ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 577

อู๋เป่ยมองดู เขาพบว่าของพวกนี้เป็นอาวุธทั้งหมดและส่วนใหญ่มีผีถูกผนึกไว้ สีหน้าของเขาเริ่มจริงจังและถามว่า "ผู้เฒ่าหลี่ ของพวกนี้มาจากไหนกัน?"

หลี่ฉางชิงพูดว่า "ของพวกนี้สืบทอดมาจากปู่ของฉัน ส่วนที่มาของมันผมไม่รู้จริงๆ"

อู๋เป่ยจ้องมองเขา "คุณขอให้ฉันมา ไม่ใช่แค่ให้ฉันเห็นของของคุณใช่ไหม"

หลี่ฉางชิงกำหมัดของเขาแล้วพูดว่า "ท่านอู๋ ผมมีอะไรจะถามคุณ!"

อู๋เป่ย "บ้านของคุณมีผีสิงหรือเปล่า?"

หลี่ฉางชิงยิ้มอย่างขมขื่น "ท่านอู๋น่าทึ่งจริงๆ คุณรู้ก่อนที่ฉันจะพูดด้วยซ้ำ"

อู๋เป่ย "คุณยังต้องเดาอยู่อีกหรอ? บ้านของคุณมีอาวุธผีมากมายขนาดนั้น คงจะแปลกถ้าไม่มีผีหลอกหลอน"

หลี่ฉางชิงถอนหายใจ "ในตอนแรกมันก็เป็นแค่ความวุ่นวายเล็ก ๆ แต่ตอนนี้มันรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ แม้แต่ตอนกลางวันก็ไม่เว้น"

อู๋เป่ยตอบ "ผีคือคำที่คนใช้เรียกกัน แต่ผู้ฝึกยุทธ์อย่างเราเรียกมันว่าวิญญาณหยิน สถานที่ที่คุณอาศัยอยู่มีพลังหยินมาก คุณคงไม่ได้เพิ่งถูกมันหลอกแค่วันสองวัน"

หลี่ฉางชิงพยักหน้า "ใช่แล้ว ตอนที่ผมยังเด็กผมก็ถูกมันหลอกบ้างเป็นบางครั้ง แต่มันก็ไม่ได้หนักเหมือนตอนนี้"

อู๋เป่ยถามว่า “โดนหลอกขนาดนี้แล้ว คุณยังไม่ได้เชิญคนที่มีฝีมือด้านนี้มาอีกเหรอ”

หลี่ฉางชิงยิ้มอย่างขมขื่น "ผมเคยเชิญผู้เชี่ยวชาญเมื่อนานมาแล้ว เรื่องนี้ลูกพี่ลูกน้องถังซีของผมรู้เรื่อง ผมเคยขอให้เขาช่วยเชิญนักเวทย์สยาม แต่สุดท้ายเขาก็ทำอะไรไม่ได้ อีกทั้งเขายังกลายเป็นนักเวทย์ที่เสียสติไปแล้ว”

อู๋เป่ยมองดูเขา "เพราะงั้นวันนี้คุณถึงไปบ่อผีร้องใช่ไหม?"

หลี่ฉางชิง "ใช่ ผมได้ยินมาว่าที่ใดก็ตามที่มีผีรวมตัวกัน ที่นั่นจะต้องมีสมบัติ ผมแค่อยากลองเสี่ยงโชคดูว่าจะหาสมบัติที่สามารถปราบผีได้ไหม"

อู๋เป่ยคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "คุณช่วยเตรียมห้องเงียบ ๆ เอาไว้หน่อย ผมจะวาดยันต์สักหน่อย"

หลี่ฉางชิงมีความสุขมากที่เขาเชิญอู๋เป่ยไปที่อาคารไม้ไผ่หลังเล็กๆ ที่แยกออกมา อาคารไม้ไผ่หลังเล็กเงียบสงบและไม่มีใครรบกวน

หลังจากจัดการเสร็จเรียบร้อย ผู้หญิงคนนั้นก็ถามว่า "คุณปู่ วาดยันต์มาแล้วมันจะใช้ได้จริง ๆ เหรอ?"

