ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 537

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่ "ข้าจะสลักยันต์ไว้บนร่างกายของเจ้า มันเป็นยันต์ที่ทรงพลังที่จะมอบพลังศักดิ์สิทธิ์หลายหมื่นจินให้กับแขนของเจ้า"

พลังศักดิ์สิทธิ์หลายหมื่นจินเหรอ? อู๋เป่ยตกตะลึง ลำพังพลังของเขาเองมีไม่ถึงหมื่นจิน!

เทพคุนอู๋ "ในอนาคต ข้าจะให้ผลประโยชน์แก่เจ้ายิ่งกว่านี้อีก แต่ตอนนี้ข้าต้องดูดซับพลังงาน พลังหยางบริสุทธิ์ในร่างกายของเจ้านั้นดี ดังนั้นทุกวันเจ้าต้องให้ข้าบ้าง"

อู๋เป่ย "ได้"

หลังจากพูดไม่กี่คำ เทพคุนอู๋ก็พูดว่า "ข้าเหนื่อย อยากพักผ่อน ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็อย่าได้มารบกวนข้า" เมื่อพูดจบก็หลับตาลง

อู๋เป่ยนำโต๊ะบูชาที่มีหัวมนุษย์วางอยู่ใส่เข้าไปในแหวนที่ว่างอยู่

ถังจื่อยี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เธอรู้สึกว่าหัวมนุษย์เมื่อครู่ดูแปลกๆ ซึ่งนั่นทำให้เธอแอบกลัว

“อู๋เป่ย เมื่อกี้นี้คือเซียนเหรอ?”

อู๋เป่ย "น่าจะใช่ จื่ออยี่ เธอไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าเราจะไปอ่าวไป๋หลงกัน"

ถังจื่อยี่กอดแขนของเขา "ฉันกลัวอ่ะ คืนนี้อยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ"

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นรัว เขาหัวเราะ"หึหึ" แล้วพูดว่า "ได้ ผมจะไปกับคุณ"

กลับมาที่ห้องของถังจื่อยี่ อู๋เป่ยผลักถังจื่อยี่ลงและเริ่มกิจกรรมเข้าจังหวะกับเธอ

เช้าวันรุ่งขึ้น ในขณะที่อู๋เป่ยยังคงหลับอยู่ มีมือเล็ก ๆ นุ่ม ๆ มาจับที่บนใบหน้าของเขา บีบจมูกของเขาแล้วพูดว่า "ที่รัก ถึงเวลาลุกขึ้นไปทานอาหารเช้าแล้ว!"

อู๋เป่ยดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขนของเขาด้วยแขนของเขา ทันใดนั้นถังจื่อยี่ก็สัมผัสได้ถึงความคิดของอู๋เป่ยและร้องออกมาว่า "ลามก! ลุกขึ้นเร็วๆเลย"

อู๋เป่ยบิดขี้เกียจแล้วพูดว่า "จื่อยี่ กี่โมงแล้ว?"

ถังจื่อยี่ "เจ็ดโมงสามสิบ"

อู๋เป่ยรีบลุกขึ้นนั่งแล้วพูดว่า "เก็บของแล้วไปที่อ่าวไป๋หลงกัน"

ลูกท้อเซียนที่อ่าวไป๋หลงหมายเลข 1 น่าจะโตแล้วและเขาก็ต้องไปดูสักหน่อย นอกจากนี้ แร่เฟลด์สปาร์ที่อยู่ห้องใต้ดินและอำพันที่เขาซื้อมาแต่ยังไม่ได้เปิด วันนี้เขาจะเปิดพวกมันทั้งหมดเพื่อดูว่ามีอะไรอยู่ข้างใน

อาหารเช้าถูกเตรียมไว้หลายจาน ถ้าให้เทียบมันเพียงพอสำหรับคนห้าคนเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างนั้นอู๋เป่ยก็กินจนหมด หลังจากรับประทานอาหารแล้ว ทั้งสองก็ไปที่วิลล่าหมายเลข 1 ในอ่าวใป๋หลง

ทันทีที่เขาถึงประตูอู๋เป่ยก็รีบไปดูลูกท้อเซียน เขาเห็นดอกท้อสามในยี่สิบสี่ดอกมีลูกท้อ ตอนนี้ลูกพีชมีขนาดเท่าวอลนัทและมีกลิ่นหอมออกมา

"ว้าว! มันออกผลแล้วจริงด้วย!" ถังจื่อยี่มีความสุขมากและอยากจะสัมผัสลูกท้อ

อู๋เป่ยพูดอย่างรวดเร็ว "จื่อยี่ ตอนนี้ยังจับไม่ได้"

ถังจืออี๋ยิ้ม ดึงมือกลับแล้วถามด้วยรอยยิ้ม "ที่รัก ต้องรอถึงพรุ่งนี้ถึงจะกินได้เหรอ?"

อู๋เป่ย "ประมาณนั้น"

เขาหยิบหินยาวออกมาจากแหวนทันที ขณะที่เขากำลังจะเปิดมันออก เขาเห็นวัตถุที่รูปร่างคล้ายมนุษย์ในหินสั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน

มันทำให้เขาลังเล จะเกิดอะไรขึ้นถ้าสิ่งที่อยู่ข้างในเป็นสัตว์ประหลาดที่ทรงพลังและน่าสะพรึงกลัวเขาจะไม่ตกอยู่ในอันตรายเหรอ?

หลังจากคิดเรื่องนี้แล้ว เขาก็วางหินไว้ข้าง ๆ และไม่ไปยุ่งกับมัน

เขาหยิบอำพันออกมาสามชิ้น อำพันชิ้นแรกมีลูกตา เขาค่อนข้างที่จะระแวงจึงวางมันไว้ก่อน

อำพันชิ้นที่สองโปร่งแสงและภายในมีต้นไม้รูปงูเล็กๆ และมีผลไม้รูปไข่สามลูกขนาดเท่าวอลนัท