ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 578

หลี่เป่าคุนที่ยืนอยู่ข้างหลังรู้สึกประหม่า เขารีบพูดขึ้นว่า "ท่านอู๋ ระวังตัวด้วย!"

แม้ว่าเขาจะตะโกนบอกไปอย่างงั้น แต่ตัวเขากลับไม่กล้าแม้แต่จะเดินเข้าไป เขายืนห่างจากประตูประมาณ 10 เมตร ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความกังวลใจ

อู๋เป่ยเหลือบมองสนามหญ้ารก ๆ แล้วเดินเข้าไปข้างใน ลมปราณของเขาสั่นไปทั่วร่างกาย ทุกที่ที่เขาเดินผ่าน วัชพืชจะแหวกออกเป็นทางเดิน

เขาเห็นด้วยตาวิเศษของเขาว่าพลังงานหยินที่นี่เป็นเหมือนสสาร ควบแน่นจนเป็นหยินชั่วร้าย!

ผลกระทบของหยินชั่วร้ายนั้นทรงพลังพอ ๆ กับปีศาจกระดูกขาวที่อู๋เป่ยเคยเจอมาก่อน มันมีพลังการกัดกินที่แข็งแกร่งมาก ดังนั้นของทุกสิ่งในนี้จึงเน่าเปื่อย แผ่นหินบนพื้นแตกเป็นชิ้น ๆ เมื่อโดนเหยียบ แม้แต่ตู้ปลาที่แค่โดนมือบีบก็แตกสลายกลายเป็นผุยผง อากาศที่นี่เต็มไปด้วยฝุ่นและมีความชื้น ซึ่งนั่นทำให้เขารู้สึกอึดอัดอย่างยิ่ง

ทันใดนั้นวิญญาณชั่วร้ายก็พุ่งเข้ามารอบตัวเขา ชั้นหมอกแห่งความมืดก็บดบังการมองเห็นของเขา หลี่เป่าคุนที่อยู่นอกประตูตกใจ เขาตะโกน "ท่านอู๋ ออกมาเร็ว!"

แต่ดูเหมือนอู๋เป่ยจะไม่ได้ยิน เขาเดินเข้าไปข้างในต่อ เขาเดินขึ้นบันไดและเข้าไปในห้องโถง ทุกอย่างในห้องโถงเน่าเปื่อย กรอบประตูแตกเมื่อถูกเขาแตะ สีลอกออกและมีกลิ่นเหม็นอับกระทบจมูกของเขา อู๋เป่ยกลั้นหายใจ

จริงๆ แล้วมีเถาวัลย์ปลูกอยู่ในห้องนั่งเล่น มันยาวจนคลุมเฟอร์นิเจอร์ไว้ด้วย เหง้าของเถาวัลย์เหล่านี้มีสีดำและมีหนามแหลมคม

เมื่อเดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น อู๋เป่ยก็ได้ยินเสียงพลังหยินนั่นหัวเราะ เสียงหัวเราะนี้เหมือนว่าจะมาจากปีศาจชั่วร้ายที่หนีออกมาจากนรกขุมนรกขุมที่เก้า มันไม่มีตัวตน เย็นชาและโหยหวน

อู๋เป่ยเยาะเย้ย "เป็นแค่วิญญาณหยินกล้าดียังไงมาทำตัวกล้าดีต่อหน้าคนเซียน ฉันสั่งให้แกรีบออกมา ไม่งั้นแกจิตของแกได้ดับสลายแน่!"

เสียงหัวเราะหายไป หมอกหนาทึบควบแน่นเป็นรูปผู้หญิงคนหนึ่ง เธอเดินไปหาอู๋เป่ย โดยมีรัศมีชั่วร้ายประหลาดอยู่รอบตัวเธอ

อู๋เป่ยเยาะเย้ย เขาดึงเชือกลูกปัดสามสิบเส้นออกมาแล้วใส่พลังชีวิตลงไป ทันใดนั้นลูกปัดก็ส่องแสงเจิดจ้า วิญญาณชั่วร้ายที่อยู่รอบๆ ก็สลายไป

วิญญาณชั่วร้ายรูปร่างคล้ายมนุษย์ส่งเสียงกรีดร้องและสลายไปทันที

อู๋เป่ยพูดด้วยความโกรธ "ใจดีด้วยไม่เอา ชอบให้ใบ้ความรุนแรง!"

