ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 601

หลังจากไปส่งถังปิงอวิ๋นแล้ว อู๋เป่ยก็ขึ้นเครื่องบินไปพร้อมกับอู๋เหมย พวกเขากำลังจะบินไปอวิ๋นตงเพื่ออวยพรปีใหม่หลี่อวิ๋นโต้ว ทริปนี้เขาเอาอะไรไปหลายอย่างทั้งเหล้าจากราชางูล้ำค่า ชาอิฐ เหล้าโบราณแล้วก็อื่น ๆ อีก

เครื่องบินออกเวลาเก้าโมงเช้าและลงจอดที่อวิ๋นตงตอนสิบเอ็ดโมง

หลี่อวิ๋นโต้วเตรียมตัวรอนานแล้ว พอพวกเขาลงจากเครื่องบิน ถเพื่อการพาณิชย์ก็มารอรับแล้ว

ประมาณหนึ่งชั่วโมงต่อมา รถก็ขับเข้าไปในคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่หลี่อวิ๋นโต้วตกแต่งเป็นพิเศษเพื่อต้อนรับอู๋เป่ยและอู๋เหม่ย ไม่มีใครอยู่ที่นี่นอกจากเขา

หลี่อวิ๋นโต้วยืนรออยู่ที่ประตูด้วยรอยยิ้ม ดูก็รู้ว่าเขายืนรออยู่นานแล้ว

เมื่อเห็นอู๋เป่ยและอู๋เหมย เขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า "ตงเอ๋อร์ร์ เหมยเอ๋อร์ร์ ปู่รอหลานมาหลายวันแล้ว"

อู๋เปมยเข้ามากอดปู่ของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม "ปู่ หนูอยากมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"

หลี่อวิ๋นโต้วหัวเราะ "ฮ่า ๆ เหมยเอ๋อร์ร์ของปู่น่ารักที่สุด"

อู๋เป่ยมองไปรอบ ๆ แล้วถามว่า “ปู่ ปู่อยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ?”

หลี่อวิ๋นโต้ว "ปู่ไม่อยากให้พวกเขารู้ตัวตนของหลาน ปู่ก็เลยซื้อที่อยู่ใหม่ให้พวกหลานมาอยู่"

อู๋เป่ยตอบ "ที่นี่ใหญ่โตมาก"

ตั้งแต่เข้าไปในคฤหาสน์จนมาถึงที่ที่หลี่อวิ๋นโต้วยืนรอ รถก็ใช้เวลาขับไปสิบห้านาที พื้นที่ของคฤหาสน์ครอบคลุมทั่วทั้งภูเขา ที่แน่ ๆ ครอบคลุมพื้นที่อย่างน้อย 7,000 ไร่

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มและพูดว่า "ทิวทัศน์ไม่เลวเลย ปู่ชอบมันมาก พวกเธอมาที่นี่ได้บ่อย ๆ ก็ได้นะ"

“ผมมาแน่” อู๋เป่ยพูด ก่อนจะพูดต่ออีกว่า “ปู่ ผมมีของขวัญจะให้”

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มและพูดว่า "เอาสิ ขอดูของที่หลานชายของฉันเอามาให้ฉันหน่อย"

คนขับเปิดท้ายรถ อู๋เป่ยหยิบกล่องอิฐชาออกมาก่อน แม้ว่าหลี่อวิ๋นโต้วจะมีเงินนับแสนล้าน แต่เขาก็ไม่เคยเห็นชาที่ดีขนาดนี้มาก่อน เมื่อเห็นอิฐชานี่ ในใจเขาก็เต้นรัวเล็กน้อย

“ตงเอ๋อร์ร์ ชากล่องนี้ไม่ใช่ถูก ๆ เลยนี่?” เขาเองก็รวบรวมอิฐชา แต่ก็ไม่มีอันไหนที่ดีเท่าที่อู๋เป่ยให้เขา

อู๋เป่ยยิ้มและพูดว่า "ผมซื้อมันมาจากอาคารถัง ผมให้ปู่ไว้เป็นของขวัญสะสม"

จากนั้นเขาก็หยิบไหเหล้าลงมาจากรถจำนวน 5 ไห ไหพวกนี้ดูเก่ามาก อู๋เป่ยเปิดไหแล้วพูดว่า “ปู่ นี่คือไวน์ที่ฮ่องเต้เจียจิงดื่ม ไว้เรามาดื่มกันเถอะ"

หลี่อวิ๋นโต้วยิ้มกว้างและพูดว่า "ใช่แล้ว ถ้านำเหล้านี่ไปประมูล ไหนึงอย่างน้อยก็มีค่าหลายสิบล้านแล้ว"

อู๋เป่ยถือเหล้าสมุนไพรอีกขวดแล้วพูดว่า "นี่คือไวน์ที่ผมชง ปู่ดื่มวันละสองเป๊ก มันดีต่อร่างกายมาก"

หลี่อวิ๋นโต้วสั่งให้คนเอาของเข้าบ้าน จากนั้นก็เรียกอู๋เป่ยและอู๋เหมยเข้ามาในบ้าน

ในห้องนั้น มีผู้หญิงอายุยี่สิบสี่ยี่สิบห้าปีที่ดูบุคลิกดีมีสัมมาคารวะเดินออกมา เธอทักทายอู๋เป่ยและอู๋เหมย "นายน้อย คุณหนู"

หลี่อวิ๋นโต้วพูดว่า "ให้ปู่แนะนำก่อน นี่คือแม่บ้านของคฤหาสน์ชื่อหลี่มี่"

หลี่มี่พยักหน้าอีกครั้ง "นายน้อย คุณหนู มีอะไรให้รับใช้ก็บอกได้เลยนะคะ"

อู๋เป่ย "ครับ"

เมื่อนั่งลงแล้ว อู๋เป่ยก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ ดังนั้นเขาจึงหยิบยาตี้หยวนออกมาแล้วมอบให้หลี่อวิ๋นโต้ว

หลี่อวิ๋นโต้วมองดูยาด้วยความงุนงง เขาถามว่า "ตงเอ๋อร์ร์ นี่ยาที่ถูกหลอมขึ้นมาในตำนานใช่ไหม"

อู๋เป่ยพยักหน้า "ปู่ นี่คือยาตี้หยวน มันช่วยยืดอายุปู่ได้ ถ้าปู่กินมันปู่ก็จะอยู่ต่อได้อีกอย่างน้อย 10 ปี

“มันมหัศจรรย์ขนาดนั้นเลยเหรอ?” หลี่อวิ๋นโต้วรู้สึกประทับใจ เขาหยิบยาขึ้นมาทันที

ภายในไม่กี่นาที ท้องของหลี่อวิ๋นโต้วก็ร้องลั่น เขารีบไปที่ห้องน้ำ

สิบนาทีต่อมาหลี่อวิ๋นโต้วก็จากไปและกลับมา เขา ดูเต็มไปด้วยเรี่ยวแรงและพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ตงเอ๋อร์ ยาของหลานมีผลดีมาก ปู่รู้สึกเหมือนกลับไปวัยสี่สิบอีกครั้ง เต็มไปด้วยความเรี่ยวแรง"