ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 519

อวี๋ฟู่คนนี้ไม่กล้าพูดโกหก อู๋เป่ยถามอะไร เขาก็ตอบไปอย่างนั้น

ตามที่เขาได้ยินมา พรรคฟ้าทมิฬกำเนิดมาจากพรรคปีศาจของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ศาสนิกชนนั้นศรัทธาในเทพเจ้า เรียกว่าเทพฟ้าทมิฬ

เทพฟ้าทมิฬ เป็นเทพปีศาจ และเป็นเทพประมุขของดินแดนฟ้าทมิฬ ควบคุมอำนาจของความมืด พรรคฟ้าทมิฬนั้นมีวิชาเรียกหาที่แข็งแกร่งอย่างมาก สามารถเรียกหาเทพปีศาจให้มาสิงร่างจากดินแดนฟ้าทมิฬผ่านวิธีการเซ่นไหว้ ด้วยเหตุนี้จึงมีพลังการต่อสู้ที่น่ากลัว

ในพรรคฟ้าทมิฬหัวหน้าพรรคคือคนที่มีอำนาจสูงสุด รองลงมาคือคณะท่านอาวุโสใหญ่ทั้งห้า ต่อมาก็คือท่านอาวุโสทั่วไป เซียงจู๋เป็นต้น

อวี๋ฟู่คนนี้พูดถึงกฎเกณฑ์กำจัดลูกเมีย ความจริงแล้วก็คือการเอาลูกเมียไปเซ่นไหว้ให้กับเทพฟ้าทมิฬ และได้รับพลังที่เทพฟ้าทมิฬเป็นฝ่ายมอบให้

ได้ยินถึงตรงนี้ ในใจอู๋เป่ยก็สั่นไหวขึ้นมา：“นายหมายความว่า นายสามารถได้รับพลังที่เทพฟ้าทมิฬมอบให้ได้?”

อวี๋ฟู่พยักหน้า：“ฉันฆ่าภรรยามาสามสิบคน ลูกสี่สิบคน และทุกครั้งก็ได้รับพระราชทานจากเทพฟ้าทมิฬ”

สายตาของอู๋เป่ยสั่นไหว：“นายไม่คู่ควรที่จะเป็นคน!”

อวี๋ฟู่：“เพื่อน พรรคฟ้าทมิฬของพวกเราไม่ได้มีเรื่องขัดแย้งกับถังเหมิน นายปล่อยฉันไปเถอะ พวกเราสามารถเป็นเพื่อนกันได้”

“คนแบบนาย ไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนกับฉัน!” อู๋เป่ยปล่อยหมัดไปที่ท้ายทอยของเขา หลังจากนั้นก็ได้ยินเสียง“พลั่ก” อวี๋ฟู่กลายเป็นอัมพาต ล้มลงกับพื้น พร้อมสิ่งปฏิกูลที่ไหลออกมา

สีหน้าของเขาเหลืองอย่างกับเทียนไข ร้องโหยหวนออกมา：“แกกล้าทำร้ายฉัน แก…...”

อู๋เป่ยยิ้มเยาะ เขาสังเกตอวี๋ฟู่ พบว่าในตำแหน่งหัวใจของเขานั้น มีพลังชั่วร้ายที่เป็นแสงสีดำแฝงอยู่ ขนาดใหญ่พอๆกับหมัด แปลกประหลาดอย่างมาก

เขาก็เลยยกมือขึ้นมา ใช้มือแทรกเข้าไปในหัวใจของเขา สัมผัสแสงสีดำนั่น

พอแสงสีดำสัมผัสเข้ากับหมัด ก็แทรกซึมเข้าไปในผิวหนังทันที หลังจากนั้นก็ไหลเข้าไปในร่างกายเขาตามเส้นลมปราณ พลังสีดำนี้กำแหงอย่างมาก พอเข้ามาก็ทำลายอย่างถือดี

อย่างไรก็ตาม พอมันแสดงอำนาจ เมล็ดเต๋าก็สั่นไหวขึ้นมา เกิดพลังดูดกลืนขึ้นขนาดใหญ่ และดูดกลืนพลังปีศาจสีดำทันที

พลังปีศาจนี้ราวกับเป็นพลังที่เมล็ดเต๋าต้องการ พอกลืนพลังสีดำเข้าไปแล้ว จู่ๆภายในเมล็ดเต๋าก็แตกหน่อออกมา ใบอ่อนสีทองระยิบระยับสองใบยื่นออกมา ปล่อยแสงเจ็ดสีกระจายไปทั่ว ทำให้ทุกส่วนของร่างกายเขาสบายอย่างมาก!

