ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 567

หลังจากลบพลังชั่วร้ายออกไปแล้วเฉินจ้าวก็รู้สึกผ่อนคลายไปทั่วทั้งตัว เขาพูดด้วยความดีใจ "เทวดาอู๋ฝีมือสุดยอดเลย พลังนั่นหายไปแล้ว!"

อู๋เป่ยพยักหน้า "คุณต้องการยาอายุวัฒนะ สำหรับรักษาจิตวิญญาณของคุณ ผมจะเขียนใบสั่งยา คุณก็ไปรวบรวมมา แล้วมาหาผมตอนที่คุณมียาครบแล้ว"

เฉินจ้าวโค้งคำนับอย่างซึ้งใจ "ขอบคุณมาก!"

เสินจ้าวกระตือรือร้นที่จะไปหายา คืนนั้นเขาก็ขอตัวลาทันที

ในเวลานี้ฮวาเหยี่ยก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาถามว่า "คุณคิดจะทำอะไร ทำไมวาดยันต์เยอะขนาดนี้"

อู๋เป่ยพูดว่า “มีปีศาจร้ายมาคุกคามผม ผมจะฆ่ามัน”

ฮวาเหยี่ยเบิกตากว้าง "ปีศาจร้ายอะไร?" เขายังไม่รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้

อู๋เป่ยอธิบายสถานการณ์ ฮวาเหยี่ยตะโกนตกใจ "อะไรนะ? คุณจะฆ่าปีศาจร้ายที่ราชวงศ์ถังใช้คนทั้งประเทศปราบ? คุณบ้าไปแล้วเหรอ?"

อู๋เป่ย "ไม่เหมาะหรอ?"

ฮวาเหยี่ย "แน่นอนว่ามันไม่เหมาะ! ความแข็งแกร่งของปีศาจชั่วร้ายตัวนี้น่ากลัวมาก หากทำพลาด ผลที่ตามมาก็จะร้ายแรงถึงชีวิต!"

อู๋เป่ย "ฮวาเหยี่ย ฉันแน่ใจว่าจะฆ่าปีศาจชั่วร้ายนี้ได้อย่างแน่นอน"

ฮวาเหยี่ยสงสัยว่า "ทำไมคุณถึงต้องการฆ่ามัน"

อู๋เป่ยหัวเราะ "ผมเคยไปที่ที่ปีศาจตัวนี้ถูกกัก ปีศาจชั่วร้ายนั่นขู่ผม มันบอกว่าถ้ามันออกมาได้ มันจะทำลายผมกับครอบครัวผมทุกคน"

ฮวาเหยี่ยสาปแช่ง "ไอ้สารเลว มันสมควรถูกฆ่าแล้ว!"

อู๋เป่ย "เพราะงั้นผมถึงอยากกำจัดปีศาจชั่วร้ายนั่น พรุ่งนี้เบื้องบนจะส่งคนมาเพื่อไปตามหาที่อยู่ของปีศาจชั่วร้าย ถ้าพวกเขาร่วมมือกันกับปีศาจร้ายนั่นได้ มันจะไม่เป็นผลดีกับผม”

ฮวาเหยี่ยหัวเราะ "หึหึ" "ไม่ต้องมากความ ปีศาจชั่วร้ายนี่ต้องตายสถานเดียว!"

จากนั้นเขาก็ถามว่า "ยันต์ที่คุณวาดได้ผลดีมั้ย?"

อู๋เป่ย "แม้ว่ายันต์ที่ผมวาดจะไม่ใช่ยันต์ระดับเซียนสวรรค์ แต่มันก็ไม่ได้แตกต่างกันมาก ด้วยยันต์ยี่สิบสี่อัน ผมไม่เชื่อว่าปีศาจชั่วร้ายนั่นจะรอดไปได้"

ฮวาเหยี่ยพยักหน้า "เรื่องนี้ไม่อาจชักช้าได้ ไปกำจัดเจ้าปีศาจชั่วร้ายนั่นเดี๋ยวนี้เลยดีกว่า!"

