ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 445

หลี่อาซื่อมองอู๋เป่ยด้วยความนิ่งอึ้ง：“ซือมิ่ง ท่านจะดื่มกับผมจริงเหรอ?”

ด้านข้างมีคนยุยงส่งเสริม：“หลี่อาซื่อ เหล้าลังเดียว นายไหวหรือเปล่า?”

หลี่อาซื่อยิ้มอย่างตรงไปตรงมา เขาหยิบขวดเหล้าบนโต๊ะขึ้น แล้วพูด：“ซือมิ่ง เช่นนั้นผมดื่มก่อนสองขวด”

อู๋เป่ยยิ้ม：“ใช้ขวดดื่มมันช้าไป เอาถ้วยมา!”

บริกรเอาถ้วยขนาดใหญ่มา สามารถบรรจุเหล้าได้เจ็ดชั่ง แล้วให้บริกรเทเหล้าในลังลงไปให้หมด ไม่นาน เหล้าขาวทั้งหมดก็ถูกเทลงไปในถ้วย เขายกขึ้นมาดื่ม หมดภายในรวดเดียว!

ผู้มีฝีมือชั้นเทพ ลมปราณแข็งแกร่ง การดื่มครั้งนี้ก็เหมือนกับวาฬสูดน้ำเข้าไป สามารถดื่มเหล้าขาวหมดได้ภายในไม่กี่วินาที!

คนที่นั่งอยู่ในที่นี้ต่างก็นิ่งอึ้ง พวกเขานิ่งค้างกันไม่กี่วินาที จู่ๆก็ปรบมือชื่นชมเสียงดัง

ส่วนหลี่อาซื่อนั้น เขาดื่มเหล้ามาทั้งชีวิต ยังไม่เคยเห็นใครที่ดื่มเหล้าขนาดนี้มาก่อน ไม่พูดถึงเรื่องอื่น ต่อให้ดื่มน้ำเปล่า ใครเขาดื่มเยอะขนาดนี้กัน?

เขาเลยเรียนรู้สิ่งที่อยู่ตรงหน้า หยิบห้าขวดที่เหลือเทลงในถ้วย แล้วยกขึ้นดื่ม เขาดื่มอย่างเป็นธรรมชาติ ไม่เร็วเท่าอู๋เป่ย แต่ก็ไม่ได้ช้า ดื่มเข้าไปอึกใหญ่ เพียงครึ่งนาทีก็ดื่มหมด

เหล้าขาวลงท้องปุ๊บ จู่ๆท้องของหลี่อาซื่อก็มีลมตีขึ้นมา เขาเรอออกมา แล้วยิ้มเจื่อน：“ซือมิ่ง อย่างมากผมดื่มได้สามขวด กระเพาะผมเล็กน่ะ”

หลังจากที่อู๋เป่ยเห็นว่าเขาดื่มเหล้าขาวเข้าไปแต่สีหน้ากลับไม่เปลี่ยน คอแข็งตามที่คิดไว้จริงๆ ความจริงความสามารถในการดื่มเหล้าของเขานั้นธรรมดามาก ทว่าบำเพ็ญตนไว้สูง แถมยังมีพลังชีวิตสีม่วงและแมลงชีวิตอีก แอลกอฮอล์สำหรับเขาแล้วก็เหมือนกับน้ำเปล่าดีๆนี่เอง

“ไม่เลว” เขาตบไปที่บ่าของหลี่อาซื่อ “ครั้งนี้ ถือว่าพวกเราเสมอกัน”

การดวลเหล้าครั้งนี้ ทุกคนต่างก็ประทับใจในตัวอู๋เป่ยมาก คิดว่าซือมิ่งแบบนี้ จะต้องดีกับทุกคนอย่างแน่นอน

สิบโต๊ะที่เหลือ อู๋เป่ยก็เวียนผลัดไปดื่มให้ ไม่รู้ว่าดื่มเหล้าไปเท่าไหร่แล้ว ด้านบนศีรษะมีไอแอลกอฮอล์พุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง

