ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 436

ลั่วเมิ่งเฉินพยักหน้า : “ใช่แล้ว ทำแบบนี้เลย”

อู๋เป่ยรู้สึกว่าความคิดนี้ไม่เลว จากนั้นเขาก็เริ่มค้นหาว่าใครคือคนเลวและคนชั่วที่โด่งดังที่สุดในเมืองเซี่ยน ในไม่ช้าก็เขียนรายชื่อออกมาหนึ่งแผ่น ในรายชื่อมีทั้งหมดสามคน

สามคนนี้ ส่วนใหญ่จะช่วยคนอื่นทำเรื่องแทน คนหนึ่งเป็นผู้ประกอบการที่รับทั้งงานขาวและดำ ชื่อเล่นฮุนหลิว ชื่อเต็มหลิวเฉวียนกง เขาผูกขาดธุรกิจรื้อถอน ธุรกิจดินและหิน ธุรกิจทรายและแม่น้ำของเมืองทั้งหมด ว่ากันว่าเขามีผู้สนับสนุนในเมือง ดังนั้นแม้แต่คนในเมืองเซี่ยนก็ไม่มีใครกล้าแตะต้องเขา คนผู้นี้มีบริษัททั้งหมดเจ็ดบริษัทภายใต้ชื่อของเขา กำไรหลายร้อยล้านต่อปี เขายังดูแลอันธพาลมากกว่าร้อยคน

นอกจากนี้ ฮุนหลิวคนนี้แบกชื่อไว้สิบกว่าคน รวมถึงตัวแทนเขต ผู้อำนวยการสมาคมผู้ประกอบการมณฑลเค และตำแหน่งอื่น ๆ อีกมากมาย เขามีอิทธิพลบางอย่างทั้งบนท้องถนนและในแวดวงทางการ ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา นักเลงคนนี้มีพฤติกรรมที่หยิ่งผยองมากขึ้นเรื่อย ๆ ลูกน้องของเขาเจ็ดคนก่อเหตุฆาตกรรม แต่ไม่มีคนใดถูกตัดสินประหารชีวิต พวกเขามักจะได้รับการปล่อยตัวหลังจากติดคุกไม่กี่ปีและติดตามเขาต่อไป เพลิดเพลินไปกับชีวิตที่ดี

คนที่สองเป็นคนพาลในถนนสายนี้ ชื่อว่าเซี่ยเฟย ชื่อเล่นต้าเฟย ต้าเฟยคนนี้เป็นคนดื้อด้าน เคยติดคุกมาสามครั้ง หลังจากออกมาเขาก็ยังคงดุร้าย ปัจจุบันดำเนินธุรกิจหลักในเรื่องการปล่อยเงินกู้ เปิดธุรกิจคาสิโน มักจะฉ้อโกงผู้อื่น ทำให้หลายร้อยครอบครัวล้มละลาย หย่าร้างครอบครัวแตกแยก ยังมีคดีที่มีความเกี่ยวข้องกับชีวิตอีกหลายคดีที่เกี่ยวข้องกับเขาด้วย

คนที่สาม เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง คนมักเรียกพี่เซียง ชื่อจริงหวังเซียงเหม่ย ผู้หญิงคนนี้แต่งงานตั้งแต่อายุสิบห้าปี หลังจากคลอดลูกเสร็จก็ออกจากบ้าน ทำธุรกิจเกี่ยวกับผิวหนังในเมืองอื่น หลังจากอายุสามสิบ เธอกลับมาเปิดคลับที่เมืองเซี่ยน ทำความรู้จักกับเพื่อน ค่อยๆ ผูกขาดโครงการรับเหมาในมณฑล และเป็นหนี้คนงานเป็นเงินจำนวนมากสำหรับโครงการ แรงงานข้ามชาติหลายร้อยคนรวมตัวกันเพื่อทวงหนี้ ปรากฏว่าเธอรวบรวมอันธพาลและบอดี้การ์ดทำให้มีผู้บาดเจ็บหลายสิบคน หนึ่งในนั้นมีสองคนเสียชีวิต มีคนตาย เธอยังคงปลอดภัยไม่เป็นอะไร ทำตัวเย่อหยิ่งมากขึ้น เหตุผลที่เธอหยิ่งผยองขนาดนี้ ว่ากันว่ามีคนใหญ่คนโตคนหนึ่งสนับสนุนเธออยู่ข้างหลัง ธุรกิจขาวและดำเอาทั้งหมด

สามคนนี้ ล้วนเป็นความแค้นของผู้คน สิ่งที่ชาวเมืองเกลียดที่สุด พวกเขาอยู่ในท้องถิ่นมานานกว่าสิบปีแล้ว รากฐานฝังแน่น ไม่มีใครกล้ายุ่ง

