมไม่บอกเร็วๆหน่อย ฉันยังไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย”

เธอลูบผม ถาม : “เสี่ยวเหมย หนูว่าแม่ควรจะออกไปดัดผมหน่อยไหม”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “แม่ ไม่ต้องประหม่าขนาดนั้น”

อู๋เหมยก็ตื่นเต้นอย่างมากเช่นกัน เธอกระซิบถาม : “พี่ คุณปู่รวยมากใช่ไหม”

รอยยิ้มของอู๋เป่ยหายไป : “ใช่แล้ว ทำไมเหรอ”

อู๋เหมยหัวเราะฮ่าฮ่า : “หมายความว่า อนาคตหนูก็เป็นคนรวยรุ่นที่สามใช่ไหม”

อู๋เป่ยเหลือบมองเธอหนึ่งที : “ดูความสำเร็จเล็กๆของเธอสิ”

คุณตาและคุณยายก็ดีใจอย่างมากเช่นกัน คุณตาพูด : “เสี่ยวเป่ย คุณปู่ของนายมาในครั้งนี้ พวกเราอย่าละเลยเขาเป็นอันขาด ฉันจะไปร้านอาหารเพื่อจองโต๊ะ”

อู๋เป่ยรีบโบกมือ : “คุณตา ล้วนแล้วเป็นคนบ้านเดียวกัน ไม่ต้องลำบากขนาดนั้น ให้คุณป้าทำอาหารสองสามอย่างก็พอแล้ว”

เพิ่งพูดจบ พ่อครัวใหญ่หลี่เฮ้าฉวนของอาคารรอยัลโทรศัพท์มา เขาบอกว่าถังจื่อยี่ช่วยเขาหาที่ตั้งทำเลดีของร้านอาหารในอวิ๋นจิงได้แล้ว วันนี้เขาอยากมาเยี่ยมอู๋เป่ยสักหน่อย เพื่อแสดงการขอบคุณ

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณมาได้พอดีเลย วันนี้บ้านของผมมีงานเลี้ยง รบกวนคุณหน่อยแล้ว ช่วยผมทำอาหารสองโต๊ะ”

หลี่เฮ้าฉวนพยักหน้า รีบพูดได้เลย ตัวของเขาเข้ามาในเมืองแล้ว มาถึงภายในครึ่งชั่วโมง และยังนำของขวัญมากมายมาอีกด้วย เขาพากังจื่อไปด้วยทันที และไปซื้อผักที่ตลาด เพื่อเตรียมงานเลี้ยงครอบครัวตอนค่ำ

บ่ายสามโมง อู๋เป่ยได้รับโทรศัพท์จากคุณปู่ เครื่องบินจอดที่สนามบินแล้ว เขาขึ้นไปในรถหุ้มเกราะที่เซียไท่หู่มอบให้เขาทันที ไปสนามบินกับอู๋เหม่ยด้วยกัน