ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 452

อาคารหงหลงเป็นที่ตั้งสำนักงานใหญ่ของสมาคมฉานเห๋อ ในเวลานี้บนชั้นเก้าของอาคาร เย่เสวียนจมูกช้ำใบหน้าบวมนอนอยู่บนพื้นขยับไม่ได้ จั่นหลานที่อยู่ด้านข้างก็ทรมานเช่นกัน ฝ่ามือลับของอู่เป่ยกำลังทำงาน เขาเจ็บปวดปางตาย

ชายวัยกลางคนๆหนึ่ง กำลังตบตัวเขาไปๆมาๆ แต่ไม่ว่าเขาจะใช้วิธีการอะไร ล้วนแล้วไม่สามารถถอนได้ ตรงกันข้ามกลับทำให้เขาเจ็บปวดมากกว่าเดิม

“พอแล้ว” หงคุนพูด “ไม่ต้องลองแล้ว การลงมือของคนผู้นั้นสูงส่ง นายถอนไม่ได้”

ชายวัยกลางคนเหงื่อท่วมตัว เขาทำความเคารพให้หวงคุน : “หัวหน้าแก๊ง ผู้น้อยไร้ความสามารถ”

หงคุนพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่โทษนาย อู๋เป่ยคนนั้นมีความเชี่ยวชาญด้านวิทยาศาสตร์การแพทย์ วิธีการของเขาซับซ้อน นายถอนไม่ได้เป็นเรื่องปกติ”

จั่วหลานกลับทนไม่ไหวแล้ว ตะโกนไปทางเย่เสวียน : “เย่เสวียน รีบให้ทวดน้อยของแกมาช่วยฉัน ฉันจะตายแล้ว โอ๊ย.....”

จั่วหลานในตอนนี้ ความเจ็บปวดนั้นรุนแรงกว่าการติดยาเป็นร้อยเท่า ตอนนี้เขาไม่สนใจอะไรอีกแล้ว ก็แค่หวังว่าอู๋เป่ยจะมาช่วยเขา

เย่เสวียนนอนอยู่บนพื้น ยิ้มอย่างเย็นชาและพูด : “ตอนนี้รู้จักความเจ็บปวดแล้วเหรอ ก่อนหน้านี้ไปทำอะไรมา”

“หุบปาก!” คนๆหนึ่งพุ่งเข้ามา เตะไปที่ปากของเย่เสวียนหนึ่งที เตะจนปากของเขาเลือดไหล

เย่เสวียนจ้องคนผู้นั้นอย่างดุร้าย พูด : “แกเตะฉันหนึ่งครั้ง ไม่แน่ฉันอาจจะเตะคืนแกสิบครั้ง!”

คนผู้นั้นยังจะเตะเขาอีก หงคุนพูด : “พอได้แล้ว”

เขาเหลือบมองเวลาหนึ่งที พูด : “ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นใกล้จะถึงแล้ว อย่าให้เห็นเลือด”

เพิ่งพูดจบ มีคนรีบเข้ามารายงาน : “หัวหน้าแก๊ง ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นมาถึงแล้ว!”

หงคุนรีบลุกขึ้น รีบวิ่งเหยาะๆไปที่ประตู เพียงแต่เขาเดินได้ไม่กี่ก้าว ก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ผู้หญิงคนนี้ สวมชุดสีแดงยาว ออร่าสง่างาม รูปลักษณ์ที่ไม่มีใครเทียบได้ ผมยาวสลวย เดินช้าๆ

หงคุนรีบหมอบอยู่บนพื้น : “ผู้น้อยเข้าพบผู้สูงศักดิ์อวิ๋น!”

ผู้หญิงพยักหน้าเล็กน้อย พูด : “ลุกขึ้นได้แล้ว”

หงคุนลุกขึ้น แต่ยังคงโค้งเอวครึ่งหนึ่ง เขาเลิกคิ้วเล็กน้อย พูด : “ผู้สูงศักดิ์อวิ๋น ท่านมาในครั้งนี้ มีคำสั่งอะไร”

ผู้หญิงพูด : “คุณช่วยฉันหาของอย่างหนึ่ง ข้างบนนี้มีการแนะนำ” ระหว่างที่พูด เธอยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้หงจุน

หงจุนเปิดอ่าน ข้างบนมีการวาดต้นไม้แปลกๆไว้ต้นหนึ่ง เขาไม่เคยเห็น ด้านข้างเขียนคำอธิบาย คำอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับกลิ่นของพืชชนิดนี้ สภาพแวดล้อมการเจริญเติบโตและอื่นๆ

เขาเก็บกระดาษแผ่นนี้ พูด : “ข้าน้อยจะพยายามอย่างเต็มที่ หาพืชชนิดนี้ให้เร็วที่สุด”

ผู้หญิงพยักหน้าเบาๆ หันตัวเตรียมจากไป จั่วหลานที่อยู่ด้านข้างจู่ๆก็กรีดร้องออกมา ที่แท้การกดจุดของอู๋เป่ยเริ่มทำงานอีกครั้งแล้ว เขาทนไม่ไหวจนร้องออกมา

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นมองเขา เพียงแค่กวาดมองหนึ่งทีและพูด : “วิธีการที่สูงส่งอย่างมาก”

