ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 540

การต่อสู้ระหว่างทั้งสองจากมุมมองของคนภายนอก ไม่น่าตื่นเต้นเลย แต่ทุกคนกลับมีสีหน้าที่เคร่งขรึม กลั้นลมหายใจ

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา : “ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีในตำนานมีความสามารถแค่นี้เองเหรอ!”

ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อี : “ท่านยังไม่เปิดช่องเทพด้วยซ้ำ ไม่มีทางเป็นคู่ต่อสู้ของผม!”

อู๋เป่ยยิ้มอย่างเย็นชา : “แค่เปิดช่องเทพเท่านั้น นายอ่อนแอเกินไปแล้ว!”

พูดจบ ทันใดนั้นอู๋เป่ยก็บีบฝ่ามือ และแสงดาวก็เปล่งออกมาจากฝ่ามือ ต่อยไปทางผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีอย่างเบาบาง ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีมองออกได้ว่ากระบวนท่านี้ไม่ธรรมดา ก้าวถอยหลังอย่างระมัดระวัง

แต่ในเวลานี้ อู๋เป่ยใช้ก้าวเดินผีเทพ เหมือนหนอนเกาะติดกระดูก ก้าวไปข้างหน้าใกล้กับเขา ฝ่ามือนั้น ยังคงโจมตีเข้ามาหาเขา หลีกเลี่ยงไม่ได้ ทำให้ต้องเผชิญซึ่งๆหน้า

ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีคำรามเสียงดังหนึ่งที โจมตีฝ่ามือออกไปต้อนรับการโจมตี ฝ่ามือทั้งสองปะทะกัน เพียงแค่ได้ยินเสียงดังตุ้มหนึ่งที อู๋เป่ยยืนอยู่กับที่ไม่ขยับ ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีกลับถูกเขาโจมตีจนบินออกไป

วิชาที่อู๋เป่ยใช้ เป็นกระบวนท่าแรกของหมัดสังหารเทียนซิง ดาวรุ่งโรจน์ พลังเทียนซิงที่น่าสะพรึงกลัว ระเบิดเข้าสู่ร่างกายของเขา ทำให้สูญเสียพลังการต่อสู้ทันที ร่างกายชาไปทั้งตัว แม้แต่สติก็เบลอไปชั่วขณะ

อู๋เป่ยกลับไม่ได้ใช้โอกาสนี้เข้าโจมตี เขาเก็บหมัด มองผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีอย่างไร้ความรู้สึก

หลังจากครึ่งนาทีเต็มๆ ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีค่อยตั้งสติได้ เขาถอนหายใจและพูด : “ฉันแพ้แล้ว!”

เมื่อกี้ ถ้าหากอู๋เป่ยลงมืออย่างต่อเนื่อง เขาคงตายไปแล้ว

อู๋เป่ย : “ฉันไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด ไม่อย่างนั้นนายแพ้ตั้งนานแล้ว”

คำพูดนี้ เขากลับไม่ได้ขี้โม้ แขนของเขาแข็งแรงอย่างมาก เพียงแค่ระเบิดมันออกมา ผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีรับไม่ไหวแม้แต่กระบวนท่าเดียว!

สีหน้าของผู้ฝึกยุทธ์ชั้นเทพตี้อีตะลึง ผ่านไปหลายวินาที จู่ๆเขาก็คุกเข่าลง พูด : “ตี้อีเต๋อเหริน เข้าพบนายท่าน!”

