ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 520

อู๋เป่ยหัวเราะ“ฮ่าๆ”：“เล่อเอ๋อร์เด็กดี!”

นัยน์ตาของเซี่ยหลานเต็มไปด้วยคำขอบคุณ ลูกคือชีวิตของเธอ อู๋เป่ยดีต่อเล่อเอ๋อร์ เลยกระตุ้นความอ่อนโยนที่อยู่ในใจของเธอ จู่ๆเธอก็อยากร้องไห้ออกมามากๆ

ขณะที่อู๋เป่ยขับรถก็เริ่มสั่งการ ให้คนที่อวิ๋นจิงจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย

หลังจากผ่านไปสามชั่วโมง รถก็ขับมาที่เขตอ่าวไป๋หลง ที่นี่มีห้องจำลองที่ตกแต่งอย่างสวยงาม เป็นของคฤหาสน์เดี่ยว

ตอนแรกลงทุนไปหลายหมื่นกับการตกแต่งอย่างหรูหราเพื่อสร้างห้องจำลอง เครื่องเรือนและเครื่องใช้ไฟฟ้าล้วนใช้ของที่ดีที่สุด

ห้องจำลองเดิมทีไม่ได้ขาย ต่อให้ต้องขายก็ต้องเหลือไว้สุดท้าย ทว่าอู๋เป่ยเป็นหนึ่งในเจ้าของของโครงการอ่าวไป๋หลง ถ้าอยากจะได้มัน ก็แค่พูดออกมาประโยคเดียว

รถขับมาถึงห้องจำลอง ในขณะที่มองเห็นคฤหาสน์เดี่ยวยึดครองพื้นที่กว่าหลายพันตารางเมตรนั้น เซี่ยหลานตกใจอย่างมาก

เธอรีบพูด：“ที่นี่มันหรูเกินไป ฉันอยู่ไม่ได้หรอก”

ห้องแบบนี้ ต่อให้เช่าอยู่ที่นี่ ปีหนึ่งก็คงตกหลายล้าน

อู๋เป่ย：“ไม่ต้องเกรงใจฉัน สำหรับฉันไม่คณามือหรอก แต่สำหรับเธอกับเล่อเอ๋อร์แล้ว เป็นที่ที่ปลอดภัย อีกอย่างฉันก็เป็นพ่อบุญธรรมของเล่อเอ๋อร์ ห้องนี้ถือว่าเป็นของขวัญเจอหน้าที่ฉันให้เล่อเอ๋อร์ก็แล้วกัน”

ไม่ว่าเซี่ยหลานจะรับหรือไม่ เขาก็ให้คนขนของไปที่ห้องนั้นแล้ว พอย้ายของเสร็จ เขาก็ยื่นกุญแจให้เซี่ยหลาน

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง มีรถสองคันขับเข้ามาในคฤหาสน์ คนที่ลงมาจากรถมีคนสวนหนึ่งคน คนรับใช้สองคน แล้วก็คนขับรถหนึ่งคน คนเหล่านี้อู๋เป่ยเป็นคนหามา เชื่อถือได้อย่างมาก

เห็นคนรับใช้มากมายขนาดนี้ เซี่ยหลานนิ่งอึ้งไป เธอรีบพูด：“ฉันไม่ต้องการคนรับใช้ มันเปลืองเงินเกินไป”

อู๋เป่ย：“ฐานะของเธอเป็นถึงคุณนายร่ำรวย ไม่มีคนรับใช้ได้ยังไง”

หลังจากนั้นเขาก็หยิบบัตรธนาคารออกมาหนึ่งใบ แล้วพูด：“ในบัตรมีสิบล้าน ต่อไปจะมีเงินเข้ามาในบัตรประมาณหนึ่งถึงสองล้านทุกๆเดือน สำหรับใช้จ่ายชีวิตประจำวันของพวกเธอ”

เซี่ยหลานทำอะไรไม่ถูก พูด：“อู๋เป่ย ฉัน…...”

อู๋เป่ยกลับอุ้มเล่อเอ๋อร์ขึ้นมา ยิ้มแล้วถามเขา：“เล่อเอ๋อร์ ชอบที่นี่ไหม?”

เล่อเอ๋อร์พยักหน้า：“เล่อเอ๋อร์ชอบครับ พ่อบุญธรรม ที่นี่คือบ้านของผมเหรอครับ?”

อู๋เป่ย：“ใช่แล้ว ต่อไปที่นี่ก็คือบ้านใหม่ของเล่อเอ๋อร์”

เล่อเอ๋อร์ร้องออกมาด้วยความดีใจ แล้วหอมแก้มที่หน้าอู๋เป่ย

เซี่ยหลานถอนหายใจเบาๆ บุญคุณขนาดนี้ เธอจะตอบแทนยังไง?

อู๋เป่ยมองเธอแล้วพูด：“เธอไม่ต้องกดดันอะไร ฉันทำแบบนี้ก็เพื่อปกป้องเธอกับเล่อเอ๋อร์”

เซี่ยหลานพยักหน้า：“ฉันเข้าใจ”

อู๋เป่ยกำชับเหล่าคนรับใช้และคนขับรถอีกสองสามประโยค หลังจากก็ออกจากที่นี่ เขายังต้องไปถังจื่อยี่อีก

เวลานี้ ถังจื่อยี่กำลังสำรวจอยู่ที่มรกตวิลล่า มีผู้ร่วมหุ้นของถังกรุ๊ปเดินทางมาด้วยกัน มรกตวิลล่าในตอนนี้ได้จบโครงการไปรอบหนึ่งแล้ว รอบที่สองอยู่ในช่วงก่อสร้างแล้ว

มรกตวิลล่ากำลังจะกลายเป็นแหล่งส่งออกและประเมินค่ามรกตระดับประเทศ เครื่องหยกทุกชิ้นที่ออกจากมรกตวิลล่าต่างก็ได้รับการยืนยันเฉพาะทางแล้ว

สิ่งที่ถังจื่อยี่ต้องทำ ก็คือกำหนดมาตรฐานกิจการมรกตออกมา ถ้าหากมีความสามารถในการกำหนดมาตรฐาน มรกตทั่วโลกก็จะไหลเข้ามาที่มรกตวิลล่า

ทันใดนั้น ก็มีสายจากอู๋เป่ยโทรเข้ามา เธอรีบพูด：“ท่านกรรมการบริหาร พวกท่านเยี่ยมชมกันต่อได้เลย ฉันมีธุระ คงต้องขอตัวก่อน”

เธอทักทายเสร็จ ก็กดรับสายโทรศัพท์

“พึ่งคิดได้เหรอว่าต้องโทรหาฉัน?” เธอไม่พอใจอย่างมาก น้ำเสียงโกรธ

อู๋เป่ยหัวเราะ“แหะๆ”：“จื่อยี่ ฉันอยู่ที่อ่าวไป๋หลง เธออยู่ที่ไหน ฉันจะไปหา”

ถังจื่อยี่：“ฉันอยู่ที่มรกตวิลล่า ตรวจรับมารอบหนึ่งแล้ว นายจะมาดูหน่อยไหม?”