ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 535

ถังจื่อยี่"ใช่น่ะสิ คราบมังกรนี้เป็นของหายาก ยิ่งซื้อมากของก็จะยิ่งเหลือน้อยและราคาก็จะสูงขึ้นตาม ถ้าคุณซื้อสองอัน มันก็จะเหลืออีกแค่สามชิ้นเท่านั้น เมื่อถึงตอนนั้นเราก็มี ขายได้ในราคายันต์อย่างน้อยหนึ่งร้อยห้าสิบ"

ลาสีดำเอียงศีรษะและคิดว่าตรรกะของเธอดูสมเหตุสมผล เขาพูดว่า "ถ้าอย่างนั้นฉันซื้อแค่อันเดียวดีกว่า"

จู่ ๆ ก็มีถุงเงินใบหนึ่งลอยมาจากที่ไกล ๆ อู๋เป่ยหยิบมันมาไว้ในมือของเขาและเห็นว่ามันมีเหรียญยันต์อยู่หนึ่งร้อยเหรียญ

ดังนั้นเขาจึงหยิบคราบมังกรชิ้นหนึ่งมอบให้ลาสีดำแล้วพูดว่า "ขอบคุณที่มาอุดหนุน"

ลาสีดำหันกลับมาและจากไปพร้อมกับเสียง "กุบ กับ"

หลังจากที่ลาสีดำจากไปก็มีเด็กอายุเจ็ดขวบผมเปียหงายใบหน้าแดงระเรื่อและดวงตากลมโตที่มีชีวิตชีวา เท้าของเขาไม่ได้ใส่รองเท้า เขาถามว่า"เถ้าแก่ ลาดำตัวนั้นเพิ่งซื้ออะไรไปเหรอ"

เมื่อเห็นเด็กคนนี้อู๋เป่ยก็ตกใจเพราะเขาเห็นว่ามีวิญญาณอันบริสุทธิ์ที่ทรงพลังมากอยู่ในร่างกายของเด็กคนนี้ และระดับพลังยุทธ์ของเขาอยู่ระดับตี้เซียนอย่างแน่นอน!

เขายิ้มแล้วพูดว่า "ลาตัวนั้นซื้อคราบมังกรไป"

เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วถามว่า “คราบมังกรชิ้นหนึ่งราคาเท่าไหร่?”

ถังจื่อยี่รีบพูดว่า "เงินยันต์หนึ่งร้อยยี่สิบ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ใช่ หนึ่งร้อยยี่สิบ"

เด็กน้อยมีสีหน้าเจ็บปวด เขาถอนหายใจ โยนถุงเงินไปให้อู๋เป่ย แล้วพูดว่า "ฉันจะซื้อ"

เขาหยิบคราบมังกรขึ้นมาแล้วเดินตามลาตัวนั้นไปอย่างรวดเร็ว

ถังจื่อยี่ยิ้ม "ฮิฮิ" "ถ้าใครมาซื้อ ไว้เราขายในราคาหนึ่งร้อยห้าสิบเถอะ"

อู๋เป่ยก็มีความสุขมากเช่นกันและพูดว่า "ได้ ฉันจะขายมันในราคาหนึ่งร้อยห้าสิบ"

จากนั้น เขาก็หยิบผ้าสีดำผืนใหญ่ออกมาจากแหวนเก็บของ เขาเจอท่อนไม้ท่อนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆแถวนั้น จากนั้นเขาก็ทำมันให้เป็นที่กระโจมติดกับกำแพงหิน

เขาปล่อยให้ถังจื่อยี่เฝ้าให้ ส่วนเขาก็เข้าไปตรงผ้าสีดำ หยิบหินออกมาสองสามก้อนและเตรียมที่จะใช้ดาบมังกรดำเพื่อทำลายก้อนหิน

เขาได้เห็นหินทั้งห้าก้อนแล้ว ข้างในมีศีรษะมนุษย์ ตะปูทองแดงขนาดใหญ่สามตัว เศษผ้า ฆ้องเล็ก ๆ และดินเหนียวนุ่มชิ้นหนึ่ง

