ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 625

เมื่อเงยหน้าขึ้นก็เห็นนกกระเรียนกระดาษตัวใหญ่บินมาจากที่สูง ยาวหลายเมตร มีชายผมสีม่วง สวมเสื้อคลุมสีเขียวมีผมยาวห้อยลงมาที่ไหล่นั่งอยู่

นกกระเรียนกระดาษลอยอยู่เหนืออากาศกว่าสิบเมตร และชายที่นั่งอยู่บนนั้นก็พูดอย่างเย็นชาว่า: "ใครฆ่าคิตาโนะ ออกมารับความตายซะ!"

อู่เอ้าซวง ยืนอยู่ด้านหลังอู๋เป่ยโดยไม่เด่นมาก เธอทำการปิดผนึกด้วยมืออย่างลับๆ และนกกระเรียนกระดาษตัวใหญ่ก็ถูกเสียง "บูม" เสียงเดียวเผาไหม้และเปลวไฟสีน้ำเงินก็ไหม้ไปทางชายคนนั้น

อีกฝ่ายคำรามด้วยความโกรธและกระโดดขึ้นไปในอากาศ และหลบเปลวไฟพอดี

“ใครแอบสังหารฉัน” เขาตะโกน ดวงตาของเขาฉายรังสีอันดุร้ายออกมาสองดวงขณะมองดูมาที่ลานบ้าน

อู่เอ้าซวงพูดอย่างเย็นชาว่า: "คุณกล้ายืนพูดเหนือหัวฉันคุณช่างกล้าดีอย่างไง!"

หลังจากพูดแบบนี้ ร่างกายของอู๋เอ้าซวงก็ค่อยๆลอยขึ้น ทันใดนั้น โมเมนตัมของเธอก็เต็มกำลัง และรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวที่ครอบงำมานานก็ถูกปลดปล่อยออกมา ทำให้ผู้คนและอู๋เป่ยด้านล่างรู้สึกไม่สบายใจ

การแสดงออกของชายผมสีม่วงเปลี่ยนไปอย่างมาก และเขาก็อุทานว่า: "คุณคือ... กษัตริย์เที่ยงแท้?"

อู๋เอ้าซวงพูดอย่างเย็นชา: "คุกเข่าลง!"

ชายผมสีม่วงกำหมัดแน่นและพูดเสียงดังว่า: "แม้ว่าคุณจะเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ คุณก็ไม่สามารถดูถูกฉันได้!"

“ให้โอกาสคุณแล้วนะ!”

อู๋เอ้าซวงยกมือหยกขึ้น และมือสีเขียวดำขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นเหนือศีรษะของชายผมสีม่วง และตบมันลงด้วยเสียง "บูม"

ในขณะนี้ ชายผมสีม่วงรู้สึกราวกับว่าเขาถูกภูเขาใหญ่สกัดกั้น ร่างของเขาถูกกระแทกลงกับพื้น และร่างของเขาก็จมลงสู่พื้นลึกมากกว่าหนึ่งเมตร! เต็มไปด้วยฝุ่น!

มือใหญ่ว่างเปล่าก็กลายเป็นหมัดและมุ่งเป้าไปที่ชายผมสีม่วงต่อไป

ชายผมสีม่วงพ่นเลือดสีดำออกมาเต็มปาก จากนั้นด็คุกเข่าลงบนพื้นอย่างเชื่อฟังและพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า: "กษัตริย์เที่ยงแท้ ไว้ชีวิตฉันด้วย!"

อู๋เอ้าซวง ถามอย่างเย็นชา: "บอกฉันมา คุณมาเมืองกั่งนี้เพื่ออะไร ถ้าคุณโกหก ฉันจะฆ่าคุณทันที!"

ชายผมสีม่วงนั้นก็คือนินซุ เก็นเท็นเบ ใบหน้าของเขาน่าเกลียด แต่เขาต้องก้มหัวลงเมื่อเสียบเปรียบแล้วพูดว่า: "เมื่อกษัตริย์เที่ยงแท้ถามคำถามนี้ ก็คงจะรู้อยู่แล้ว เราได้รับข่าวว่ามีสมบัติล้ำค่าจากราชวงศ์หมิงซ่อนอยู่ในที่ไหนสักแห่งในเมืองกั่ง เรามาที่นี่ เพื่อค้นหาสมบัติล้ำค่านั้น”

อู๋เป่ยรู้สึกสะเทือนใจและถามเขาว่า: "สมบัติล้ำค่านั้นคืออะไร?"

นินซุ เก็นเท็นเบเหลือบมองอู๋เป่ยอย่างเย็นชาและไม่ตอบ ในฐานะปรมาจารย์นินจา เขาจะไม่ตอบคำถามจากคนตัวเล็กอย่างอู๋เป่ยอย่างแน่นอน

อู๋เอ้าซวง: "ถามคุณอยู่!"

กล้ามเนื้อด้านข้างของใบหน้าของ นินซุ เก็นเท็นเบกระตุกเล็กน้อย และเขากล่าวว่า "ใช่ ภายในสมบัติอันล้ำค่านั้น มีจิ้งจอกเซียนเก้าหางถูกระงับไว้"

อู๋เป่ย: "คุณรู้ไหมว่าสมบัติล้ำค่านั้นอยู่ที่ไหน"

นินซุ เก็นเท็นเบ: "ข้อมูลที่เราได้รับมีความคลุมเครือมาก ดังนั้นเราจึงจำเป็นต้องมีการสอบสวนในวงกว้างก่อน"

อู๋เป่ยคิดออกทันที: "ที่แท้พวกคุณคนญี่ปุ่นยึดครองเมืองดั่งเพื่อค้นหาสมบัติล้ำค่านี้เอง"

นินซุ เก็นเท็นเบ: "ใช่"

อู๋เป่ยกล่าว: "ฆ่าเขาซะ"

หมัดว่างเปล่านั้นสั่นและกำลังจะล้มลง นินซุ เก็นเท็นเบก็ตะโกนว่า: "เดี๋ยวก่อน! โปรดดูสิ่งนี้!"

เขาหยิบหนังสือสีทองออกมาจากอ้อมแขนของเขาแล้วชูมันไว้เหนือหัวของเขา

อู่เอ้าซวง โบกมือของเธอและหนังสือทองคำก็ตกอยู่ในมือของเธอ เธอเปิดออกมาดู สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปและเธอพูดอย่างเย็นชาว่า: "ทำไมคุณมีคัมภีร์ตระกูลเซิ่น!"

นินซุ เก็นเท็นเบกล่าวว่า: "ผู้เฒ่าเซิ่นเจ็ดและฉันเป็นเพื่อนกัน"

อู๋เอ้าซวง ตะคอก คืนหนังสือทองคำ และพูดอย่างเย็นชาว่า: "วันนี้ฉันจะไว้ชีวิตคุณก่อน!"

อู๋เป่ากล่าว: "ไว้ชีวิตคุณก็ได้ ส่งตัวทานิฮาระ มาซายาสุ ออกมา!"

นินซุ เก็นเท็นเบพูดด้วยความโกรธ: "อย่าก้าวร้าวเกินไป!"

ขณะที่อู๋เป่ยกำลังจะพูด จู่ๆ ผู้หญิงวัยยี่สิบต้นๆ ก็เดินเข้ามานอกประตู เธอกำลังลากคนที่หมดสติอยู่ในมือเข้ามา

เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของบุคคลนี้ เย่เทียนจงก็ตะโกนว่า: "ทานิฮาระ มาซายาสุ!"