ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 422

อู๋เป่ยจ้องว่านเฟิงชุน : “ไม่ต้องมองฉัน รีบรักษา แกมีเวลาแค่สองชั่วโมง”

ว่านเฟิงชุนรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา มีสมาธิกับการรักษาอย่างรวดเร็ว

เย่เฉินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาถาม : “นายท่าน ทำไมเจิ้งหลุนต้องไปด้วย”

จากมุมมองของเขา พลังของเจิ้งหลุนน่าจะอยู่เหนืออู๋เป่ย เขาไม่ควรถอยไป

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ในเมื่อฉันกล้าแตกคอกับเขา แน่นอนก็ต้องมีวิธีฆ่าเขาอยู่แล้ว อันที่จริงฉันไม่ฆ่าเขา แต่ต้องการเก็บเขาไว้ให้นาย”

“เก็บไว้ให้ผมเหรอ” เย่เฉินตะลึง

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ไม่ผิด เพียงแค่นายมีความสามารถ ไม่เกินสามปี ก็สามารถเอาชนะราชาเสียววู่เจิ้งหลุนได้อย่างง่ายดาย”

เย่เฉินอึ้ง : “สามปี?”

อู๋เป่ย : “ไม่ผิด สามปี”

เย่เฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที : “ขอบคุณนายท่าน!”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “หลายวันนี้ ฉันจะสอนวิธีการฝึกฝนให้กับนาย นายตั้งใจฝึกฝนให้ดี ใช่แล้ว พาน้องสาวของนายไปอยู่ที่อาคารถัง ที่นั่นมีโรงแรม”

“ได้” เย่เฉินพยักหน้า

อีกด้านหนึ่ง ว่านเฟิงชุนตกอยู่ภายใต้แรงกดดันมหาศาล พยายามอย่างดีที่สุดเพื่อรักษาเย่อวี่ซิน อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมงของการรักษา เหงื่อเย็นไหลออกมาบนหน้าผากของเขา เพราะเขาพบว่า พิษเรื้อรังนี้แปลกอย่างมาก โดยมันจะเปลี่ยนไปตามความเข้มข้นของสารพิษในเลือด

กล่าวอีกนัยหนึ่ง พิษประเภทนี้เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ยาแก้พิษที่ได้ผลเมื่อวินาทีที่แล้ว วินาทีต่อมาก็ไม่มีผลแล้ว ยาพิษประเภทนี้ ยังจะแก้ยังไง

ว่านเฟิงชุนดิ้นรนมาหนึ่งชั่วโมง ในที่สุดเขาก็ยอมแพ้ เขาถอนหายใจยาวหนึ่งที พูดอย่างไม่พอใจ : “ฉันไม่รักษาแล้ว!”

อู๋เป่ยหัวเราะเยาะเขาทันที : “ไอ้ของไร้ค่า ยาพิษแค่นี้ก็แก้ไม่ได้ แกเหมาะที่จะใช้ชื่อหมอเทวดาด้วยเหรอ”

สีหน้าของว่านเฟิงชุนเขียว ทนไม่ไหวจนพูดออกมา : “ยาพิษประเภทนี้ ไม่มีใครสามารถแก้พิษได้”

“ใช่ไหม อย่างนั้นฉันจะทำให้แกเปิดหูเปิดตา!” ระหว่างที่พูด อู๋เป่ยมาอยู่ต่อหน้าเย่อวี่ซิน กดมือซ้ายบนหน้าผากของเธอ ปล่อยพลังชีวิตสีม่วงเข้าไป เดินตามเส้นลมปราณ พลังงานเกิดขึ้นหลังจากมีการเปลี่ยนแปลงชีวิตสามครั้ง มีฤทธิ์ขับไล่วิญญาณชั่วร้ายและขจัดสารพิษ ทันทีที่พลังชีวิตสีม่วงเข้าไป สารพิษในร่างกายของเย่ อวี่ซินเริ่มหดตัวลง

สิบกว่านาทีสั้นๆ สารพิษทั้งหมดถูกบีบออกมาให้อยู่ในมือซ้าย มือซ้ายของเย่อวี่ซิน กลายเป็นสีดำและบวม ในเวลานี้อู๋เป่ยปล่อยแมลงชีวิตออกมา แมลงชีวิตกระโดดไปที่หลังมือของเย่อวี่ซิน กัดเป็นหนึ่งรู เริ่มดูดซับสารพิษ

ผ่านไปเพียงแค่ไม่กี่นาที มือของเย่อวี่ซินฟื้นตัวเหมือนเมื่อก่อน สารพิษทั้งหมดถูกกำจัดออกไปหมดแล้ว จากนั้นอู๋เป่ยใช้พลังชีวิตสีม่วงอีกครั้ง วิ่งบนร่างกายของเธอหนึ่งรอบ

มองเห็นฉากนี้ ว่านเฟิงชุนตัวสั่นสะท้าน : “นี่คืออะไร มันสามารถแก้พิษได้เหรอ”

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา เก็บแมลงชีวิตกลับไป หลังจากนั้นเขียนใบสั่งยาหนึ่งแผ่นมอบให้เย่เฉิน พูด : “กลับไปซื้อยา กินติดต่อกันทุกวันสองชุดครึ่งเดือน ร่างกายของเธอก็สามารถฟื้นฟูกลับมาเหมือนเมื่อก่อน”

เย่เฉินดีใจอย่างมาก รีบรับใบสั่งยามา พูดด้วยความเคารพ : “ขอบคุณนายท่าน!”

ในเวลานี้ อู๋เป่ยค่อยมองไปทางว่านเฟิงชุน พูดอย่างไม่แยแส : “ส่งถุงสีเขียวมา แกสามารถไปได้แล้ว”

ว่านเฟิงชุนเกลียดอู๋เป่ยอย่างมาก แต่คนอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน ไม่ก้มหน้าไม่ได้ เขากัดฟันแน่น จากนั้นเขาก็หยิบถุงหนังสัตว์ออกมาจากกระเป๋าด้านในของเสื้อผ้า วางไว้บนโต๊ะ หลังจากนั้นหันหัวแล้วจากไป

ว่านเฟิงชุนเป็นปรมาจารย์ชั้นพรสวรรค์ แต่เขาอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย ไม่เพียงพอให้ดูจริงๆ ในเวลานี้สามารถทำได้แค่กลืนความโกรธลงไป

หลังจากว่านเฟิงชุนจากไป อู๋เป่ยมองซ้ายมองขวา ถาม : “เย่เฉิน บ้านหลังนี้เช่าเอาใช่ไหม”

เย่เฉินพยักหน้า : “ใช่นายท่าน เช่ามาครึ่งปีแล้ว”