ทุกคนต่างก็ตกใจและนับถือกับความสามารถในการดื่มของอู๋เป่ย เหล้าขาวถูกดื่มหมดลังแล้วลังเล่า จำนวนคนกว่าครึ่งที่เมา แต่อู๋เป่ยนั้นยังคงมีสติอยู่เหมือนเดิม

การดื่มเหล้าครั้งนี้ นับว่าอู๋เป่ยเข้าใจความคิดของคนพวกนี้มากขึ้น เขาพูดเสียงดัง：“พี่น้องทุกคน พรุ่งนี้เช้าตีห้า รวมตัวกันให้ตรงเวลานะ”

ทุกคนพร้อมใจกับตอบรับทราบ ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าอู๋เป่ยต้องการจะทำอะไร แต่ในเมื่อเป็นคำสั่งจากซือมิ่ง พวกเขาก็พร้อมน้อมรับคำสั่ง

พออู๋เป่ยนั่งลง ถังปิงอวิ๋นก็ถามเสียงเบา：“พรุ่งนี้รวมตัวพวกเขาทำไม?”

อู๋เป่ย：“ปิงอวิ๋น ฉันจะเลือกคนมากลุ่มหนึ่งจากพวกเขาทั้งหมด ฉันจะฝึกให้เป็นพิเศษ เพื่อถ่ายทอดเทคนิคลอบสังหารที่แท้จริงให้”

ถังปิงอวิ๋นเบิกตาโพล่ง：“ถ้าพูดถึงเทคนิคลอบสังหาร ใครจะเก่งไปกว่าถังเหมินของฉันอีก?”

อู๋เป่ยยิ้ม：“การลอบสังหารของถังเหมินเธอถึงแม้ว่าจะไม่แย่ แต่เทียบกับของฉันแล้ว ของฉันก็ไม่เป็นรองหรอกนะ”

ถังปิงอวิ๋นมองบน：“ขี้โม้!”

อู๋เป่ย：“ขี้โม้หรือเปล่า อีกเดี๋ยวเธอก็รู้ อีกอย่างในจำนวนคนเหล่านี้ยังมีคนที่มีพรสวรรค์อยู่หลายคน”

“คนที่มีพรสวรรค์?” ถังปิงอวิ๋นหัวเราะขึ้นมา “นายคงไม่ได้หมายถึงหลี่อาซื่อคนนั้นที่คอแข็งใช่ไหม?”

อู๋เป่ย：“ใช่แล้วล่ะ เขาก็คือหนึ่งในนั้น”

ถังปิงอวิ๋นหัวเราะ：“ความสามารถในการดื่มเขาดีขนาดนี้ เพราะพื้นฐานร่างกายของเขาต่างหาก”

ถังปิงอวิ๋นถามด้วยความอยากรู้：“ก็แค่คอแข็ง จะมีความสามารถอะไรมากมาย?”

อู๋เป่ยยิ้ม：“ที่โลกแห่งเซียน เรียกความสามารถนี้ว่า‘จุดปลดอาวุธโบราณกาล’ เพียงแต่สถานการณ์ตอนนี้ไม่เหมือนตอนนั้น ทำให้ร่างกายของเขาไม่สามารถเปิดเผยออกมาได้”

ถังปิงอวิ๋นรีบถาม：“งั้นร่างกายแบบนี้จะไปมีประโยชน์อะไร? ฝึกยุทธ์ได้ไหม?”

อู๋เป่ยพยักหน้า：“แน่นอนว่าได้ ขอแค่ช่วยเขาปลุกสิ่งที่อยู่ร่างกายออกมา ภายในวันเดียวเขาสามารถฝึกยุทธ์ได้หลายพันลี้”

ถังปิงอวิ๋นยังคงไม่เชื่อ：“จริงเหรอ? นายคงไม่ได้มองพลาดใช่ไหม?”