ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 487

ได้ยินว่าจะไปเที่ยว คุณตาและคุณยายดีใจอย่างมาก ชีวิตนี้พวกเขายังไม่เคยไปต่างประเทศ ทันใดนั้นไปเก็บข้าวของอย่างมีความสุข

สิบโมงครึ่ง อู๋เป่ยขับรถส่งคนในครอบครัวไปสนามบิน มองดูเครื่องบินขึ้น

หลงจากกลับมาบ้านทรงโบราณ เขาให้เย่เสวียน เซี่ยเฟย และหลี่เสวียนป้ากลับไปพักที่บ้านของเขาที่เมืองหลวงชั่วคราว บ้านทรงโบราณหลังใหญ่ เหลือผู้ดูแลเพียงคนเดียวเท่านั้น

หลังจากเย่เสวียนทั้งสามคนไป อู๋เป่ยพาตงหวงบินไปรัฐฉู่ด้วยกัน

หลังจากสองชั่วโมง เครื่องบินลงจอดที่สนามบินเมืองจิ่น ถังปิงอวิ๋นมารับที่สนามบิน เธอมาถึงก่อนสองชั่วโมงแล้ว รออู๋เป่ยที่สนามบินตลอด

หลังจากเจอหน้ากัน อู๋เป่ยถาม : “ปิงอวิ๋น ฮวาเหยี่ยอยู่ไหน”

ถังปิงอวิ๋น : “ฮวาเหยี่ยอยู่ที่เมืองฮวาเสินตลอด ไม่เคยไปไหน”

อู๋เป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก : “ดีมากเลย พวกเรารีบไปกันเถอะ”

เขานั่งอยู่บนรถของถังปิงอวิ๋น : “เดินทางไปเมืองฮวาเสินโดยตรง”

ภายในรถกว้างอย่างมาก ถังปิงอวิ๋นนอนครึ่งตัว มองดูแล้วเหนื่อยอย่างมาก อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย ถาม : “ปิงอวิ๋น คุณเป็นอะไร”

ถังปิงอวิ๋นถอนหายใจเบาๆ : “เมืองกั่งมีเรื่องเต็มไปหมด ฉันวิ่งจนขาดแทบหักแล้ว เพียงแต่ยังดี สถานการณ์ทางนั้นเริ่มคงที่แล้ว”

สถานการณ์ของถังเหมินซับซ้อนอย่างมาก เธอติดอยู่ในนั้น และเธอก็เหนื่อยล้าทั้งกายและใจจริงๆ

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะปวดใจเล็กน้อย เอื้อมมือไปนวดไหล่ให้เธอ ปล่อยพลังชีวิตสีม่วงเข้าไปในกระดูกเป็นครั้งคราว ทำให้เธอผ่อนคลายอย่างมาก

เธออดไม่ได้ที่จะครางออกมาหลายที พูด : “คุณสามารถนวดให้ฉันทุกวันจะดีมากเลย”

“ได้สิ ต่อจากนี้ถ้าหากคุณอยากผ่อนคลาย ก็มาหาผม” เขาพูดด้วยรอยยิ้ม สายตาเริ่มจ้องไปที่คอเสื้อของเธอแล้ว มองเห็นความขาวเต็มไปหมด

ถังปิงอวิ๋นไม่ได้สังเกต หรือบางทีเธอไม่สนใจว่าอู๋เป่ยจะมองด้วยซ้ำ ในเวลานี้เธอหลับตา นอนบนตักของอู๋เป่ย ผ่อนคลายร่างกายและจิตใจ

อู๋เป่ยพูดอย่างอ่อนโยน : “ปิงอวิ๋น เรื่องของถังเหมิน คุณทำอย่างเต็มที่ก็พอแล้ว ถังเหมินอยู่มานานมากแล้ว มีเรื่องสะสมมาเยอะมาก เว้นเสียแต่เปลี่ยนคนดูแลใหม่ ไม่อย่างนั้นไม่มีใครสามารถช่วยมันได้”

ถังปิงอวิ๋นยิ้มอย่างขมขื่น : “คุณปู่ก็เคยพูดแบบนี้เหมือนกัน”

