ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 496

โดยเฉพาะอย่างยิ่งโอวหยางจินจุน เขารู้สึกเสียใจอย่างมาก ทำไมเขาถึงไม่ยืนหยัดที่จะเสนอราคานั้นต่อไปหล่ะ?ถ้าเป็นเช่นนั้นหล่ะก็ เขาจะไม่เพียงแค่ได้เปรียบอู๋เป่ยในเรื่องทุนทรัพย์เท่านั้น แต่จะได้เครื่องรางของขลังนั้นมาอีกด้วย!

อู๋เป่ยนำแหวนผนึกอสูรวางไว้บนมือของถังปิงอวิ๋น พร้อมกับพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ปิงอวิ๋น ฉันขอมอบของขวัญชิ้นนี้ให้กับเธอ เมื่อมีของสิ่งนี้แล้ว ทีนี้ก็ไม่ต้องกลัวเวทย์ปีศาจใดใดอีกแล้วนะ”

ทุกคนต่างยิ่งรู้สึกแปลกใจมากขึ้นไปอีก ของล้ำค่ามากขนาดนี้ จะมอบให้คนอื่นไปง่ายๆ อย่างนั้นเลยหรือ? แบบนี้ใจกว้างมากเกินไปแล้วหล่ะมั้ง!

ถังปิงอวิ๋นรู้สึกดีใจเป็นอย่างมาก เธอมองแหวนผนึกอสูรบนมือของเธอและพยักหน้าเบาๆ “ขอบคุณมากนะที่รัก”

“ฮ่าฮ่า” ถังอันหัวเราะและพูดว่า “ขอแสดงความยินดีกับคุณชายอู๋ด้วย ของล้ำค่าย่อมเลือกเจ้าของ คุณชายช่างเป็นผู้ที่โชคดีเสียเหลือเกิน”

บรรดากลุ่มลูกเขยพวกนั้น ต่างไม่กล้าพูดอะไรสักคำ แม้แต่จะมองหน้าอู๋เป่ยก็ยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ คนเซียน แถมยังซื้อเครื่องรางของขลังนั้นมาได้อีกด้วย พวกเขาเทียบไม่ได้กับคนแบบนี้หรอก!

ถังอันพูดต่อว่า “ทุกท่าน ลำดับต่อไป สหายถังเหมินบางท่านของพวกเรา ต้องการจะมาทำความรู้จักกับทุกท่านสักหน่อย หากพวกเขามีเรื่องต้องการขอความช่วยเหลือ หวังว่าพวกท่านคงจะไม่ปฏิเสธและให้การช่วยเหลือพวกเขา เพราะต่อจากนี้ไปพวกเราก็จะเป็นคนครอบครัวเดียวกันแล้ว”

ทุกคนทราบดีว่า ต่อไปนี้จะเป็นการทดสอบภูมิหลังและสายเลือดของพวกเขานั่นเอง

ไม่นานนัก สาวกถังเหมินหลายสิบคนทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างเดินกันเข้ามา พวกเขาอายุยังน้อยกันอยู่ คนที่อายุน้อยที่สุดอายุสิบเจ็ดปี ส่วนคนที่อายุมากสุดอยู่ที่ยี่สิบปีต้นๆ

เด็กสาวคนหนึ่ง อายุสิบเจ็ดปี เธอร้องไห้โหอย่างน่าสงสาร

“พี่พี่ทุกท่าน พวกพี่รู้จักหมอเทวดามั่วซินบ้างไหม? แม่ของฉันป่วยไม่สบาย ไปหาหมอมาหลายที่แล้ว แต่ไม่มีหมอคนไหนรักษาได้เลยสักคน ฉันได้ยินมาว่า ฝีมือการแพทย์ของหมอมั่วยอดเยี่ยมเหลือล้น ต้องรักษาอาการป่วยแม่ฉันได้แน่นอน”

ทุกคนต่างมองหน้ากันอย่างเลิ่กลั่ก ระหว่างที่ทุกคนต่างท่องยุทธภพกันนั้น ทุกคนต่างอยากจะเป็นเพื่อนกับหมอเทวดากันทั้งนั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนอย่างมั่วซิน ทุกคนต่างยิ่งเข้าหาประจบประแจง และต่างอดรนทนไม่ไหวที่จะได้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับเขา

แต่คนอย่างหมอเทวดาไม่ใช่คนที่ใครก็เข้าถึงกันได้ง่ายๆ เพราะหมอเทวดางานเยอะล้นมือมาก อีกอย่างถ้าอยากให้หมอเทวดาเป็นคนดูแลรักษาเองด้วยแล้ว ราคาค่ารักษาก็จะสูงมากๆด้วย

โอวหยางจินจุนเดินเข้ามา เขากระแอมและพูดว่า “น้องสาว เรื่องนี้ฉันช่วยเธอได้ ตระกูลโอวหยางของฉันกับหมอเทวดามั่วซินรู้จักมักคุ้นกันมานานหลายชั่วอายุคนแล้ว”

เด็กสาวผู้นั้นรู้สึกดีใจมาก “จริงหรือ? เยี่ยมไปเลย ขอบพระคุณคุณชายโอวหยางมากๆ เลยค่ะ!”

โอวหยางจินจุนหัวเราะ และหยิบมือถือขึ้นมาโทรหามั่วซิน แต่เขาโทรอยู่นาน ก็ไม่มีใครรับสาย เขาขมวดคิ้วจนแน่น หรือว่ามั่วซินจะเปลี่ยนเบอร์ไปแล้วกันแน่นะ?

อู๋เป่ยมองไปยังเด็กสาวผู้นั้นและถามว่า “แม่ของเธออยู่ไหม?ให้เขามาที่นี่ได้ไหม ฉันจะตรวจและรักษาให้เขาเอง”

เด็กสาวผู้นั้นตกใจไปชั่วขณะ “คุณชายอู๋ คุณเป็นวิชาการแพทย์ด้วยหรือ?”

อู๋เป่ยตอบอย่างยิ้มๆ ไปว่า “ฉันพอรู้อยู่บ้าง น่าจะรักษาอาการป่วยของแม่เธอได้”

เด็กสาวผู้นั้นรู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อย เพราะเธอมาที่นี่เพื่อแสดงละครตบตาเท่านั้น จริงๆ แล้วแม่ของเธอไม่ได้ป่วยอะไรเลยสักนิด

โอวหยางจินจุนเยาะเย้ย “คนแซ่อู๋ นี่คุณแกล้งโง่หรือเปล่า?”

อู๋เป่ยไม่สนใจเขา แต่มีชายชราหลังค่อมคนหนึ่งของถังเหมินเดินออกมา และพูดว่า “นี่เป็นหลานสาวของฉันเอง คุณชายอู๋ ร่างกายของฉันไม่ค่อยปกติสักเท่าไร รบกวนคุณช่วยตรวจให้ฉันสักหน่อยเถอะ”

เมื่อเห็นว่าละครตบตามันกำลังจะพังลง ชายชราผู้นั้นจึงรีบลุกขึ้น ร่างกายของเขามีปัญหาอยู่แล้วจริงๆ และเขาเองเคยให้มั่วซินช่วยทำการรักษามานานแล้ว แต่แม้กระทั่งมั่วซินก็ยังจนปัญหาในการรักษาเขาอยู่ดี

อู๋เป่ยมองชายชราผู้นั้นอยู่แวบหนึ่ง พลังยุทธ์ของเขาไม่น้อยเลยทีเดียว เรียกว่าเป็นปรมาจารย์ชั้นเทพคนหนึ่งเลยก็ว่าได้