ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 538

ก่อนหน้านี้อู๋เป่ยได้มีการพัฒนาระดับชั้นทางพันธุกรรมไปสู่ขั้นคนเซียนทุกวันแล้วด้วยพรของแสงศักดิ์สิทธิ์ในวันนี้ทำให้การฝึกขั้นของเขาสมบูรณ์อย่างรวดเร็ว!

อู๋เป่ย "ลมศักดิ์สิทธิ์นี้ช่างยอดเยี่ยมมากจริงๆ"

เทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่กล่าวว่า "ดวงตาแห่งสวรรค์นับว่าเป็นของฉันแล้วนะ"

อู๋เป่ยหยิบลูกตาออกมาแล้วใส่เข้าไปในปากของเทพ เทพคุนอู๋หลับตาและพักผ่อนต่อไป

ถังจื่อยี่รีบดึงเขาออกจากห้องอย่างรวดเร็ว เมื่อเธอออกมา เธอก็พูดว่า "น่ากลัวเกินไปแล้ว"

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม "ก็น่ากลัวจริงๆแหละ เอาล่ะ ต่อจากนนี้ฉันจะให้เขาอยู่ในห้องหนังสือนี้ เธอก็อย่าเข้าไปล่ะ"

พวกเขาเดินมาถึงอีกห้องหนึ่งและเปิดอำพันสีน้ำเงินต่อ ในอำพันนี้มีเต่าอยู่ มันเป็นกระดองเต่าสีทองและมียันต์ซ่อนอยู่ใต้กระดอง มันเป็นยันต์กลั่นปีศาจ!

เขาผ่าเข้าไปในอำพันแล้วพบว่าเต่านั้นตายไปนานแล้วและกลายเป็นขี้เถ้าเมื่อเจอกับอากาศ ตอนนี้ก็เหลือแค่เพียงกระดองเต่าสีทองเท่านั้น

เขาเอื้อมมือเข้าไปในกระดองเต่าแล้วดึงยันต์ออกมาจากข้างใน ยันต์นี่คือยันต์กลั่นปีศาจ

“เหตุใดปีศาจบริสุทธิ์ตัวนี้จึงอยู่ในกระดองเต่า เป็นไปได้ไหมที่เต่าตัวนี้เคยเป็นปีศาจที่ยิ่งใหญ่?”

เขาสงสัยว่าเมื่อมีเสียงแปลก ๆ ในกระดองเต่า เมื่อมองเข้าไปข้างในก็พบลูกปัดทองคำอยู่ข้างใน

เขาหยิบลูกปัดออกมาและพบว่ามันมีขนาดประมาณเม็ดถั่วและดูโปร่งแสง

“เหมือนว่าจะเป็นยาปีศาจ?” อู๋เป่ยไม่แน่ใจ เขาตัดสินใจเก็บมันไว้ก่อน

ถังจื่อยี่และอู๋เป่ยอยู่ด้วยกันตลอดทั้งเช้า พวกเขาอยู่ด้วยกันสองต่อสองจึงไม่ต้องกลัวว่าจะเสียงดังรบกวนผู้อื่น จากชั้นหนึ่งไปชั้นสอง จากชั้นสองไปชั้นสาม ผลัดกันรุกผลัดกันรั

ก่อนที่จะรู้ตัวก็ถึงเวลาอาหารเย็นแล้ว ถังจื่อยี่เหนื่อยมากจนปวดเมื่อยไปทั้งตัว เธอนอนบนเตียงโดยที่ไม่อยากจะขยับตัว

อู๋เป่ยใช้พลังชีวิตบริสุทธิ์เพื่อช่วยเคลียร์เส้นลมปราณของเธอ จากนั้นก็ให้อาคารรอยัลส่งอาหารมาที่บ้าน

ระหว่างรออาหารเขาก็ไปที่บ้านของเซี่ยหลาน ในเวลานี้เซี่ยหลานกำลังเล่นอยู่ในสวนกับเล่อเอ๋อร์ เมื่อเล่อเอ๋อร์เห็นเขา เล่อเอ๋อร์ก็รีบวิ่งไปหาเขาทันทีและเรียกเขาว่าพ่อทูนหัว

อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า "เล่อเอ๋อร์ ชอบบ้านใหม่ของหนูไหม"

เล่อเอ๋อร์ "ชอบ"

เซี่ยหลานยิ้มเล็กน้อย "กินข้าวหรือยัง มากินด้วยกันไหม"

อู๋เป่ยโบกมือ "ไม่ดีกว่า ผมสั่งอาหารแล้ว มีคนรออยู่ที่บ้าน"

เล่นกับเล่อเอ๋อร์ได้สักพักเขาก็กลับมาวิลล่าหมายเลข 1 เมื่อเขากลับมา เขาเห็นก็เห็นสวี่จี้เฟยนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นรอเขาอยู่และถังจื่อยี่ก็ชงชาให้เขาแล้ว

“พี่สาม ทำไมถึงมาที่นี่” เขาถามอย่างเร่งรีบ

สวี่จี้เฟยยืนขึ้น ถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า "จัวคังมีเรื่องกับฉัน เขาต้องการเจอกันกับฉันคืนนี้"

อู๋เป่ยไม่แปลกใจและถามว่า "จริงเหรอ? มีใครอยู่เบื้องหลังเขา?"

สวี่จี้เฟย"ฉันสืบมาแล้ว วันนี้ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีจะมา อีกทั้งยังมีปรมาจารย์หลายคนตามมาด้วย พวกเขาต่างก็เป็นคนของตระกูลตี้อ"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ดูเหมือนว่าเราจะต้องเริ่มลงมือคืนนี้ พี่สาม พี่จะทำอยังไงกับจัวคัง?"

สวี่จี้เฟยถอนหายใจเบา ๆ และพูดว่า "ยังไงเขาก็เป็นลูกศิษย์ฉัน อย่างมากก็กำจัดวรยุทธ์เขา ไว้ชีวิตให้เขาได้อยู่ต่อ"

อู๋เป่ยเข้าใจความหมายของอีกฝ่าย ทรัพย์สินและความมั่งคั่งของจัวคังจะถูกยึดคืน เขาจะเหลือแค่ชีวิตให้ดำเนินต่อไปเท่านั้น

เขาไม่ได้พูดอะไร นี่คือเรื่องของสวี่จี้เฟยขึ้นอยู่กับเขาที่จะตัดสินใจว่าจะจัดการกับจัวคังอย่างไร

สวี่จี้เฟย"น้องชาย คืนนี้ช่วยมากับฉันหน่อยได้ไหม ถ้าฉันแพ้ ฉันจะไปจากจากหยุนจิงและกลับไปที่ซือเฉิงเพื่อใช้ชีวิตวัยเกษียณ"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น "มีผมอยู่ ไม่ต้องกลัวแพ้หรอก"

สวี่จี้เฟยยิ้มและพูดว่า "น้องชาย ฉันฝากความหวังทุกอย่างไว้ให้นายแล้ว ใช่แล้ว ให้ฉันพาลูกศิษย์คนใหม่มาเจอนายสักหน่อยไหม?"

อู๋เป่ยพยักหน้า “มาดูหน่อยก็ดี”