หลี่ฉางชิงจ้องไปที่หลานสาวของเขา "หลานจะไปรู้อะไร ต่อให้ท่านอู๋ไม่ใช่คนเซียน แต่ถ้าเขายอกว่าวาดยันต์ได้ นั่นก็นับว่าเป็นความสามารถที่น่าทึ่ง"

หลี่ฉางชิงมีประสบการณ์มากมายในใบโลกนี้และเขารู้ดีว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถวาดยันต์ได้ ต้องเป็นผู้ทีไ่ด้รับการสืบทอดเท่านั้น ถึงจะวาดยันต์ได้ การวาดยันต์ก็เหมือนกับการหลอมยา ต้องอาศัยพรสวรรค์และเป็นผู้ที่ได้รับเลือกการวาดเครื่องรางของขลัง เช่นเดียวกับการขัดเกลาการเล่นแร่แปรธาตุ ต้องใช้พรสวรรค์และคนที่จะสอนวิชาให้

จำนวนปรมาจารย์การวาดยันต์จริง ๆ นั้นหายากพอๆ กับจำนวนนักเล่นแร่แปรธาตุ ส่วนยันต์ที่หมุนเวียนตามท้องตลาด ส่วนใหญ่เป็นยันต์ไม่มีผลอะไร ยันต์ของแท้นั้นควบคุมเทพเจ้าและฆ่าผีได้ พลังของพวกมันน่าทึ่งมาก!

ในตอนนี้คนรับใช้คนหนึ่งรีบเข้ามาและพูดว่า "นายท่าน ท่านเก๋อกว่างหมิง ท่านเก๋อกว่างหมิงจากเหมาซานมาถึงแล้ว!"

หลี่ฉางชิงตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ตบหัวหนึ่งที “แย่แล้ว! ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย เร็ว ๆ เข้า มีแขกมา!"

ชายวัยกลางคนถามว่า "พ่อ ท่านอู๋ก็อยู่ที่นี่ ท่านเก๋อเองก็มา มันไม่เหมาะสมรึเปล่าที่เราจะเชิญคนสองคนมาที่นี่พร้อมๆ กัน"

หลี่ฉางชิงยิ้มอย่างขมขื่น "ช่างเป็นเรื่องบังเอิญ แต่เราก็ไม่มีหนทางอื่น ไป ตามพ่อไปรับแขก"

ตอนนี้นี้อู๋เป่ยยืนอยู่หน้าโต๊ะ ถือปากกามังกรอยู่ในมือ หัวใจของเขาตอนนี้รู้สึกได้ถึงความบริสุทธิ์ ในตันเถียนของเขา ใบไม้เต๋าสั่นไหวและปล่อยรังสีแห่งความสุกใส พลังชีวิตหยางบริสุทธิ์ที่สะอาดและบริสุทธิ์นี้ถูกฉีดเข้าไปในปากกามังกรแล้วตกลงบนกระดาษยันต์

หลังจากวาดยันต์แล้ว เขารู้สึกเหนื่อยเล็กน้อย เขานั่งลงเพื่อพักผ่อนทันที พอเขาเห็นว่ายันต์ที่เขาวาดนั้นไหลลื่นและสง่างามเขาก็พอใจมาก

“ยันต์หยางบริสุทธิ์นี้ดีมาก อย่างน้อยก็เป็นยันต์ระดับสอง” เขาพูดกับตัวเอง

ยันต์ยังมีเกรดที่แบ่งออกเป็นเกรดสูงและเกรดต่ำ เกรดต่ำสุดคือเกรด 7 และเกรดที่ดีที่สุดคือเกรด 1 เป็นเรื่องยากมากที่เขาจะสามารถวาดยันต์ระดับสองได้