ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 534

เขาเหลือบมองอย่างรวดเร็วและพบอำพันสีดำทึบแสงพร้อมลูกตา! ลูกตานี้มีขนาดเท่ากำปั้น และยังคงมีพลังงานชีวิตที่แปลกประหลาดและพลังที่ทรงบางอย่าง

เขาเอื้อมมือไปหาอำพันแล้ววางไว้ที่เท้าแล้วมองหาอันอื่นต่อ

ครึ่งนาทีต่อมา เขาเห็นอำพันยาโปร่งแสงอีกอัน มีต้นไม้รูปงูเล็กๆ อยู่ข้างใน ยาวประมาณสามสิบเซนติเมตร ต้นไม้เล็กๆ ต้นนี้ปกคลุมไปด้วยใบไม้บิดเบี้ยวคล้ายงู ได้ออกผลแล้ว เป็นผลรูปไข่ ขนาดเท่าลูกวอลนัท มีเมล็ดเพียง 3 เมล็ด

อู๋เป่ยหยิบมันขึ้นมาทันทีและวางไว้ที่เท้าของเขา

เมื่อสอดส่องเป็นครั้งที่สาม เขาพบอำพันสีน้ำเงินซึ่งมีเต่าขนาดเท่าฝ่ามืออยู่ข้างใน กระดองเต่านั้นมีสีทองและมีนางฟ้าตัวน้อยๆ อยู่บนนั้น ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกใจ แต่ที่แปลกคือมีเครื่องรางติดอยู่ภายในกระดองเต่า!

ลายนางฟ้าบนกระดองเต่ามีความเกี่ยวข้องกับเครื่องรางชิ้นนี้ ยันต์นี้เรียกว่า "ยันต์ขัดเกลาปีศาจ" ในแดนสวรรค์และนี่คือยันต์ขัดเกลาปีศาจระดับสูง จะไปใส่ไว้ในกระดองเต่าได้อย่างไร?

โดยไม่ลังเลใจ เขาหยิบชิ้นอำพันมาไว้ที่เท้าอีกครั้ง แล้วถามเถ้าแก่ "เถ้าแก่ขายอำพันทั้งสามชิ้นนี้ยังไง"

เถ้าแก่เป็นผู้หญิงอายุ 70 ​​ปี เธอเหลือบมองของทั้งสามชิ้นที่อู๋เป่ยเลือกแล้วพูดว่า "เงินยันต์หนึ่งร้อยเหรียญ"

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "จ่ายเป็นเงินสดได้ไหม"

เถ้าแก่คิดอยู่พักหนึ่ง "ได้ แสนล้าน"

อู๋เป่ยมีธนบัตรอยู่มากมายและเขาก็หยิบเงินจำนวนแสนล้านออกไปมอบให้เถ้าแก่

ทั้งสองเก็บอำพันเอาไว้และเดินหน้าต่อไป

ไม่นานอู๋เป่ยก็มาถึงแผงลอยทางขวามือ มีหยกหลายสิบชิ้นวางอยู่ด้านหน้าแผงนี้ รวมถึงจานหยก ตราหยก จี้หยก ฯลฯ

มีเถ้าแก่สองคน ทั้งคู่สวมชุดลัทธิเต๋าและอายุของพวกเขาก็ดูไม่ออก ที่ด้านหน้าแผงลอยโอวหยางจายซิงก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาถือตราหยกเพื่อดูมัน

ดวงตาของอู๋เป่ยเหลือบมองบทความหยกเหล่านี้ เขาค้นพบว่ามีเซียนจำนวนมากถูกผนึกในแผ่นหยกแผ่นหนึ่ง

แผ่นหยกนี้ทำจากหยกชิ้นบางมากจำนวนนับไม่ถ้วน ถ้าจะให้เทียบก็พูดได้ว่าแม้ว่าหยกอื่นๆ จะถูกแกะสลักและมีเซียนอยู่ข้างใน แต่จำนวนอักขระก็น้อยมากและส่วนใหญ่เป็นสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวัน แต่แผ่นหยกนี้แตกต่างออกไปบันทึกทั้งหมดที่อยู่ข้างในนั้นเป็นสูตรยา! และมีชื่อเรียกว่าเภสัชตำรับ

เขาหยิบจานหยกขึ้นมาทันทีแล้วถามว่า "เถ้าแก่ ราคาเท่าไหร่?"

โอวหยางจายซิงกำลังดูตราประทับหยก เมื่อเขาเห็นใครบางคนหยิบจานหยกขึ้นมา เขาก็พูดเสียงเข้มว่า "วางมันลง"

อู๋เป่ยมองดูเขาแล้วพูดอย่างเย็นชา "จานหยกนี้ไม่ใช่ของคุณ คุณต้องมีสิทธิอะไรถึงมาสั่งให้ผมวางมันลง?"

โอวหยางจายซิงพูดเสียงนิ่ง "คุณไม่จำเป็นต้องฟังฉัน แต่คุณต้องรับผิดชอบต่อผลที่ตามมา"

ถึงแม้นี่จะเป็นคำขู่แต่อู่เป่ยก็ตอบเสียงนิ่ง "ฉันจะรอนะ!"

เถ้าแก่กล่าวว่า "เงินยันต์สามสิบเหรียญ"

อู๋เป่ย "คุณรับเงินสดไหม?"

"ไม่รับ"

อู๋เป่ยหยิบเหรียญยันต์จำนวน 30 เหรียญออกมามอบให้เถ้าแก่ จากนั้นหยิบแผ่นหยกขึ้นมาแล้วจากไป

โอวหยางจายซิงมองดูเขาจากไปและเยาะเย้ย

หลังจากเดินทางผ่านหุบเขาไปเกือบหมดแล้ว เขาก็ได้พบกับสิ่งดีๆ มากมาย แต่เขากลับไม่ได้ดำเนินการใดๆ อีก ทันใดนั้น เขาเห็นหินแบนขนาดใหญ่ตรงหน้า ซึ่งถูกกระแทกจากน้ำในแม่น้ำจนกลมมาก

เขาจึงหยิบผ้าผืนหนึ่งปูบนหิน แล้วนำโรงมังกรเดิมออกมา ตัดออกเป็นสิบส่วนและขายห้าส่วนบนหินเพื่อขาย

ถังจื่อยี่ถามอย่างสงสัย "นี่คืออะไร?"

อู๋เป่ย"คราบมังกร สิ่งนี้เป็นสมบัติล้ำค่าสำหรับบางคน"

เมื่อพูดอย่างนั้น เขาก็หยิบดาบชั่วร้ายออกมาอีกครั้ง ตอนนี้เขามีดาบมังกรดำแล้ว ดาบปีศาจนี้มีประโยชน์เพียงเล็กน้อย อาวุธวิเศษเช่นนี้ต้องมีมูลค่ามหาศาล

จากนั้นเขาก็หยิบเชือกที่แลกมาจากตงหวง สร้อยข้อมือหัวผีของฉือจื่อ สิ่งนี้มีฤทธิ์ปราบผีและขับไล่วิญญาณชั่วร้ายได้และเป็นสมบัติได้อีกด้วย

ในที่สุดเขาก็หยิบยันต์ทั้งสี่ออกมา ยันต์ทั้งสี่นี้ถูกสร้างขึ้นโดยตัวมันเอง ดึงออกมาโดยการยืมพลังจากนิ้วประหลาดนั้นและมีพลังมหาศาล