อู๋เป่ยเหลือบมองเวลาแล้วพูดว่า "ออกเดินทางเวลาจื่อกันเถอะ"

เวลาผ่านไปไม่นาน อู๋เป่ยก็ให้เถาหรูเสวี่ยรออยู่ที่บ้าน เขาพาฮวาเหยี่ยและซาโตะเคียวไปยังสถานที่ที่ปีศาจชั่วร้ายถูกปราบปรามอีกครั้ง

ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงไหล่เขาและก็พบกับปีศาจชั่วร้าย

เมื่อปีศาจร้ายเห็นอู๋เป่ยที่จากไปได้กลับมาแล้ว เขาก็หัวเราะแล้วพูดว่า "เจ้าหนู เปลี่ยนใจแล้วล่ะสิ?"

อู๋เป่ยถอนหายใจเบา ๆ แล้วพูดว่า "หลังจากที่คิดดูแล้ว ผมคิดว่าสิ่งที่ท่านพูดนั้นสมเหตุสมผล แทนที่เราจะมาเป็นศัตรูกัน ไม่สู้มาเป็นมิตรกันดีกว่า ก่อนหน้านี้ท่นพูดว่า ถ้าท่านออกไปได้ ท่านจะให้ประโยชน์กับผม ท่านพูดจริงๆ หรอ?”

ปีศาจหัวเราะและพูดว่า "ไม่ต้องห่วง ข้าจะทำให้เจ้าเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!"

ดวงตาของอู๋เป่ยเปล่งประกายและพูดว่า "ท่านผู้อาวุโส ผมจะปล่อยท่านออกไปเดี๋ยวนี้แหละ ผมหวังว่าท่านจะไม่ผิดสัญญา"

เมื่อพูดเช่นนั้นแล้ว จึงรีบเข้าไปหาพระภิกษุ แล้วหยิบยันต์หลอมวิญญาณออกมาแปะที่หน้าผากของพระภิกษุ

พระภิกษุรู้สึกได้ทันทีว่ายันต์นี่ทำให้เขาหัวใจของเขาเต้นเร็ว ซึ่งนั่นทำให้เขาอึดอัดมาก เขาขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “นี่เจ้าทำอะไร?”

อู๋เป่ย "ท่านผู้อาวุโส หากต้องการทำลายวงเวทย์นี้ เราต้องใช้วิธีการพิเศษ กระบวนการนี้อาจทำให้ผู้อาวุโสอึดอัดสักหน่อย ท่านช่วยอดทนไว้ก่อน ไม่นานท่านผู้อาวุโสก็จะออกมาได้แล้ว!"

ปีศาจยิ้มและพูดว่า "ที่แท้เจ้าก็มีความสามารถพอตัว ใสเมื่อมันได้ผลดี ข้าห็จะยอมทนต่อ"

จากนั้นอู๋เป่ยก็วางยันต์ชิ้นที่สองและสามไว้บนร่างของพระภิกษุ เมื่อติดยันต์ที่ 12 พระภิกษุก็เริ่มกรีดร้องและมีควันออกมาจากดวงตาของเขา

เขากรีดร้อง "เกิดอะไรขึ้น? ทำไมข้ารู้สึกเหมือนกำลังถูกแผดเผา!"

อู๋เป่ยแสดงสีหน้าประหลาดใจ"ท่านผู้อาวุโส นี่มันสุดยอดไปเลย นี่ก็หมายความว่าวิธีการทำลายวงเวทย์ของผมนั้นถูกต้อง ท่านช่วยอดทนอีกสักครู่!"

เขาติดเครื่องรางอีกสิบสองอันที่เหลือไว้บนร่างของพระภิกษุทันที เมื่อรวมยันต์หลอมวิญญาณยี่สิบสี่อันเข้าด้วยกัน ปีศาจชั่วร้ายก็เริ่มกรีดร้อง ควันพวกนั้นเริ่มเล็ดลอดออกมาจากร่างกาย

“ไอเด็กนี่ เจ้าหลอกข้า!” ปีศาจตะโกนด้วยความโกรธ