ด้วยฝ่ามือของเขา ยันต์หยางบริสุทธิ์ก็ถูกส่งออกไป เสียง "พรึ่บ" ดังขึ้น ยันต์แปะบนหลังคา ยันต์หยางอันบริสุทธิ์นี้ปล่อยแสงเทพ 9 สี ภายใต้แสงสว่างทั้งห้องอบอุ่นราวกับฤดูใบไม้ผลิและวิญญาณชั่วร้ายทั้งหมดก็ถูกพัดปลิวไป

ในเวลานี้ เสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นในหัวของอู๋เป่ย "กล้ามาทำร้ายฉัน ฉันจะฆ่าแก!"

เสียงนั้นเย็นชาและโหดร้าย อู๋เป่ยพูดว่า "ก็มาสิ"

ในขณะที่พูด เขาก็ถึงห้องที่สอง เขายกมือขึ้น เขาแปะยันต์อันที่สองแล้วไปห้องที่สามต่อ ทั้งสามห้องถูกแปะไปด้วยยันต์หยางบริสุทธิ์

พลังหยางบริสุทธิ์ถูกปล่อยออกมาอย่างช้าๆ รัศมีความชั่วร้ายในห้องก็เริ่มหายไป เสียงนั้นโกรธมากขึ้นเรื่อยๆ "ให้ตายเถอะ ไอ้สารเลว ฉันจะฆ่าแก!"

ห้องนี้เป็นที่ซ่อนตัวของจิตวิญญาณหยิน ตอนนี้มันถูกเผาด้วยยันต์หยางบริสุทธิ์ วิญญาณหยินตอนนี้เหมือนกำลังถูกย่างบนเปลวไฟ ไฟนี่ทำให้มันรู้สึกอึดอัดมาก

อู๋เป่ยพูดเสียงนิ่ง"ฉันให้โอกาสคุณแล้ว แต่คุณไม่สนใจเอง ตอนนี้จะมาขอร้องก็สายเกินไปแล้ว"

ขณะที่เขาพูดเขาก็ทำการผนึกมือและเริ่มท่องคาถาปราบผี คำสาปนี้ถูกบันทึกไว้บนอิฐหยก มีต้นกำเนิดมาจากนิกายเทียนกุ่ยในดินแดนเซียน มันสามารถทำลายวิญญาณหยินได้

ผ่านไปสักพัก อู๋เป่ยเหมือนระฆังยามเช้าและกลองยามเย็น มีเงาสีเทาบิดเบี้ยวโผล่ออกมาจากพื้นดิน มันวิ่งไปรอบๆ เหมือนหนูเพราะกำลังพยายามหลีกเลี่ยงคำสาป

แต่มันก็ไร้ประโยชน์ คำสาปของอู๋เป่ยมีอยู่ทุกที่จนมันไม่สามารถหนีได้ ทันใดนั้นมันก็กรีดร้องและพุ่งเข้าหาเขา

อู๋เป่ยได้เตรียมตัวไว้แล้ว เขายกมือขึ้นใช้ยันต์ยันต์เทพขับไล่ปีศาจ แสงสีทองพุ่งเข้าหาเงาสีเทา พวกมันปะทะกันและระเบิดขึ้นในอากาศ เงาสีเทาส่งเสียงกรีดร้องและถูกพัดกลายเป็นเถ้าถ่านปลิวว่อน

อากาศเต็มไปด้วยฝุ่น แต่ดวงตาของอู๋เป่ยจับจ้องไปที่พื้น ณ จุดที่เงาสีเทาปรากฏขึ้น เหนือพื้นดินประมาณหนึ่งเมตร มีขวดโหลฝังอยู่ข้างใน ตรงนั้นมีหุ่นหยกขนาดเล็กสูงประมาณสามสิบเซนติเมตร

เหตุผลที่ว่าทำไมที่นี่ถึงมีวิญญาณหยินมีความเกี่ยวข้องกับหุ่นหยกตัวนี้ หยกชนิดนี้เรียกว่าหยกผี สามารถเลี้ยงและดูแลวิญญาณหยินได้ ถ้ามีวิญญาณหยินที่อ่อนแอเข้ามาสถิตมันจะแข็งแกร่งขึ้นในไม่ช้า

เขาหยิบดาบมังกรดำออกมา เขาขุดขวดออกมาได้หลักจากใช้ดาบไปไม่กี่ครั้ง เมื่อเปิดฝาครอบ นอกจากหุ่นหยกแล้ว ยังมีแผ่นทองคำจำนวนหนึ่งหนักประมาณห้าสิบจิน

อู๋เป่ยไม่เกรงใจอะไรอีกต่อไป เขาเก็บทองนั่นขึ้นมาทันที

ในเวลานี้วิญญาณชั่วร้ายในบ้านหายไปแล้ว เขารวบรวมยันต์หยางบริสุทธิ์สามใบนั่นออกมาแล้วเดินออกจากตัวบ้าน