ต่อมา พลังสีดำนั้นทะลักออกมา กระจายเข้ารูขุมขน ผิวหนังภายนอกของเขาก่อเนื้อเยื่อสีดำออกมาอย่างรวดเร็ว

เขาเห็นแล้วสะอิดสะเอียน รีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันที หลังจากที่ออกมา เขาเหลือบตามองศพของอวี๋ฟู่ หลังจากนั้นก็ถามชายหนุ่มที่เปิดประตู

“แถวนี้ยังมีคนของพรรคฟ้าทมิฬอยู่อีกไหม?”

ชายคนนั้นตกใจจนฉี่ราด รีบพูด：“ไม่มี! มีแค่พวกเราเท่านั้น”

อู๋เป่ยพยักหน้า ยกมือทั้งสองขึ้น แล้วใช้พลังฆ่าผู้คนในที่นี้ตายเรียบ! ความรู้สึกที่เขามีต่อพรรคฟ้าทมิฬเต็มไปด้วยความเกลียดชัง กลุ่มขยะนี้ตายไปก็หนีโทษไม่พ้น!

เขาโทรศัพท์ ให้หอเจียงหนานส่งคนมาจัดการศพ แล้วขึ้นไปชั้นบนเพื่อหาเซี่ยหลาน

เวลานี้ เซี่ยหลานกับเด็กผู้ชายที่ชื่อเล่อเอ๋อร์นอนอยู่บนพื้น พวกเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า บนร่างกายเต็มไปด้วยลวดลายแปลกประหลาดสีแดง ดูแล้วคงเตรียมไว้สำหรับการเซ่นไหว้

เขารีบดึงผ้าปูเตียงมาห่มให้แม่ลูกคู่นี้ หลังจากนั้นก็ตบเบาๆ เซี่ยหลานก็ตื่นขึ้น

หนังตาเธอขยับเล็กน้อย ค่อยๆลืมตาขึ้น พอมองอู๋เป่ยชัด น้ำตาจู่ๆก็ทะลักออกมา

อู๋เป่ยพูดด้วยเสียงอ่อนโยน：“เซี่ยหลาน ตอนนี้เธอปลอดภัยแล้ว คนพวกนั้นถูกฉันไล่ไปหมดแล้ว”

จู่ๆเซี่ยหลานก็โผเข้าไปกอดอู๋เป่ย ร้องไห้สะอึกสะอื้น เธอโผเข้ากอดเช่นนี้ ทำให้ผ้าปูเตียงหล่นลงมา จนร่างเปลือยเปล่า

อู๋เป่ยทำตัวไม่ถูก รีบดึงผ้าปูเตียงขึ้นปกคลุมเธอ แล้วพูด：“อย่าพึ่งร้องไห้นะ จัดการลบลายบนร่างเธอออกไปก่อน ไปเปลี่ยนชุดแล้วค่อยมาเจอฉัน ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับเธอ”

เซี่ยหลานพยักหน้า แล้วเข้าห้องน้ำไปล้างลายบนตัวทันที

หลังจากนั้นผ่านไปสิบนาที เซี่ยหลานก็เข้ามาในห้องด้วยชุดนอนยาว เธอถามเสียงเบา：“เล่อเอ๋อร์ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

อู๋เป่ย：“เขาไม่เป็นไร”

หลังจากนั้นสีหน้าเขาก็เคร่งขรึม แล้วให้เซี่ยหลานนั่งลง

เซี่ยหลานอดที่จะตื่นเต้นไม่ได้ เธอกลืนน้ำลาย แล้วนั่งลงข้างหน้าอู๋เป่ย ชุดนอนของเธอคอลึกมาก เผยให้เห็นเนินอกขาวเนียน