หงคุนตกใจอย่างมาก รีบพูด : “ผู้สูงศักดิ์อวิ๋น คนนี้เป็นศิษย์หลานจั่วหลานของผม เขาถูกคนกดจุดเอาไว้ ผมกำลังหาวิธีช่วยเขาถอน ไม่อยากรบกวนโดนท่าน ”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นพูดอย่างไม่แยแส : “ไม่เป็นไร ในเมื่อพบเห็นแล้ว ฉันจะช่วยเขาถอนแล้วกัน”

เธอชี้นิ้วสองสามครั้งกลางอากาศ พลังไร้เสียงไร้ลมหลายจุดกระทบกับร่างกายของจั่วหลาน ร่างกายของเขาผ่อนคลาย ความเจ็บปวดที่ทำให้เขาสิ้นหวังหายไปทันที

เขาทั้งตะลึงและดีใจ อยากขอบคุณอีกฝ่าย กลับถูกหงคุนจ้องอย่างดุร้ายหนึ่งที กลืนคำขอบคุณของเขากลับลงไป

ผู้หญิงถอนวิธีการที่อู๋เป่ยทำไว้บนตัวของจั่วหลานออกไป ดูเหมือนว่าจะมีความสงสัยเล็กน้อย จึงถาม : “คนที่ลงมือคนนั้นเป็นใคร”

หงคุนรีบพูด : “ผู้สูงศักดิ์อวิ๋น คนผู้นั้นชื่ออู๋เป่ย ผมกำลังนัดเขามา”

ผู้หญิงคิดสักพัก พูด : “อย่างนั้นฉันจะรอสักพัก ฉันสามารถถอนวิธีการของเขาได้ เปื้อนไปด้วยกรรมของเขา รอเจอสักหน่อยจะดีกว่า”

หงคุนตะลึงอย่างมาก ทุกครั้งที่ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นท่านนี้มาล้วนแล้วมอบภารกิจให้ พูดเสร็จก็จากไป เหมือนแบบนี้ที่อยู่ต่อเพื่อรอคนๆหนึ่งโดยเฉพาะ นั่นเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน!

และในเวลานี้ มือถือของจั่วหลานดังขึ้น อู๋เป่ยเป็นคนโทรมา

หงคุนเอาโทรศัพท์มา พูด : “แกคืออู๋เป่ยเหรอ ฉันอยู่ชั้นเก้า ขึ้นมาได้เลย”

ชั้นล่าง อู๋เป่ยเก็บมือถือ เขาไม่ไว้ใจเล็กน้อย พูดกับถังปิงอวิ๋น : “ปิงอวิ๋น คุณรอที่ชั้นล่าง รอข่าวจากผม”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา ทำให้หงคุนตกใจเกือบตาย เขาพูดด้วยความโกรธ : “โอหัง!”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นยกมือขึ้นเล็กน้อย ส่งสัญญาณให้เขาไม่ต้องพูด และพูด : “อ้อ คุณคิดว่าฉันกำลังขี้โม้เหรอ”

อู๋เป่ยฮึหนึ่งที : “เรื่องที่ทำไม่ได้ ไม่ใช่ขี้โม้แล้วเป็นอะไร”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นพูดอย่างไม่แยแส : “ถ้าหากคุณไม่เชื่อ ฉันสามารถพิสูจน์ได้ทันที”

อู๋เป่ยไม่พอใจอย่างมาก อยากแข่งขันกับเธอสักหน่อย เปิดปากพูด : “แบบนี้ไม่ดีมั้ง คุณเป็นสาวน้อยคนหนึ่ง ถ้าหากแพ้แล้วสีหน้าจะไม่ดีเอานะ”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นอึ้งสักพัก เป็นเวลานานมากแล้วไม่มีคนเรียกเธอว่าสาวน้อย เธออดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ ปรับอารมณ์สักพัก เธอพูด : “ไม่เป็นไร ฉันสามารถถอนได้แน่นอน”

อู๋เป่ยเห็นว่าเธองามที่สุดในแผ่นดิน สวยอย่างธรรมชาติ นึกถึงคำทำนายดวงอีกครั้ง เขาพูดด้วยรอยยิ้มทันที : “อย่างนั้นพวกเรามาพนันกัน คุณกล้าไหม”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นประหลาดใจเล็กน้อย ถามเขา : “คุณอยากพนันอะไร”

เขาหยิบแหวนทองสัมฤทธิ์ที่เขาแลกจากตงหวงออกมา พูด : “นี่คืออาวุธวิเศษ ผมแพ้แล้ว ของสิ่งนี้เป็นของคุณ”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นกวาดมองหนึ่งที พูดอย่างไม่แยแส : "ของสิ่งนี้มีมูลค่าอยู่บ้าง ฉันจะพนันกับคุณ"

อู๋เป่ยพูด : “ผมแพ้แล้ว ของสิ่งนี้เป็นของคุณ แต่ถ้าหากคุณแพ้ล่ะ”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นส่ายหน้าเบาๆ : “ฉันไม่มีทางแพ้”

อู๋เป่ยยกนิ้วโป้งขึ้น : “ในเมื่อคุณมั่นใจขนาดนี้ อย่างนั้นผมจะช่วยคุณเดิมพันแล้วกันเป็นยังไง”

ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นพูดอย่างไม่แยแส : “ได้”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ถ้าหากคุณไม่สามารถถอนวิธีการที่ผมลงมือได้ ก็เป็นแฟนสาวของผมสามปี!”

ทันทีที่คำพูดนี้ออกมา สถานที่เงียบสนิท หงคุนตกใจจนเป็นลม คนอื่นๆก็เต็มไปด้วยความตกใจเช่นกัน ทำไมเขาถึงกล้าพูดแบบนี้!