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที พูด : “ลุกขึ้นได้แล้ว”

ตี้อีเต๋อเหรินลุกขึ้น มือสองข้างห้อยลงยืนอยู่ด้านข้าง

จัวคังในเวลานี้ สีหน้าซีดขาว เขาเดินไปอยู่ตรงหน้าสวี่จี้เฟย คุกเข่าลง น้ำตาไหลลงมา กระซิบพูดอะไรบางอย่าง

นี่เป็นเรื่องระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ อู๋เป่ยไม่ได้เข้าร่วม เขาเรียกตี้อีเต๋อเหรินมาข้างๆ

“ว่ากันว่านายหายไปนานหลายสิบปี หลายปีที่ผ่านมา นายไปอยู่ไหน” เขาถาม

ตี้อีเต๋อเหริน : “นายท่าน ตระกูลตี้อีค้นพบถ้ำโบราณแห่งหนึ่ง พวกเราสามคนเลยฝึกฝนในถ้ำแห่งนั้น”

อู๋เป่ยไม่มีความสนใจต่อเรื่องของตระกูลตี้อี พูด : “เรื่องของจัวคัง ตระกูลตี้อีของพวกนายไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว นายรับใช้ฉันในฐานะฉันเป็นนายท่าน ฉันไม่ได้จำกัดอิสระภาพของนาย ถ้าไม่มีความจำเป็น ฉันก็จะไม่เรียกหานาย”

ตี้อีเต๋อเหรินดีใจอย่างมาก พูด : “ขอบคุณนายท่าน!”

บนใบหน้าของตี้อีหยิงฉีเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ เขาพูด : “ชีเหย่ ทำไมคุณต้องคุกเข่าให้เขาด้วย รีบฆ่าเขาสิ!”

ใบหน้าของตี้อีเต๋อเหรินเย็นชา โบกมือหนึ่งที ตี้อีหยิงฉีถูกโจมตีจนบินขึ้นไปกลางอากาศ เขากระอักเลือดกลางอากาศ หลังจากลงสู่พื้นก็หมดสติไป

“นายท่าน โปรดยกโทษให้กับความไม่รู้ของเขาด้วย” ตี้อีเต๋อเหรินพูดเสียงต่ำ

อู๋เป่ย : “ฉันไม่ได้ถือสาเขา ต่อจากนี้ถ้าหากนายเจอปัญหาอะไร สามารถมาหาฉันได้ เอาล่ะ พวกนายไปได้แล้ว”

ตี้อีเต๋อเหรินโค้งคำนับหนึ่งที จากนั้นพาคนของตระกูลตี้อีจากไปอย่างรวดเร็ว ในเวลานี้ บนลานจื่อจินขนาดใหญ่ เหลือเพียงเขาและสวี่จี้เฟยและยังมีจัวคัง

จัวคังยังคงคุกเข่า มองไม่ออกว่าสวี่จี้เฟยโกรธหรือมีความสุข จู่ๆเขาก็ใช้ฝ่ามือตบไปที่หัวของจัวคัง อีกฝ่ายตัวสั่น และเริ่มสั่นสะท้านอย่างรุนแรง

อู๋เป่ยรู้ดี สวี่จี้เฟยทำลายการฝึกฝนของจัวคังแล้ว ตอนนี้เขากลายเป็นคนธรรมดาที่ไม่เคยมีการฝึกฝนอีกต่อไปแล้ว

จัวคังลุกขึ้นอย่างโซซัดโซเซ โค้งคำนับให้อู๋เป่ยหนึ่งที หลังจากนั้นเดินลงภูเขาด้วยก้าวเดินที่ว่างเปล่า

อู๋เป่ย : “เขายินยอมแล้วเหรอ”

สวี่จี้เฟยพูด : “เขาไม่มีทางเลือก ภายในสามวัน เขาจะมอบทรัพย์สินทั้งหมดภายใต้ชื่อของเขาออกมา ฉันจะมอบค่าชดเชยก้อนหนึ่งให้เขา ให้เขาสามารถใช้ชีวิตที่เหลือของเขาได้อย่างสุขสบาย”

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ พูด : “วันหนึ่งนับถือเป็นอาจารย์ กลายเป็นอาจารย์ตลอดชีวิต เดิมทีเขาไม่ควรเดินมาถึงขั้นนี้”

สวี่จี้เฟยพูด : “อันที่จริงฉันมีหน้าที่อย่างอื่นให้เขาทำ แต่น่าเสียดายเขาอดทนไม่ไหว”

อู๋เป่ยสงสัย ถาม : “พี่สามมีหน้าที่อะไรให้เขาทำเหรอ”