ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 424

ถังปิงอวิ๋นฟังแผนการของอู๋เป่ยจบ ก็รู้สึกว่ามันยอดเยี่ยมจริงๆ แต่เธอยังคงกังวลเล็กน้อย พูด : “วิธีการของราชาแม่มดสูงส่ง เก่งเรื่องเวทมนตร์ ถ้าหากถูกเขามองทะลุ คุณต้องระวังตัวด้วยนะ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เขาไม่มีทางมองทะลุได้ เพราะว่า ‘คุณชายหลี่’ ที่ผมปลอมตัวเป็นคนนั้น สามารถให้สิ่งที่เขาต้องการได้”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “หวังว่าจะเป็นแบบนั้น แต่คุณยังคงต้องระวังตัวด้วยนะ ฉันจะส่งคนสองสามคนติดตามไปด้วย”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ไม่จำเป็น หากมีคนมากเกินไปก็จะกระตุ้นความสงสัยของเขาได้ง่าย”

ถังปิงอวิ๋นพูดอีกครั้ง : “บางทีราชาแม่มดคนนี้อาจจะรู้จักใบหน้าของคุณ ดีที่สุดคือคุณเปลี่ยนโฉมหน้าด้วย”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “พอดีเลย คุณช่วยผมดูหน่อย”

ระหว่างที่พูด กล้ามเนื้อบนใบหน้าของเขาเปลี่ยนไป หน้าผากกว้างขึ้น ดวงตาจะยาวขึ้น บวกกับการปรับแต่งเล็กน้อยมากมาย ไม่ถึงหนึ่งนาที รูปลักษณ์ของเขาเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย

รูปลักษณ์ของเขาในตอนนี้ ประหลาดอย่างมาก ทันทีที่มองเห็นก็ทำให้จดจำได้อย่างดี หลังจากเจียงเฟิงเซียนเห็น ตัวสั่นสะท้าน อดไม่ได้ที่จะพยักหน้าอย่างต่อเนื่อง

แต่ถังปิงอวิ๋นไม่ชอบรูปลักษณ์ของเขานี้อย่างมาก อดไม่ได้ที่จะพูด : “หน้าตานี้ของคุณน่าเกลียดมากจริงๆ”

อู๋เป่ยกลอกตา พูด : “เจียงเฟิงเซียน คุณช่วยอธิบายรูปลักษณ์ของภายนอกนี้หน่อย”

เจียงเฟิงเซียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณหนูถัง รูปลักษณ์ของคุณอู๋นี้ มันเป็นหนึ่งในสิ่งมหัศจรรย์ที่ยิ่งใหญ่ของรูปร่างหน้าตา หน้าผากกว้าง คิ้วบาง และปากกว้าง เรียกว่า รูปลักษณ์แห่งสวรรค์และมนุษย์ ใบหน้าแบบนี้ ทำให้ผู้คนจดจำได้ง่าย ทำให้รู้สึกหวาดกลัวอย่างกะทันหัน”

ถังปิงอวิ๋นทำปากมุ่ย : “อะไรคือรูปลักษณ์แห่งสวรรค์และมนุษย์ ไม่เคยได้ยิน”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “เพียงแค่เปลี่ยนหน้าอย่างเดียวไม่พอ ปิงอวิ๋น คุณไปโรงรับจำนำหนึ่งรอบ ช่วยเอาชุดเสื้อผ้าที่คนยุคก่อนประวัติศาสตร์สวมใส่ให้ผม”

หลังจากครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยเปลี่ยนเสื้อผ้า จากนั้นเตรียมของบางอย่าง จากนั้นเขาและเจียงเฟิงเซียนก็ออกจากอาคารถัง

ทั้งสองตกลงกัน นัดพบกับอวี่ฮว่าหลงที่สถานที่ที่เจียงเฟิงเซียนอาศัยอยู่

นี่คือบ้านหลังใหญ่ มีสวนดอกไม้ทั้งหน้าและหลัง ตั้งอยู่ภายในถนนวงแหวนรอบสอง ราคาที่ดินที่นี่สูงมากและมีบ้านหลังใหญ่แบบนี้ไม่มากนัก

มาถึงบ้าน เจียงเฟิงเซียนปฏิบัติต่ออู๋เป่ยเหมือนกับคุณชายจากดินแดนแห่งเซียนจริงๆ เคารพนับถืออย่างมาก เรียกในนาม “คุณชายหลี่”

อู๋เป่ยเปลี่ยนรูปลักษณ์ เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าแปลกๆ ที่ดูเหมือนพระภิกษุและลัทธิเต๋า ยังนำของโบราณหลายชิ้นติดตัวมาด้วย เขาแกะมาจากหินทั้งหมด มันเข้ากันได้ดีกับรูปลักษณ์และเสื้อผ้าของเขา

อู๋เป่ยอาศัยอยู่ในลานบ้านที่แยกจากกัน เขาปิดประตู นั่งสมาธิอย่างสงบและฝึกฝนลมหายใจอยู่ที่นั่น

ในเวลานี้ เจียงเฟิงเซียนค่อยแจ้งอวี่ฮว่าหลง พูด : “เพื่อนอวี่ คุณชายหลี่ตกลงพบคุณแล้ว คุณชายอยู่ที่บ้านของผม แต่ผมไม่สามารถรับประกันได้ว่าคุณชายจะพบคุณแน่นอน ถ้าหากไม่ได้พบคน คุณก็อย่าโทษผมนะ”

อวี่ฮว่าหลงรีบพูด : “ได้ ขอให้เพื่อนเจียงรอผมสักพัก ผมจะไปเดี๋ยวนี้เลย!”

ที่อยู่ของทั้งสองคนห่างกันไม่ไกลมากนัก ผ่านไปสิบกว่านาที อวี่ฮว่าหลงมาพร้อมกับผู้ติดตามสี่คน ตรงหน้าประตูลานบ้าน เจียงเฟิงเซียนออกมาต้อนรับ

เจียงเฟิงเซียน พูดด้วยรอยยิ้ม : “เพื่อนอวี่ คุณมาเร็วจริงๆ”

อวี่ฮว่าหลงมองไปด้านหลังของเขาหนึ่งที กระซิบถาม : “คุณชายหลี่ท่านนั้นอยู่ไหม”

เจียงเฟิงเซียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “อยู่แน่นอน คุณชายนั่งสมาธิที่สวนหลังบ้าน ผมไม่กล้ารบกวน พวกเราคุยกันก่อนดีกว่า รอสักพัก”

ระหว่างที่พูด ทั้งสองมาถึงห้องรับแขกหน้าลานบ้าน เจียงเฟิงเซียนสั่งให้คนไปชงชา ระหว่างรอก็คุยไปด้วย

อวี่ฮว่าหลงอยากรู้ว่าคุณชายหลี่เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์มาจากไหน เข้าประเด็นหลักเพียงไม่กี่ประโยค พูด : “เพื่อนเจียง คุณชายหลี่ท่านนี้มาจากตระกูลปรุงยา อย่างนั้นเขาปรุงยาเป็นไหม”

เจียงเฟิงเซียนพูดด้วยรอยยิ้ม : “มันแน่นอนอยู่แล้ว! ไม่อย่างนั้น ทำไมผมถึงประจบประแจงเขาขนาดนี้ล่ะ”