อู๋เป่ยเปลี่ยนหัวข้อ พูด : “อีกไม่กี่วันก็เป็นงานเลี้ยงถัง ในฐานะที่เป็นลูกเขยของถังเหมิน ผมจำเป็นต้องเตรียมอะไรบ้าง”

ถังปิงอวิ๋นเหลือบมองเขาหนึ่งที : “เตรียมพร้อมที่จะตกเป็นเป้าหมาย”

อู๋เป่ยเลิกคิ้ว : “ผมเป็นถึงปรมาจารย์ชั้นเทพคนหนึ่ง กลัวอะไร”

พูดถึงการฝึกฝน ถังปิงอวิ๋นถามเขา : “คุณสามารถเลื่อนขั้นเป็นคนเซียนได้เมื่อไหร่”

อู๋เป่ยคิดสักพัก : “ถ้าหากอยากทำ ผมสามารถทะลวงได้ตอนนี้เลย แต่ต้องเป็นหลังจากได้รับแรงบันดาลใจแล้วเลื่อนขั้น อย่างนั้นอาจใช้เวลาเพียงหนึ่งเดือนหรือหนึ่งปีก็ได้”

ดวงตาของถังปิงอวิ๋นเป็นประกาย : “เวลาหนึ่งปีถือว่าไม่นาน รอให้คุณกลายเป็นคนเซียน ฉันจะพาคุณไปสถานที่แห่งหนึ่ง”

อู๋เป่ยพูดอย่างประหลาดใจ : “ที่ไหน ทำไมต้องเป็นคนเซียนถึงจะไปได้”

ถังปิงอวิ๋น : “นั่นคือสถานที่ลับที่แท้จริงของถังเหมินของฉัน จวนเซียนที่จูเก๋อเหลี่ยงเคยไปเยือน จวนเซียนแห่งนั้นมีข้อจำกัด เฉพาะผู้ที่มีระดับพลังยุทธ์เหนือกว่าคนเซียนเท่านั้นที่สามารถเข้าไปได้ นอกจากนี้จำเป็นต้องมีป้ายเทียนซา”

อู๋เป่ยตะลึงอย่างมาก : “จวนเซียนที่จูเก๋อเหลี่ยงเคยไปเยือนเหรอ”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “มีผู้ฝึกฝนผู้มีอำนาจมากมายในสมัยสามก๊ก ตัวอย่างเช่นจูเก๋อเหลี่ยง จั่วซื่อ เจียงเหว่ย พวกเขาล้วนแล้วเป็นผู้ฝึกฝนที่สูงส่ง มรดกของจูเก๋อเหลี่ยงมีต้นกำเนิดมาจากจวนเซียนแห่งนี้ คุณปู่ของฉันบอกว่า คนร้ายกาจอย่างจูเก๋อเหลี่ยงแบบนั้น เขาเรียนรู้ผิวเผินเพียงไม่กี่อย่างที่สืบทอดมาจากจวนเซียน”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ในประวัติศาสตร์จูเก๋อเหลี่ยงเป็นตี้เซียนไม่ใช่เหรอ”

ถังปิงอวิ๋นพยักหน้า : “ใช่ นอกจากนี้เป็นตี้เซียนขั้นสี่ น่าเสียดาย ต่อให้การฝึกฝนของเขาสูงแค่ไหน สุดท้ายก็เสียชีวิตในอู๋จางหยวน”

อู๋เป่ย : “ในหนังสือประวัติศาสตร์บอกว่า เขาป่วยตายไม่ใช่เหรอ”

ถังปิงอวิ๋นส่ายหน้า : “ได้รับบาดเจ็บสาหัสตาย เขาต่อสู้กับตี้เซียนอีกท่านหนึ่ง แม้ว่าจะฆ่าอีกฝ่ายได้ แต่เขาก็กลับบ้านด้วยอาการบาดเจ็บสาหัส และเสียชีวิตในคืนนั้น”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ให้ผมไปจวนเซียน คุณมีความมั่นใจในตัวผมขนาดนั้นเลยเหรอ”