ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 550

เถาหรูเสวี่ย “พี่ชายของฉันเชี่ยวชาญวิชาพิษกู่ เขาเป็นลูกศิษย์ของพ่อฉันเมื่อสิบปีที่แล้วและห้าปีต่อมาเขาก็ออกไปเดินทาง หลังจากนั้นเขาก็เดินทางไปรอบโลกและเราไม่ได้เจอกันมาหลายปีแล้ว ”

พ่อของเถาหรูเสวี่ยมีลูกศิษย์มากมาย รวมทั้งหมดมากยี่สิบกว่าคน แต่มีเพียงเถาหรูเสวี่ยกับพี่ชายของเขาเท่านั้นที่ได้เป็นผู้สืบทอด

ชายคนนั้นชื่อหมาตู เขามีอายุมากกว่าเถาหรูเสวี่ย 2 ปี ปัจจุบันเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงไปทั่วโลกและมีชื่อเล่นว่า "ราชากู่น้อย"

ด้วยวิธีการกลั่นพิษกู่ ทำให้หมาตูกลายเป็นกลายเป็นชายที่ร่ำรวยที่สุดในจังหวัด G เขาเป็นบุคคลสำคัญและเป็นนักเลงในยุทธภพ

หลังจากได้ยินสิ่งที่เทาหรูเสวี่ยพูด เขาก็ยิ้มและถามว่า "ดูเหมือนคุณจะไม่ชอบหมาตูคนนี้มาก"

เถาหรูเสวี่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ฉันจะพูดยังไงดี ตอนเด็ก ๆ ฉันรู้สึกว่าเขาเป็นคนช่างคิดและชอบวางแผน ไม่กี่ปีที่ผ่านมาเขายังติดต่อฉันชวนฉันไปที่บ้านของเขาด้วย แต่ฉันปฏิเสธไป แต่ก็นะศิษย์พี่ศิษย์น้องหลายคนคอยตามตเขาต้อยๆ อยู่”

“ตอนนี้เขาเป็นคนมีอิทธิพลแล้ว แม้แต่พ่อของฉันก็เกรงใจเขา” เถาหรูเสวี่ยว่า “อ๋อใช่ ดูเหมือนว่าเขาจะมีอาจารย์เก่งๆ อยู่เบื้องหลังเขาอยู่ เห็นว่าเป็นผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ที่จังหวัด G”

อู๋เป่ย "งั้นก็ได้ ไว้ฉันจะไปเป็นเพื่อน"

หลังอาหารค่ำอู๋เป่ยขับรถไปที่เกาะชางหลางที่เป็นสถานที่จัดงานพร้อมกับเถาหรูเสวี่ย

เกาะชางหลางตั้งอยู่ในทะเลสาบตงหยางครอบคลุมพื้นที่กว่า 10 ตารางกิโลเมตร เมื่อไม่กี่ปีก่อนได้มีการรับเหมาก่อสร้างโรงแรมรีสอร์ทชื่อคังลังจวี

รถขับไปที่ลานจอดรถริมแม่น้ำ ทั้งสองนั่งเรือเฟอร์รี่ไปเกาะชางหลาง เรือกำลังแล่นไปในทะเลสาบที่มีผืนน้ำสีฟ้าประกายกว้างใหญ่ น้ำใสจนสามารถเห็นปลาว่ายอยู่ในน้ำ

ทะเลสาบตงหยางเป็นทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่เป็นอันดับสี่ที่มีพื้นที่ขนาดใหญ่ อู๋เป่ยจุ่มมือลงในน้ำ นิ้วของเขาก็สั่นเล็กน้อย ทำให้เกิดการสั่นสะเทือนดึงดูดปลาสองสามตัวมาได้

เขายื่นมือออกไปตีปลาจนมันหมดสติ จากนั้นจับมันแล้วโชว์ให้เถาหรูเสวี่ยดู

เถาหรูเสวี่ยกลอกตามองมาที่เขา "ทำตัวเป็นเด็ก"

อู๋เป่ยหัวเราะ “หึหึ” แล้วสะบัดหัวปลา มันฟื้นขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนที่อู๋เป่ยโยนมันกลับลงไปในทะเลสาบ

หญิงสาวตัวเล็ก ๆ ที่กำลังขับเรืออยู่รู้สึกประหลาดใจ เธอถามว่า "คุณผู้ชาย คุณทำได้ยังไง"

อู๋เป่ย "ฉันเกว่งมือไปมาแล้วเผลอจับมันมาได้" ขณะที่เขาพูด เขาก็เอื้อมมือจุ่มไปอีกครั้ง คราวนี้จับเขาปลาเฮอริ่งที่หนักถึงสองกิโลกรัมกว่าได้

หญิงสาวประหลาดใจมากและถามว่า “คุณผู้ชาย คุณเป็นนักมายากลหรือเปล่า?”

เถาหรูเสวี่ยยิ้มและพูดว่า "ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก"

อู๋เป่ยถามหญิงสาวว่า “คนสวย วันนี้มีแขกมาที่เกาะชางหลางเยอะไหม?”

หญิงสาว "วันนี้มีลูกค้ารายใหญ่จองไว้ เลยไม่ค่อยมีลูกค้ามากเท่าไหร่ คุณเป็นเพื่อนของลูกค้ารายใหญ่คนนั้นหรือเปล่า?"

อู๋เป่ย "ใช่ พวกเราเป็นเพื่อนของหมาตู"

หญิงสาวยิ้มแล้วพูดว่า "ใช่สิ เขานามสกุลคือหมา เมื่อวานเขาจองบ้านพักชางหลางแล้วก็มีคนแปลก ๆ มาที่นี่เยอะมาก"

อู๋เป่ยใจสั่น "เมื่อวานมีคนแปลก ๆ เข้ามาเยอะมาก เขาแปลกยังไง"

หญิงสาวคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "มีชายคนหนึ่งที่ตัวใหญ่มาก เขาสูงมากกว่าสองเมตร หน้าตาดูเหมือนสัตว์ร้าย นอกจากนี้ยังมีชายคนหนึ่งที่มีตาข้างเดียว แต่ดวงตาของเขาน่ากลัวเหมือนงูพิษ แล้วก็มีผู้ชายแปลก ๆ ที่กินหนอนด้วย เขาใส่เสื้อขาดๆ แล้วก็มีกลิ่นแปลกๆ ”

อู๋เป่ยถาม "คนประหลาดพวกนั้นไปกันแล้วรึยัง?"

หญิงสาวส่ายหัว “ยังไม่ไปเลย ยังอยู่บนเกาะ”

อู๋เป่ยไม่ถามอะไรอีกและนั่งครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้

เมื่อเรือมาถึงท่า ทั้งสองก็กระโดดลงจากเรือ ไม่ไกลนักมีคนหลายคนยืนคุยกันอยู่

เมื่อเห็นเถาหรูเสวี่ยพวกเขาทั้งหมดก็โบกมือ "หรูเสวี่ย!"

เถาหรูเสวี่ยยิ้มและพูดว่า "ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง ไม่เจอกันนานเลย!"

อีกฝ่ายมีคนอยู่ห้าคน ชายสามคน หญิงสองคน คนหนึ่งยืนอยู่ตรงกลาง เขาอายุประมาณยี่สิบยี่สี่ห้า สวมชุดสูทสีขาว ตัวไม่สูงเท่าไหร่ แต่หน้าตาหล่อมาก