ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 447

ในสายตาของอู๋เป่ย ร่างกายหลี่เสวียนป้าคนนี้มีพลังแปลกประหลาด แต่ทว่าพลังนี้ทำให้เส้นลมปราณเกิดภาวะอุดตัน เหมือนกับภาวะลิ่มเลือดที่ก่อตัวที่หลอดเลือด มีเลือดเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่สามารถผ่านไปได้

แต่เพราะว่าร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่ง ต่อให้มีพลังนั้นไหลเวียนอยู่เพียงเล็กน้อย ก็เพียงพอที่จะประคองพลังชีวิตนั้นที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปได้อยู่! สิ่งที่อู๋เป่ยต้องทำตอนนี้ ก็คือเปิดทางที่อุดตันนั้นออก

เขาใช้เข็มเซียนห้าอมตะ แทงเข้าไปที่จุดฝังเข็มจุดสำคัญ แล้วค่อยๆเปิดทางทีละนิด ทุกครั้งที่เปิดทางเส้นลมปราณ หลี่เสวียนป้าก็จะรู้สึกว่าร่างกายของเขามีพลังเพิ่มขึ้นหนึ่งส่วน ทั้งร่างกายและจิตใจเริ่มดีขึ้น สายตาทั้งสองราวกับเปล่งประกายไปด้วยแสงแห่งเทพ

ในจังหวะที่จุดเส้นลมปราณถูกเปิดออกเป็นจุดสุดท้าย หลี่เสวียนป้ารับรู้ได้ถึงความสบายที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย อยากจะตะโกนออกไปดังๆ เวลานี้ ฝ่ามือของอู๋เป่ยตบไปที่ศีรษะของเขา พูดเสียงดัง：“ฉันจะถ่ายทอดวิธีหายใจให้นาย ฟังให้ดี!”

พอถูกตบ หลี่เสวียนป้าก็ได้สติขึ้นมา แล้วฟังคำที่อู๋เป่ยพูด เขาใช้หูฟัง จดจำไว้ในใจ

ไม่นาน อู๋เป่ยก็ถ่ายทอดวิธีหายใจให้หลี่เสวียนป้า จุดปลดอาวุธโบราณของหลี่เสวียนป้าปรากฏขึ้นมา ฉลาดหลักแหลมจนน่าตกใจ พึ่งจะฝึกวิธีหายใจไปไม่กี่นาที ร่างกายของเขาก็เริ่มมีเสียง“เปรี๊ยะ”ดังออกมา

หลังจากนั้น อู๋เป่ยก็เห็นว่า ร่างกายของหลี่เสวียนป้าเริ่มขยายใหญ่ขึ้น พลังของเขาในเวลานี้ถูกปลดปล่อยออกมา พลังชีวิตปะทุขึ้น พุ่งสูงขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง

เดิมทีหลี่เสวียนป้าก็ไม่ได้เตี้ย สูงหนึ่งร้อยเจ็ดสิบ สวมรองเท้าก็เพิ่มขึ้นนิดหน่อย ตอนนี้เขาสูงขึ้นอีก หนึ่งร้อยเจ็ดสิบเก้า เพิ่มขึ้นอีก และเพิ่มขึ้นอีก

เวลานี้อู๋เป่ยหยิบยาอายุวัฒนะมังกรพยัคฆ์ออกมาให้เขากิน พอได้ยืมพลังจากยาอายุวัฒนะ ร่างกายของหลี่เสวียนป้าก็สูงจนน่าตกใจ ภายในหนึ่งชั่วโมงสูงถึงหนึ่งร้อยเก้าสิบสอง

ต่อมา การเพิ่มขึ้นของความสูงก็เริ่มช้าลง สุดท้ายหยุดอยู่ที่ประมาณหนึ่งร้อยเก้าสิบห้า

ความสูงของหลี่เสวียนป้าสูงขึ้น แต่คนกลับซูบผอม เขารู้ดีว่าตนเองได้รับผลประโยชน์จากเทียนต้า เลยคุกเข่าลงหน้าอู๋เป่ย สายตาทั้งสองข้างมีน้ำตาปริ่ม：“ซือมิ่งผู้มีพระคุณ เสวียนป้าซาบซึ้งใจไม่มีวันลืม!”

