ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 497

เขาโทรศัพท์หาเฉิงอวี้เหลียน เล่าสถานการณ์คร่าวๆ

เฉิงอวี้เหลียนรู้สึกขอบคุณอู๋เป่ยมาโดยตลอด ได้ยินว่าเขามีเรื่องจะขอร้อง แน่นอนว่าไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว ในไม่ช้า เธอก็ถามว่าคนที่กีดขวางคนนั้นเป็นใคร ปรากฏว่าเป็นรองใต้บังคับบัญชาของเธอ

เฉิงอวี้เหลียนโทรศัพท์ออกไป รองใต้บังคับบัญชาคนนั้นทำการตรวจสอบทันที ไม่นานก็โทรศัพท์มา ขอโทษชายหนุ่มคนนั้น

“ฮัลโหล คุณถังเหรอ ต้องขออภัยจริงๆ จริงๆแล้วได้มีการออกเอกสารอนุมัติเรียบร้อยแล้ว แต่เนื่องจากความประมาทเลินเล่อของบุคลากรของพวกเรา เลยไม่มีการส่งพวกคุณไป ไม่ทราบว่าคุณมีเวลาไหม ผมจะจัดส่งของให้กับบริษัทคุณเป็นการส่วนตัว”

ดวงตาของชายหนุ่มเป็นประกาย พูดด้วยรอยยิ้ม : “ผู้อำนวยการจังเกรงใจแล้ว จะกล้าให้คุณทำงานให้ผมได้ยังไง ผมจะให้คนไปเอาเดี๋ยวนี้เลย ได้ได้ ไว้ว่างๆผมจะเลี้ยงข้าวผู้อำนวยจัง ขอให้คุณไว้หน้าด้วย”

วางสาย ชายหนุ่มพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณชายอู๋ เรื่องของบริษัทของผมได้รับการแก้ไขแล้ว ขอบคุณมาก!”

เขาเพิ่งพูดจบ ท่านกลางฝูงชนมีคนหนึ่งพูด : “ใครสามารถช่วยผมได้บ้าง”

ทุกคนมองไป มองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่ง อายุสิบเจ็ดปี นั่งอยู่บนรถเข็น และมีผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเข็นออกมา

มองเห็นเขา แม้แต่คนของถังเหมินก็ต่างหลีกทางให้ ราวกับว่ามองเห็นเทพเจ้าแห่งโรคระบาด ผู้หญิงที่เข็นรถเข็นคนนั้น อายุยี่สิบกว่าปี ด้วยรูปลักษณ์ที่สวยงาม ความสวยนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าถังปิงอวิ๋นแม้แต่น้อย

เธอเดินตรงมาอยู่ต่อหน้าอู๋เป่ย หลังจากนั้นโค้งคำนับช้าๆ ; “คุณชายอู๋ได้โปรดช่วยน้องชายฉันด้วย!”

อู๋เป่ยรีบพูด : “ลุกขึ้น ไม่ทราบว่าผมมีอะไรที่สามารถช่วยคุณได้บ้าง”

ถังปิงอวิ๋นกลับเดินเข้ามา เธอมองผู้หญิงคนนี้ พูดอย่างไม่แยแส : “ถังชิงเฉิน น้องชายถังเหยียนของคุณเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง ต่อสู้กับลูกศิษย์ซื๋อเสียวหลินของอาจารย์หลงยิ่น ส่งผลให้ทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บสาหัส ตอนนี้ซื๋อเสียวหลินตกอยู่ในสภาวะวิกฤติ ตัวเขาเองก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนเป็นอัมพาต เพียงแค่ซื๋อเสียวหลินคนนั้นบาดเจ็บสาหัสจนเสียชีวิต ถังเหยียนก็ต้องรับผิดชอบเช่นกัน”

ถังปิงอวิ๋นพูดสิ่งเหล่านี้เพื่อต้องการบอกอู๋เป่ยว่า ปัญหาที่พี่น้องสองคนนี้ก่อขึ้นร้ายแรงแค่ไหน ให้เขาพิจารณาก่อนค่อยช่วยก็ไม่สาย

ถังอันก็ขมวดคิ้วเช่นกัน พูด : “ถังชิงเฉิน เรื่องของพวกเธอสองพี่น้อง ไม่อยู่ในแผนของกิจกรรม ถอยไปสะ”

ถังชิงเฉินกลับไม่ลุกขึ้น เธอพูดเสียงสั่น : “ขอให้คุณชายอู๋ช่วยน้องชายของฉันด้วย ชิงเฉินเต็มใจที่จะเป็นวัวเป็นม้า ตอบแทนบุญคุณ!”