คิดสักพัก เขาตัดสินใจลงมือกับฮุนหลิวก่อน

นึกถึงตอนที่ตัวเองสร้างบ้านหลังเก่า หวังเซียนเซินดูเหมือนว่าเคยพูดถึงชื่อฮุนหลิวเหมือนกัน เขาจึงโทรศัพท์ ให้หวังเซียนเซินมาหนึ่งรอบ

หวังเซียนเซินเพราะคนในวงการของอู๋เป่ย ในช่วงนี้ได้รับงานไม่น้อย ทำเงินได้มากมายจากการขายวัสดุก่อสร้าง อู๋เป่ยก็คือเทพเจ้าแห่งความมั่งคั่งของเขา ทันทีที่ได้รับโทรศัพท์ เขามาทันทีโดยไม่หยุด ในความเร่งรีบยังคงไม่ลืมของขวัญ

ไม่ถึงยี่สิบนาที หวังเซียนเซินก็มาถึงแล้ว ถือกล่องของขวัญขนาดใหญ่และเล็กอยู่ในมือ พูดด้วยรอยยิ้ม : “ท่านอู๋ อยากมาเยี่ยมเยือนนานแล้ว เพียงแต่ท่านไม่อยู่บ้านตลอด ของเหล่านี้เป็นผลิตภัณฑ์พิเศษ ท่านอย่าได้รังเกียจเลย”

อู๋เป่ยให้กังจื่อรับของมา พูดด้วยรอยยิ้ม : “เหล่าหวัง ครั้งหน้ามาไม่ต้องเอาของมา”

หวังเซียนเซินมานั่งที่ห้องรับแขก อู๋เป่ยเปิดอกคุยกัน พูด : “ครั้งที่แล้วตอนที่สร้างบ้าน งานรื้อถอน ดิน หิน ทรายแม่น้ำ ใช้ของฮุนหลิวทั้งหมดใช่ไหม”

หวังเซียนเซินพยักหน้า : “ใช่แล้ว เขาได้ผูกขาดงานรื้อถอนทั้งหมดแล้ว ไม่มีใครกล้ารับงาน พวกเรายังถือว่าดีหน่อย การก่อสร้างที่อยู่อาศัยเล็กๆ ทรายและซีเมนต์ที่ใช้ต้องซื้อจากบริษัทของเขา ไม่อย่างนั้นก็ไม่อนุญาตให้ก่อสร้าง โดยเฉพาะทรายแม่น้ำ แม้แต่นักพัฒนาอสังหาริมทรัพย์เหล่านั้นก็ยังต้องใช้ของเขา แพงกว่าข้างนอกครึ่งหนึ่ง”

อู๋เป่ย : “ตอนนั้นเขาคิดค่ารื้อถอนเท่าไหร่”

หวังเซียนเซินรับผิดชอบโครงการทั้งหมด รู้พอประมาณ พูด : “เดิมทีค่าใช้จ่ายในการรื้อถอนอยู่ที่สองหมื่นเท่านั้น แต่คนของฮุนหลิวเก็บค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง เรียกเก็บห้าหมื่น นอกจากนี้เก็บเงินก่อนแล้วค่อยรื้อทิ้ง”

“ดินหินและทรายแม่น้ำล่ะ” เขาถามอีกครั้ง

“ดินหินใช้ไปไม่น้อย ฐานพื้นต้องเทใหม่ทั้งหมด โดยปกติหนึ่งลำรถประมาณห้าร้อย ฮุนหลิวเก็บสองพันห้าร้อย พวกเราใช้ไปสิบลำรถ นั่นก็คือสองหมื่นห้าพัน ทรายแม่น้ำล่ะก็ ข้างนอกตันละสองร้อย ฮุนหลิวคนนี้เรียกเก็บห้าร้อย พวกเราจ่ายเงินเกินไปไม่น้อย”

“ทั้งสามรายการรวมกัน อย่างน้อยๆใช้ไปหนึ่งแสน นี่ยังเป็นเพราะผมมีหน้ามีตาในเมืองเซี่ยน ไม่อย่างนั้นถูกเขารีดไถมากกว่านี้อีก” หวังเซียนเซินก็เต็มไปด้วยความโกรธเช่นกัน “ผททำงานเกี่ยวกับวัสดุก่อสร้าง”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “รีดไถเงินของฉัน ดีอย่างมาก!”

หลังจากนั้นเขาพูด : “เหล่าหวัง นายพาฉันไปพบฮุนหลิว”

หวังเซียนเซินตะลึงไปเลย : “ท่านอู๋ ท่านจะทำอะไร”

“ขจัดความรุนแรงสร้างความสงบสุขแก่ผู้คน” อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส “นายสนใจแค่เรื่องนำทาง ที่เหลือฉันจัดการเอง”