ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 466

เย่เทียนจงเงียบไปครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ศิษย์น้อง ในเมื่อก้าวไปแล้วก็ไม่อาจถอยหลังได้อีก คุณทำได้เพียงต่อสู้กับพวกเขาเท่านั้น ต่อไปเราต้องร่วมมือกันเวลาต่อสู้"

อู๋เป่ย "ตกลง ศิษย์พี่ ผมจะไปรอศิษย์พี่ที่บ้านศิษย์พี่รอง"

เย่เทียนจง "เอาล่ะ ฉันจะกลับไปให้เร็วที่สุด!"

หลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว อู๋เป่ยก็เปลี่ยนชุดและมาที่บ้านพักของหยางมู่ไป๋ หลังจากรอนานกว่าหนึ่งชั่วโมง หยางมู่ไป๋ก็มาถึง

อู๋เป่ยเล่าให้เขาฟังสั้นๆ ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมด หยางมู่ไป๋ก็พูดด้วยความปลงใจ "ศิษย์น้อง โชคดีที่คุณค้นพบมันได้ทันเวลา ไม่เช่นนั้นศิษย์พี่จะต้องไม่รอดอย่างแน่นอน"

อู๋เป่ย "นี่เป็นการเคลื่อนไหวที่อันตรายสำหรับผมด้วยแล้วผมก็หาวิธีอื่นไม่ได้จริงๆ"

หยางมู่ไป๋ "ศิษย์น้อง ฉันคิดว่าคนเหล่านั้นต้องตะลึงกับหมัดของคุณแน่ ไว้ศิษย์พี่กลับมา เราจะค่อยมาหาวิธีกัน"

หลังจากนั้นอีกชั่วโมงหนึ่ง ในที่สุดเย่เทียนจงก็กลับมา

เมื่อศิษย์พี่ศิษย์น้องเจอหน้ากัน ความรู้สึกมากมายก็ตีกันเข้ามา

หยางมู่ไป๋กัดฟันแล้วพูดว่า "ศิษย์พี่ใหญ่ ถ้าท่านตาย ศิษย์น้องกับผมจะล้างแค้นให้กับศิษย์พี่เอง!"

อู๋เป่ย"ศิษย์พี่ใหญ่จังหยวนกู่จะต้องไม่ปล่อยเราไปง่าย ๆ ศิษย์พี่ยอมใช้ชีวิตแลกกับความสงบสุข ก็คงแลกได้ไม่นาน แทนที่จะถูกฆ่า เราควรต่อสู้กับพวกเขา!"

เย่เทียนจงถอนหายใจ "ศิษย์น้องรองพูดถูก!"

เขามองไปที่อู๋เป่ย"ศิษย์น้อง ถ้าคุณฆ่าจังหยวนกู่ คนพวกนั้นก็จะโกรธแค้น พวกเราต้องจัดการพวกเขาให้ได้ หากเราสามารถต่อกรกับการต่อสู้ครั้งแรกของพวกเขาได้ เราก็จะมีคุณสมบัติในการเจรจากับพวกเขา”

ดวงตาของอู๋เป่ยฉายแววดุร้าย เขาพูดว่า "ศิษย์พี่ แค่ฆ่าตี้เซียน ผมทำได้สบาย ๆ!"

เย่เทียนจงส่ายหัว "ศิษย์น้อง ลำพังแค่วิชามารไม่สามารถทำให้พวกเขากลัวได้ เราต้องแสร้งว่าเราเป็นสุดยอดปรมาจารย์"

ในขณะที่พูดโทรศัพท์มือถือของอู๋เป่ยก็ดังขึ้น หมายเลขที่ไม่คุ้นเคยปรากฏขึ้น เมื่อรับสาย เสียงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้น

“อู๋เป่ย ฉันทำเสร็จแล้ว จากนี้ไปฉันจะเป็นแฟนเธอต่อไป”

เมื่ออู๋เป่ยได้ยินดังนั้น เขาก็รู้ว่านี่คือ "อวิ๋นซี" ที่เขาเจอครั้งที่แล้ว เขารีบพูดว่า "คนสวย ฉันแค่ล้อเล่น เธอไม่ต้องไปจริงจังกับมันมากหรอก อีกอย่างตอนนี้ฉันกำลังเกิดเรื่อง ถ้าเธออยู่กับฉันมันไม่ปลอดภัยหรอก”

อวิ๋นซีพูดว่า "คุณตกอยู่ในอันตรายเหรอ? คุณอยู่ที่ไหน ฉันจะไปหา"

อู๋เป่ย "ฉันอยู่ที่เทียนจิง..."

พูดไปได้ครึ่งเดียว อีกฝ่ายก็วางสายไป

อู๋เป่ยส่ายหัวแล้วพูดว่า "ศิษย์พี่พูดถึงสุดยอดปรมาจารย์ หมายถึงตี้เซียนรึเปล่า?"

เย่เทียนจง "หมายถึงปรมาจารย์ที่เป็นตี้เซียนขั้นสามขึ้นไป มีแต่ทำแบบนี้เท่านั้นที่จะทำให้พวกเขากลัว"

ศิษย์พี่ศิษย์น้องกำลังคุยกันอยู่ แม่บ้านก็มาบอกว่า "นายท่าน มีคุณหนูแซ่อวิ๋นรอพบคุณอยู่ข้างนอก"

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นผิดจังหวะ ไม่มีทาง เธอจริง ๆ เหรอ?

หยางมู่หป๋ถามว่า "คุณหนูอวิ๋นไหน?"

ขณะที่เขาพูดจบ ร่างที่สวยงามก็เข้ามาในห้องโถงโดยไม่ได้รับอนุญาต เธอดูสง่างามและสวยงามมาก เธอยิ้มให้อู๋เป่ยแล้วพูดว่า "ฉันมาที่นี่กระทันหัน ไม่ได้รบกวนคุณใช่ไหม"

ทันทีที่ผู้สูงศักดิ์อวิ๋นปรากฏตัวเย่เทียนจงและหยางมู่ไป๋ก็ลุกขึ้นยืนและมองดูเธอด้วยความประหลาดใจ

อู๋เป่ยก็ตกใจเช่นกันและพูดว่า "ทำไมคุณถึงมาที่นี่? คุณอยู่ที่เทียนจิงตลอดเลยเหรอ?"

คนที่มาไม่ใช่ใครอื่น อวิ๋นซุนยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่แล้ว ฉันอยู่ใกล้ๆ นี่เอง ฉันมาหาคุณ ฉันได้ยินมาว่าคุณต้องการคนมาปลอมเป็นปรมาจารย์ชั้นยอด บางทีฉันอาจจะช่วยได้”

อู๋เป่ยประหลาดใจ "คุณ?"

อวิ๋นซุนพยักหน้า "ใช่ ฉันเอง"

เย่เทียนจงไม่รู้จักผู้หญิงตรงหน้า เขาจึงรีบถามว่า "ศิษย์น้อง นี่ใคร?"