อู๋เป่ยยิ้ม：“ลุกขึ้นเถอะ ต่อไปเรียกฉันว่าหัวหน้า”

“ครับ หัวหน้า!”

“ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป กินของบำรุงให้เยอะๆ ตอนนี้ความจุในการกินของร่างกายนายเพิ่มขึ้นหลายสิบเท่า โภชนาการก็ต้องเพิ่มขึ้นด้วย” พูดจบก็ยื่นเช็คให้เขาหนึ่งใบ บนเช็คเขียนไว้สิบล้าน

“เงินนี่ให้นายไว้กินข้าว”

หลี่เสวียนป้ารับเช็คมาด้วยความดีใจ แล้วยิ้ม：“หัวหน้า เมื่อไหร่ท่านถึงที่จะสอนวิชาการต่อสู้ให้ผมล่ะ?”

อู๋เป่ย：“ไม่รีบ รอน้ำหนักนายเกินหนึ่งร้อยกิโล ฉันค่อยสอนนาย”

หลี่เสวียนป้าไปฝึกวิธีหายใจ ส่วนอู๋เป่ยนั่งลงเพื่อปรับลมหายใจ ฝึกฝนตาเทพ

เช้าวันต่อมา ฟ้ายังไม่สว่าง สมาชิกทุกคนก็มาถึงแล้ว แม้แต่หลี่เสวียนป้าและเฟ่ยเหลียนก็วิ่งมารวมตัวเช่นกัน

ครั้งนี้ อู๋เป่ยจะถ่ายทอดวิชากำลังกายที่คิดค้นเองให้พวกเขาทีเดียว ทั้งหมดมียี่สิบสี่ท่า เช้าวันแรก เขาถ่ายทอดให้สี่ท่า

ทุกคนล้วนตั้งใจฝึกฝนวิชากำลังกาย พลังยุทธ์ของพวกเขามีทั้งระดับสูงและระดับต่ำ ระดับต่ำนั้นมีแค่ชั้นลมปราณ ส่วนระดับสูงนั้นคือคนเซียน

พอสอนเสร็จ เขาก็ให้เฟ่ยเหลียนจับตาดูอยู่ที่เดิม ไม่ว่าใครก็ห้ามแอบอู้ ทุกคนต่างก็กลัวเฟ่ยเหลียน ไม่มีใครไม่ตั้งใจฝึกฝนเลยสักคน

ถังปิงอวิ๋นยืนดูอยู่ข้างๆ เธอถาม：“นายจะถ่ายทอดวิชาลอบสังหารให้พวกเขาไม่ใช่เหรอ?”

อู๋เป่ย：“ฉันยังไม่เข้าใจพวกเขามากเท่าไหร่น่ะ ตอนนี้เลยจะลองค้นหาดูก่อน ไปกันเถอะ ไปกินข้าวกัน”

ถังปิงอวิ๋น：“ไปกินข้าว?”

อู๋เป่ย：“ใช่น่ะสิ ฉันจะให้เธอได้เปิดโลก ว่าอะไรคือกินจุจนน่าตกใจ”

ตอนที่อู๋เป่ยเรียกหลี่เสวียนป้ามา ถังปิงอวิ๋นตกใจอย่างมาก ทำไมเขาถึงสูงขนาดนั้น?

หลี่เสวียนป้าเดินตามหลังอู๋เป่ย อู๋เป่ยถามเขา：“เสวียนป้า แถวนี้มีร้านอาหารอร่อยๆหรือเปล่า?”

หลี่เสวียนป้า：“มีร้านติ่มซำซูจี้ รสชาติไม่เลว แต่ว่าราคาแพงไปหน่อยครับ”

อู๋เป่ย：“แพงหรือไม่แพงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ไป พวกเราไปกินอาหารเช้ากัน”

ในตอนที่พวกเขามาถึงร้านติ่มซำซูจี้ที่ว่านี้ พบว่าร้านไม่ใหญ่มาก ด้านในนั่งได้มากสุดสิบห้าคน