ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 621

อู๋เป่ยมองไปที่เหอจื้อหลิน:"คุณรู้ไหม?"

เหอจื้อหลิน พยักหน้า:"ฉันได้ยินเจ้านายเก่าเคยพูด ดูเหมือนว่ากุญแจนี้จะเกี่ยวกับฮุนหยวนติง"

อู๋เป่ยพูดว่า"อืม"แล้วพูดกับหญิงสาว:"พี่สะใภ้ ต่อไปหากมีอะไรก็มาหาพวกเราได้เลยนะ"

หญิงสาวโค้งคำนับขอบคุณเขา แล้วก็จากไป

อู๋เป่ยมาถึงห้องที่เก็บฮุนหยวนติงอีกครั้ง เขาค้นพบผ่านดวงตาแห่งมิติ และบนติงมีกุญแจที่สามารถใช้ดวงตาแห่งมิติมองเห็นมันได้เท่านั้น หรือว่ากุญแจนั้นไว้ใช้เพื่อเปิดฮุนหยวนติง?

ทันใดนั้น จิ้งจอกเก้าหางยักษ์ก็ได้มองไปที่เขา เขาก็รีบปิดดวงตาแห่งมิติเลย หลังจากนั้นก็พูดกับคนรอๆข้างว่า:"พวกคุณออกไปให้หมด"

ในไม่ช้า ห้องโถงใหญ่ก็เหลือแค่เขาเพียงคนเดียว เขาหยิบมือถือออกมาถ่ายรูปและได้ถ่ายทุกมุมของฮุนหยวนติง แล้วก็ส่งให้กับถังจื่อยี่

เขาโทรหาถังจื่อยี่แล้วพูดว่า:"จื่อยี่ ให้คุณไปหาคนและใช้ทองคำในการสร้างจุนติงเร็ว"

ถังจื่อยี่ไม่ได้ถามว่าเพราะอะไร แล้วพูดว่า:"โอเค ฉันจะทำมันให้เร็วที่สุด"

อู๋เป่ย:"ยังมี สีของติงจะต้องเหมือนกับรูปถ่ายทุกอย่าง"

ถังจื่อยี่พูดว่า:"รู้แล้ว แล้วคุณจะมาที่หยุนจิงเมื่อไหร่?"

เมื่อได้ฟังเสียงหวานของเธอ หัวใจของอู๋เป่ยเต้นรัวและพูดว่า:"อีกไม่กี่วันเดี๋ยวฉันไป"

ได้คุยกับถังจื่อยี่ไปสักพักหนึ่ง เขาก็กลับไปที่ห้องสมุดฝึกฝนต่อ

เวลาอาหารกลางวันก็มีคนนำอาหารและซุปมาให้ เขาทานอาหารแบบง่ายๆ แล้วไปเดินเล่นในสวนหลังบ้าน

เมื่อผ่านพุ่มไม้ดอก จู่ๆก็มีดาบอันแหลมคมฟาดไปที่คอของเขาอย่างรวดเร็วและแม่นยำ

ดาบยังอยู่ห่างจากคอหลายเซนติเมตร มืออู๋เป่ยก็ได้จับด้ามมีดไว้

"เพิง!"

มีร่างหนึ่งเตะเขาจนตับแตกคาที่แล้วล้มลงกับพื้นเหมือนหมาที่ตายไปแล้ว

อู๋เป่ยมองดู คนนี้คือนินจาพลังไม่อ่อนเลย และเป็นปรมาจารย์โดยกำเนิด ก่อนหน้านี้ เขาได้ซุ่มอยู่หลังต้นดอกไม้ เพื่อรอที่จะโจมตีอู๋เป่ยให้ถึงแก่ชีวิต

นินจาก็ยังคงอาเจียนเป็นเลือด และอู๋เป่ยก็พูดเบาๆว่า:"แบบคุณนี่นะ ยังกล้าลอบสังหารฉัน?"

ในเวลานี้ สมาชิกต้าซานยี่หลายคนก็รีบวิ่งเข้ามา และต้องประหลาดใจเมื่อเห็นนินจาที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส

อู๋เป่ยพูดเบาๆว่า:"คนนี้ไม่รอดล่ะ ยกออกไปได้เลย"

"ครับ"คนเหล่านั้นก็อุ้มศพออกไปทันที

ทันใดนั้น บนอาคารที่อยู่ห่างจากสวนดอกไม้ประมาณสองร้อยเมตรกว่าๆ มีมือปืนเล็งไปที่หัวของอู๋เป่ย และกำลังจะยิง

ทันใดที่อู๋เป่ยตกเป็นเป้าหมายก็ได้กำหมัดเพื่อตอบสนอง แล้วเขาก็ได้หันตัวไปมองที่ตั้งของอาคาร

มือปืนเห็นอู๋เป่ยจู่ๆก็มองมาทางเขา เขาตกใจมาก และก็ได้เหนี่ยวไกโดยไม่รู้ตัว

"ซิว!"

กระสุนหนึ่งนัดก็โดนที่หัวของอู๋เป่ย ที่ระยะห่างกันกว่าสองร้อยเมตร เวลาเพียงศูนย์จุดสามวินาทีกระสุนก็ถึงเป้าหมาย

แต่ทันใดนั้น อู๋เป่ยก็เอียงหัวแล้วกระสุนก็ได้บินผ่านข้างซ้ายหัวเขา แล้วก็ไปชนเข้ากับหินที่อยู่ข้างหลังตัวเขา

มือปืนกำลังจะยิงนัดที่สอง จู่ๆอู๋เป่ยก็หายตัวไป เขารู้สึกว่าเกิดเรื่องละ แล้วก็ได้โยนปืนที่อยู่ในมือทิ้ง ลุกขึ้นแล้วก็วิ่งหนีไป

ทันทีที่เขาวิ่งไปถึงบันได จู่ๆคอก็ตึงขึ้น แล้วร่างก็ลอยไปในอากาศ เวลานั้นร่างกายของเขาก็หมดแรงและสาบตาก็มีความหวาดกลัว

"พง!"