ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 611

"สวัสดีครับคุณลุง"อู๋เป่ยทักทาย

หลี่เจียงหนิงโบกมือเรียกเด็กหญิงอายุสิบห้าปีหนึ่งคน ยิ้มแล้วพูดว่า:"ซวนเป่ย นี่คือลูกสาวของฉัน ชิงเอ๋อ"

เจิ้งชิงมองไปที่อู๋เป่ยหลายครั้งแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า:"สวัสดีพี่ชายซวนเป่ย!"

ข้างหลังเธอมีเด็กชายอายุประมาณสิบสองสิบสามปี สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้าเมตร เขาก็มองไปที่อู๋เป่ยแล้วพูดว่า:"ผมชื่อเจิ้งห่าวหยู พี่ชายซวนเป่ย พี่โตที่ไหน?"

ซวนเป่ย ยิ้มแล้วพูดว่า:"สวัสดีห่าวหยู ผมอาศัยอยู่ที่เทียนจิงตลอด"

หลี่เจียหนิง ยิ้มแล้วพูดว่า:"ห่าวหยู ชิงเอ๋อ จากนี้ไปพวกเธอก็ไปมาหาสู่กับลูกพี่ลูกน้องบ่อยๆนะ"

หลี่ตงซิงก็เดินเข้ามา ยิ้มแล้วพูดว่า:"ซวนเป่ย ฉันคือหลี่ตงซิง คุณต้องเรียกเราว่าลุงคนที่สอง"

อู๋เป่ย:"ลุงคนที่สอง!"

หลี่ตงซิงชี้ไปที่หลี่หงเทา:"นี่คือหงเทา ปีนี้อายุยี่สิบปี คุณน่าจะโตกว่าเขาใช่ไหม?"

อู๋เป่ย:"ลุงคนที่สอง ปีนี้ฉันอายุยี่สิบเอ็ดปี"

หลี่ตงซิงพูดว่า:"หงเทา ทำไมไม่เรียกพี่ชายใหญ่ล่ะ?"

หลี่หงเทา"หึ"ตะคอกและพูดว่า:"ฉันไม่ได้สนิทกับเขา!"

หลี่ตงซิงโกรธมาก:"ไม่มีมารยาท!"

จากนั้นเขาก็ได้พูดกับลูกชายเล็กหลี่รุ่ยวัยสิบสี่ปีกับลูกสาวหลี่ซินวัยสิบปีว่า:"เสี่ยวรุ่ย ซินเอ๋อ ทักทายพี่ชายใหญ่ของคุณหน่อยสิ"

หลี่รุ่ยกับหลี่ซินค่อนข้างเชื่อฟัง ก้าวไปข้างหน้าแล้วเรียกว่า"พี่ชายใหญ่"

หลี่จั่นถูถูกเงาควบคุมจิตใจ เขายิ้มแล้วพูดว่า:"เส้าโป นายอายุมากที่สุด ก็จะเป็นพี่ชายคนโตของทุกคน จากนี้ต้องดูแลซวนเป่ยให้มากๆนะ"

อู๋เป่ยเคยสังเกตหลี่จั่นถูมาก่อน และเขาถูกควบคุมแล้วจริงๆ แต่ว่าลูกชายเขาหลี่เส้าโปยังคงปกติดี ยิ่งไปกว่านั้นหลี่เส้าโปก็ยังไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น สายตาที่เขามองตัวเองนั้นอย่างเกลียดชังแบบเห็นได้ชัด

หลี่เส้าโปพูดเบาๆ:"พ่อ พ่อไม่ต้องกังวล ผมจะดูแลพวกน้องชายน้องสาวอย่างดีแน่นอน"

หลี่อวิ๋นโต้วมีความสุขมาก แล้วพูดว่า:"เดี๋ยวผมจะแนะนำสาวสวยอีกคน"

เธอตบหัวอู๋เหมย แล้วพูดว่า:"นี่คืออู๋เหมย ที่ฉันรับมาเป็นหลานสาวบุญธรรม แล้วเธอก็เป็นน้องสาวของหมอเทวดาอู๋อีกด้วย"

เจิ้งชิงกับอู๋เหมยอายุใกล้เคียงกัน เธอโบกมือ:"สวัสดีอู๋เหมย"

อู๋เหมย:"สวัสดี"

ไม่นานสองสาวก็พูดคุยกัน เจิ้งชิงได้ยินว่าอู๋เหมยเป็นที่หนึ่งของเมือง และชื่นชมเธออย่างมาก เพราะเกรดของเธอแย่มาก และอยู่ท้ายสุดของชั้นเรียนตลอดเลย

หลังจากรู้จักกันแล้ว หลี่ตงซิงก็ถามว่า:"ซวนเป่ย คุณเรียนจบแล้วหรือยัง?"

อู๋เป่ย:"ลุงคนที่สอง ปีที่แล้วผมเรียนจบ ตอนนี้กำลังหางานอยู่"

"จริงเหรอ?"หลี่ตงซิงพูดกับหลี่อวิ๋นโต้ว"พ่อ ทำไมไม่ให้ซวนเป่ยมาทำงานที่บริษัท ฝึกสักสองปี หลังจากนั้นค่อยให้เขาไปทำงานในตำแหน่งผู้บริหาร"

หลี่อวิ๋นโต้วพูด:"ซวนเป่ยมีแผนของเขาเองแล้ว ก็จะไม่ไปที่บริษัทละ"

หลี่เจียหนิงชอบหลานชายคนนี้มาก เธอถามว่า:"ซวนเป่ย คุณเรียนมหาวิทยาลัยที่ไหน?"

อู๋เป่ย:"คุณอา ผมศึกษากำกับภาพยนตร์อยู่ที่สถาบันภาพยนตร์เทียนจิง"

หลี่เจียหนิงสายตาเป็นประกาย:"เรียนจบจากเทียนหยิงเหรอ?สุดยอดมาก คุณหล่อมาก ก็สมควรที่จะเป็นดาราใหญ่ และเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ใหญ่"

หลี่ซินกระพริบตาแล้วพูดว่า:"พี่ซวนเป๋ย คุณเรียนกำกับหนัง งั้นคุณเคยกำกับภาพยนตร์ไหม?"

อู๋เป่ย:"เคยกำกับหนังเล็กมาแล้ว ยังไม่เคยกำกับภาพยนตร์อย่างจริงจังเลย"

เจิ้งห่าวหยูถามเขาว่า:"พี่ซวนเป่ย เพื่อนร่วมชั้นของคุณคงมีดาราดังมากมายใช่ไหม?คุณรู้จักหลินปิงเซียนไหม?"

อู๋เป่ยยิ้ม:"รู้จัก พวกเราเป็นเพื่อนกัน"

หลี่หงเทาหัวเราะเยาะ:"คุณบอกว่าคุณรู้จักดาราใหญ่หลินปิงเซียนเหรอ?ขี้โม้!"

หลินปิงเซียนด้วยการสนับสนุนของบริษัทเย่ซวน ตอนนี้เธอเป็นศิลปินหญิงแถวหน้าที่ยอดเยี่ยมแล้ว แล้วตอนนี้ค่าตัวของเธออยู่ที่เก้าหลักไปแล้ว

หลี่ตงซิงขมวดคิ้ว:"หงเทา พูดอะไรนั่น? รีบไปขอโทษซวนเป่ยเลย!"