เขายังไม่จับหินที่มีหัวของมนุษย์ แต่อลือกที่จะหยิบหินที่มีตะปูทองแดงขนาดใหญ่สามตัวออกมาก่อน เมื่อตะปูถูกถอดออก มีตะปูสองอันที่ยาวและหนาเหมือนนิ้ว อีกทั้งยังมีรูปเซียนสลักอยู่บนนั้น

เขาเชื่อว่าตะปูขนาดใหญ่นี้เป็นอาวุธวิเศษที่ใช้ทำลายสิ่งชั่วร้าย หากพบวัตถุชั่วร้ายที่ทรงพลังมากก็สามารถใช้มันมากำจัดได้และผลลัพธ์ก็คงจะไปในทางที่ดี

หินก้อนที่สอง เศษผ้าถูกดึงออกมา เศษผ้าเน่าเปื่อยตามขอบและใหญ่พอๆ กับฐานนั่งเก้าอี้ มันมีสีเหลืองอ่อนและมีเลือดเปราะนิดหน่อย

ตัวผ้านั้นดูไม่มีอะไรเลย แต่คราบเลือดนั้นมีความพิเศษมาก เปล่งรัศมีอันศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขาม

หินก้อนที่สามเป็นฆ้องเล็กๆ ไม่รู้ว่าทำมาจากอะไร พอใช้นิ้วดีดก็เกิดเสียงอันไพเราะ เสียงนั่นทำให้เขารู้สึกมึนงง เหมือนว่ามันมีผลต่อจิตใจของผู้คน

หินก้อนสุดท้ายเป็นโคลนเนื้อนุ่ม โคลนมีสีดำ นุ่มมากและมีกลิ่นหอม เขาหยิบข้อมูลเกี่ยวกับอิฐหยกขึ้นมาอ่านและทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่าง

“หรือว่าเป็นโคลนปะชุนฟ้า?” เขาสะดุ้ง และมือของเขาสั่น

ไม่ทันที่เขาจะคิดอะไรมากไปกว่านั้นก็มีลูกค้ามาที่แผงขายเขาที่อยู่ข้างวงนอก เขาจึงรีบเก็บข้าวของ

“ดาบนี้ขายยังไง” เขาถาม

อู๋เป่ยโผล่ออกมาจากกระโจมและตอบด้วยรอยยิ้ม "เหรียญยันต์สิบเหรียญ"

ลูกค้าคนนั้นสวมหน้ากาก เขาหยิบดาบปีศาจขึ้นมาแล้วโบกเบา ๆ ก็สามารถผ่าหินก้อนใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ออกเป็นสองส่วนได้ นั่นแสดงให้เห็นว่าดาบนั้นคมมากจริงๆ!

เขาพอใจมากและพยักหน้า "ฉันต้องการดาบเล่มนี้"

หลังจากจ่ายเงินแล้วชายคนนั้นก็จากไปอย่างรวดเร็ว

อู๋เป่ยหยิบเศษผ้าออกมาอีกครั้ง เมื่อเห็นเศษผ้าถังจื่อยี่จึงถามด้วยความประหลาดใจ "เศษผ้านี่คือ?"

อู๋เป่ย "นี่ไม่ใช่เศษผ้าธรรมดา แต่มันเปื้อนเลือดเซียน"

ทันทีที่ผ้าถูกดึงออก ออร่าลึกลับก็แผ่ออกไปโดยรอบ ในเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที ก็มีคนสามคนวิ่งมาจากคนละทิศทาง

ทั้งสามคนล้วนไม่ได้ใส่หน้ากาก พวกเขาทั้งหมดจ้องไปที่เศษผ้า

ชายหนุ่มหน้าดำเหมือนหม้อถามว่า “หนุ่มน้อย ไปเอาผ้านี้มาจากไหนน่ะ”