ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 56

อู๋เป่ยกระแอมอย่างรวดเร็วและพูดว่า "แม่ เสี่ยวเหมยไปโรงเรียนเหรอ"

จางลี่ออกมาพร้อมถือถ้วยตวงข้าวในมือของเธอและพูดว่า "เสี่ยวเป่ย เห็นชิงเหยียนพูดว่าให้ย้ายไปที่ที่เธออยู่ ลูกว่ามันดีมั้ย"

"ดี" อู๋เป่ยกล่าว "บ้านของเราเก่าเกินไป ผมวางแผนที่จะรื้อถอนและสร้างบ้านพักตากอากาศบนฐานทั้งสี่ใหม่"

จูชิงเหยียนกล่าวว่า "คุณป้า ฉันกลัวที่จะอยู่คนเดียวที่นั่น มันจะดีมากที่คุณป้าจะไปอยู่ หนูจะได้มีเพื่อนด้วย"

จางลี่ยิ้มและพูดว่า "เอาสิ แต่หนูสามารถคิดค่าเช่าได้ตามต้องกาเลยนะ ป้าไม่อยากเอาเปรียบ"

จูชิงเหยียนยิ้มและไม่พูดอะไร ยังไงเธอก็ไม่เก็บค่าเช่าอยู่แล้ว

ในเวลานี้มีคนเคาะประตูและเมื่ออู๋เป่ยหันศีรษะ เขาเห็นครูจ้าวยืนอยู่ที่ประตู เขารีบไปเชิญเขาเข้ามา

"ครูจ้าว ทำไมคุณถึงมาที่นี่"

ครูจ้าวยิ้มและพูดว่า "ฉันมาที่นี่เพื่อประกาศข่าวดี ผลการเรียนของอู๋เหมยในครั้งนี้ดีมากและน่าจะเป็นอันดับแรกของจังหวัด จังหวัดได้ตัดสินใจให้เข้าร่วมการแข่งขันคณิตศาสตร์ระดับชาติในฤดูหนาวนี้ "

อู๋เป่ยมีความสุขมาก"จริงเหรอ? อู๋เหมยสามารถไปชิงเป่ยได้มั้ยได้หรือไม่"

อาจารย์จ้าวกล่าวด้วยรอยยิ้ม "ไม่มีปัญหาในการเข้าชิงเป่ยและเธอจะมีทางเลือกมากขึ้นในอนาคต"

อู๋เป่ยต้องการเชิญครูจ้าวดื่มชา แต่เขายุ่งมาก ดังนั้นเขาจึงบอกข่าวดีและจากไป

จูชิงเหยียนกล่าวว่า"เสี่ยวเหมยน่าทึ่งมาก! ที่หนึ่งระดับจังหวัด เธอเป็นคนแรกในประวัติศาสตร์ของทั้งมณฑล"

อู๋เป่ยอารมณ์ดีและพูดว่า "แม่ครับ ไม่ต้องทำอาหารแล้ว ตอนบ่ายออกไปทานร้านอาหารกันเถอะ แสดงความยินดีกับเสี่ยวเหมย"

จางลี่ยิ้มและพูดว่า "เอาล่ะ โทรหาปู่และย่าของลูกเถอะ"

ดังนั้นทันทีที่อู๋เหมยเลิกเรียน ทุกคนจึงไปที่ร้านอาหารของหมี่เจี้ยน ทันทีที่ไปถึงร้านอาหารก็พบรถหรูหลายคันจอดขวางประตูอยู่ที่ทางเข้าร้านอาหาร

มีรถติด รถข้างนอกเข้าไม่ได้ รถข้างในออกไม่ได้ ร้านอาหารจึงไม่สามารถดำเนินการต่อได้และถูกทิ้งร้าง

เมื่อได้ยินเสียงของผู้คน หมี่เจี้ยนก็ออกมาและเห็นว่าเป็นอู๋เป่ย เขารีบวิ่งไปและพูดว่า "ไอน้องชาย รีบไป คนพวกนั้นกำลังตามหาแก!"

อู๋เป่ยขมวดคิ้ว "พวกไหน?"

"คนที่คุณทุบตีเมื่อคราวที่แล้ว" หมี่เจี้ยนพูด "ทุกวันนี้ พวกเขาปิดร้านอาหารของฉันด้วยรถยนต์และฉันก็ทำธุรกิจไม่ได้ ฉันกะว่าจะย้ายร้าน ฉันไม่กล้าไปหาเรื่องกับพวกมันก็เลยทำได้แค่ซ่อน”

อู๋เป่ยเย้ยหยัน"ช่างกล้สจริงๆ! พี่หมี่ ฉันจะช่วยพี่แก้ปัญหานี้ วันนี้ฉันมาที่นี่เพื่อกินอาหาร ดังนั้นรีบไปขอให้คนเตรียมอาหาร"

หมี่เจี้ยนยิ้มอย่างมีเลศนัย "น้องชาย ไม่ควรต่อสู้กับพวกเขานะ พวกเขารวยและมีอำนาจ เราสู้ไม่ได้"

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "มันก็แค่ตัวตลกเท่านั้นแหละ ฉันไม่ได้สนใจเลยจริงๆ"

เมื่อเห็นเขาเช่นนี้ หมี่เจี้ยนเพียงแค่ส่ายหัวและยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่เขาก็ยังเริ่มเตรียมอาหาร

หลังจากเสิร์ฟอาหารสองจานก็เกิดความโกลาหลขึ้นที่ลานบ้าน อู๋เป่ยออกมาตรวจสอบ คนเหล่านั้นที่เจอกันครั้งก่อนปรากฏตัวอีกครั้ง ชี้ไปที่จมูกของหมี่เจี้ยนและสาปแช่งหมี่เจี้ยนก้มหน้าลง ไม่พูดอะไร และกำหมัดแน่น