ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 451

หลังจากช้อปปิ้งที่ชั้นหนึ่งเสร็จ พวกเขากำลังจะไปชั้นสองเพื่อซื้อสินค้า จู่ๆก็ได้รับโทรศัพท์จากเย่เสวียน

“ทวดน้อย ท่านอยู่เมืองกั่งไหม”

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย : “ใช่แล้ว นายรู้ได้ยังไง”

เย่เสวียนหัวเราะฮ่าฮ่า : “ผมไปหาท่านที่อาคารถัง ลูกน้องของท่านเป็นคนบอกผม”

อู๋เป่ย : “มีธุระเหรอ”

เย่เสวียนพูด : “ทวดน้อย ครั้งที่แล้วจั่วหยุนซิงเอาเงินไปไถ่ตัวจั่วหลานไอ้สารเลวคนนั้น ท่านไม่สนใจเขา ผมเป็นคนเห็น เงินหนึ่งหมื่นล้านถูกโอนเข้ามาแล้ว จะให้ผมโอนให้ทวดน้อยไหม”

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเย็นชา : “จั่วหยุนซิงคนนี้เริ่มฉลาดแล้ว ได้ นายโอนให้ฉันเลย”

เย่เสวียน : “ได้เลย อีกอย่าง ทวดน้อยจะปล่อยจั่วหลานไปใช่ไหม”

ครั้งที่แล้ว อู๋เป่ยกดจุดบนตัวของจั่วหลานหนึ่งที แม้ว่าหลังจากนั้นจะมีการถอนไปบ้างเล็กน้อย แต่ทุกวันนี้จั่วหลานยังคงเจ็บปวดอย่างมาก ใกล้จะทนไม่ไหวแล้ว

อู๋เป่ยรู้ดีถึงความสัมพันธุ์ระหว่างเย่เสวียนกับจั่วหลาน จึงพูดไปว่า : “ก็ได้ นายให้เขามาหาฉันที่เมืองกั่ง ฉันจะถอนให้เขา”

เย่เสวียน : “ได้ ทวดน้อย ตอนนี้ท่านอยู่ที่ไหน ผมกับจั่วหลานจะไปหาท่านเดี๋ยวนี้เลย”

อู๋เป่ยตะลึง : “เจ้าเด็กบ้า นายมาเมืองกั่งตั้งนานแล้วเหรอ”

เย่เสวียนหัวเราะฮ่าฮ่า : “ผมกลัวจั่วหลานตาย ดังนั้นพาเขามาเมืองกั่งตั้งแต่ช่วงบ่ายแล้ว”

อู๋เป่ยคิดสักพัก : “ฉันอยู่จิงซินพล่าซ่า นายพาเขามาได้เลย”

วางสายโทรศัพท์ ถังปิงอวิ๋นถาม : “ใครโทรมาเหรอ”

“ลูกชายของจั่วหยุนซิง”

ถังปิงอวิ๋น : “จั่วหลานเหรอ พูดขึ้นมาแล้ว แก๊งหลงเสอมีสาขาที่เมืองกั่งด้วย และมีชื่อแก๊งของตัวเอง”

อู๋เป่ย : “เอ๋ เมืองกั่งก็มีแก๊งหลงเสอด้วยเหรอ”

ถังปิงอวิ๋น : “เมืองกั่งมีสมาคมฉานเห๋อ โดยมีชื่อแก๊งอยู่สิบแก๊ง แก๊งหลงเสอก็เป็นหนึ่งในนั้น”

อู๋เป่ยพยักหน้า : “ผมเคยได้ยิน สมาคมฉานเห๋อนี้มีอิทธิพลอย่างมาก กระจายไปทั่วโลก มีคนอยู่ในแก๊งนับล้านคน”

ถังปิงอวิ๋น : “ใช่แล้ว เพียงแค่เมืองกั่งที่เดียว ก็มีสมาชิกแก๊งห้าแสนคนแล้ว

อู๋เป่ยตะลึง : “เยอะขนาดนั้นเลยเหรอ”

ถังปิงอวิ๋น : “ทุกๆสิบสองคนของเมืองกั่ง ก็มีหนึ่งคนที่เป็นสมาชิกของสมาคมฉานเห๋อ”

ระหว่างสนทนากัน ทั้งสองมาถึงชั้นสอง

ชั้นสองขายกระเป๋าและเครื่องประดับเป็นหลัก ถังปิงอวิ๋นไม่สนใจกระเป๋า แต่ชอบเครื่องประดับอย่างมาก

ช่วงเวลาที่ทั้งสองคนกำลังเลือกซื้อของ อาคารแห่งหนึ่งไม่ไกลจากจิงซินพล่าซ่า จั่วหลานที่กำลังเจ็บป่วยถูกคนพยุง ใบหน้าซีดขาว การแสดงออกมีความเจ็บปวด

นี่คือห้องประชุมขนาดใหญ่ห้องหนึ่ง ข้างในเต็มไปด้วยผู้คน ชายชราผมสีเงินมองไปที่จั่วหลาน ถาม : “ใครเป็นคนทำ”

จั่วหลานกัดฟันแน่น : “เขาชื่ออู๋เป่ย!”

ชายชราถาม : “ทำไมเขาถึงลงมือโหดเหี้ยมขนาดนี้”

จั่วหลานร้องไห้และพูด : “หัวหน้าแก๊ง วันนั้นเขาพูดจาเย่อหยิ่งโอหัง บอกว่าสมาคมฉานเห๋อห่างชั้นจากอาคารถังอย่างมาก ผมได้ยินแล้วโกรธอย่างมาก ก็เลยต่อล้อต่อเถียงกับเขา ปรากฏว่าเขาแอบลงมือกับผม และยังพูดอย่างหยิ่งผยอง เขาจะมาเมืองกั่งในไม่ช้า ปลดหัวหน้าแก๊งออก และทำลายสมาคมฉานเห๋อ!”

“เขาพูดแบบนั้นจริงๆเหรอ” สีหน้าของชายชราสงบ ถามอย่างสงบ

จั่วหลานพยักหน้า : “เขายังพูดอีกว่า จะทำให้อาคารถังเข้ามาปักหลักในเมืองกั่ง ทำให้สิบสองแก๊งของสมาคมฉานเห๋อของพวกเรา ไสหัวออกไปจากเมืองกั่ง!”

“ฮ่าฮ่าฮ่า.....” ชายชราหัวเราะออกมา ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยจิตสังหาร “พูดจาโอหังจริงๆเลยนะ!”

จั่วหลานพูดต่อ : “หัวหน้าแก๊ง ศิษย์หลานเสี่ยงชีวิตมาที่นี่ ก็เพื่อต้องการมารายงานท่าน! อู๋เป่ยคนนั้นอยู่ที่เมืองกั่งแล้ว ไม่แน่อาจจะมีการเคลื่อนไหวอะไร ท่านต้องระวังตัวอย่างมาก!”