โอวหยางจินจุนพูดเสียงสูง : “คุณผู้หญิงถัง เรื่องของคุณ ผมโอวหยางจินจุนช่วยแน่นอน!”

อาจารย์หลงยิ่นคนนั่น แม้ว่าจะเป็นปรมาจารย์ของพุทธศาสนาตันตระ แต่ตระกูลโอวหยางของเขาก็ไม่กลัว เพราะในแง่ของความแข็งแกร่ง บรรพบุรุษทั้งสองของตระกูลโอวหยางนั้นแข็งแกร่งกว่าอาจารย์หลงยิ่น

โอวหยางจินจุนมีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างมาก แต่บนใบหน้าของถังชิงเฉินกลับไม่ดีใจ เธอถาม : “ทายาทโอวหยาง คุณสามารถรักษาซื๋อเสียวหลินได้ไหม”

โอวหยางจินจุนตะลึง พูด : “เรื่องนี้.....ผมสามารถให้โม่ซิวออกหน้าแทนได้”

ถังชิงเฉินส่ายหน้า : “โม่ซิวอยู่ที่อาจารย์หลงยิ่น เขาไม่สามารถทำอะไรได้เกี่ยวกับอาการบาดเจ็บของซื๋อเสียวหลิน”

โอวหยางจินจุนเขินอายอย่างมาก ถ้าหากแม้แต่โม่ซิวก็ช่วยไม่ได้ อย่างนั้นเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

ถังชิงเฉินถามอีกครั้ง : “น้องชายของฉันอัมพาต ทายาทสามารถรักษาได้ไหม”

โอวหยางจินจุนเงียบ เหมือนกับอัมพาตแบบนี้ เป็นโรคที่รักษาไม่หาย มากสุดก็แค่สามารถฟื้นฟูได้บางส่วน ไม่สามารถรักษาให้หายได้

ถังชิงเฉินไม่มองเขาอีกต่อไป ขอร้องอู๋เป่ยต่อ : “คุณชายอู๋ได้โปรดช่วยฉันด้วย ชิงเฉินขอขอบคุณ ณ ที่นี้!”

อู๋เป่ยพยุงเธอขึ้น : “ต่อให้ผมอยากช่วยคุณ ซื๋อเสียวหลินคนนั้นก็ไม่อยู่ที่นี่”

“อมิตตาพุทธ!”

เสียงของพระดังขึ้น พระภิกษุหนุ่มสวมจีวรสีแดงรูปหนึ่งเดินไปเข้ามา เท้าของเขาเปลือยเปล่า หูของเขาห้อยถึงไหล่ รูปร่างหน้าตาของเขาเคร่งขรึม และเสียงของเขาเหมือนระฆัง

เห็นพระรูปนี้ ทุกคนต่างตกตะลึง ถังเซี่ยนคนนั้นรีบเดินออกมา พนมมือพูด : “เข้าพบอาจารย์หลงยิ่น!”

คนผู้นี้คืออาจารย์หลงยิ่นเหรอ รอบๆเงียบสงบ ทุกคนต่างมองไปทางหลงยิ่นท่านนี้ โดยไม่กะพริบตา

หลงยิ่นพูดอย่างไม่แยแส : “ที่ฉันมาในครั้งนี้ เพื่อเติมเต็มความปรารถนาสุดท้ายของลูกศิษย์ของฉัน”

ได้ยินคำว่าความปรารถนา ใบหน้าของถังชิงเฉินซีดขาว รีบถาม : “อาจารย์ ซื๋อเสียวหลินตายแล้วเหรอ”