ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 624

อู๋เป่ยยิ้ม "เฮ้" แล้วพูดว่า "ฉันจะรอคุณ!"

นกกระเรียนกระดาษทะยานบินขึ้นไปบนท้องฟ้าและบินหนีไปในทันที

การแสดงออกของเย่เทียนจงเปลี่ยนไปอย่างมาก: "! นินซุ เก็นเท็นเบ ศิษย์น้อง คุณไปจากที่นี้เร็วๆ!"

อู๋เป่ยพูดอย่างใจเย็น: "ศิษย์พี่ ฉันไม่กลัวเขามา ฉันกลัวว่าเขาจะไม่มา!"

เย่เทียนจงตกตะลึง เขาเข้าใจสไตล์การทำงานของอู๋เป่ยและถามว่า: "ศิษย์น้อง คุณมีวิธีจัดการกับนินซุ เก็นเท็นเบแล้วงั้นเหรอ"

อู่เป๋ยกล่าว: "ฉันมีเพื่อนอยู่ที่เมืองกั่ง หากเธอเต็มใจที่จะลงมือช่วย นินซุ เก็นเท็นเบก็ต้องตาย"

เขากำลังพูดถึงอู๋เอ้าซวง การฝึกฝนของอู๋เอ้าซวงอยู่ในอาณาจักรเซียนและในไม่ช้าเขาก็จะสามารถบรรลุกษัตริย์เที่ยงแท้ได้ เมื่อเปรียบเทียบกัน นินซุ เก็นเท็นเบ เป็นคนที่แข็งแกร่งในสามอาณาจักรของตี้เซียน

เย่เทียนจง และ เย่เสวียนมองหน้ากัน เขามีเพื่อนที่ทรงพลังขนาดนี้ด้วยเหรอ?

อู๋เป่ยเดินไปข้างๆและโทรออกในหมายเลขของอู๋เอ้าซวง

“เพิ่งเจอกันไป คิดถึงฉันอีกแล้วเหรอ?” เสียงของอู๋เท้าซวงดังมาทางโทรศัพท์

อู๋เป่ยกลอกตาแล้วถามเขาว่า "คุณมีเวลาไหม?"

อู๋เอ้าซวง: "บอกมา มีเรื่องอะไร?"

อู๋เป่ย: "บรรพบุรุษนินจากำลังจะมาฆ่าฉัน ฉันกังวลว่าจะไม่สามารถเอาชนะเขาได้ ดังนั้นฉันอยากจะขอให้คุณมาช่วยจัดการเขา"

อู๋เอ้าซวง: "คุณนี่ช่างสร้างปัญหาเก่งจริงๆ"

หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เธอถามว่า: "ส่งตำแหน่งให้ฉันเดี๋ยวฉันไปหา"

อู่เป่ย บอกที่อยู่ของเธอ

เมื่อวางสายแล้ว เย่เสวียนก็ถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า: "ทวดน้อย นินซุ เก็นเท็นเบนั้นเป็นคนยังไง? เขาแข็งแกร่งหรือไม่"

อู๋เป่ยกล่าว: "บรรพบุรุษของนินจาจากญี่ปุ่น บุคคลระดับสูงเหนือระดับทั้งสามของอาณาจักรตี้เซียน"

เย่เสวียน ตัวสั่นไปทั้งตัวและหน้าซีด

อู๋เป่ยกล่าว: "ถ้าเอาชนะเขาไม่ได้ ก็ต้องโทรเรียกคนสิ"

เย่เทียนจงถามว่า: "ศิษย์น้อง เพื่อนของคุณนั้นคือใคร"

อู๋เป่ยไม่ทราบที่มาของอู๋เอ้าซวงจริงๆ ดังนั้นเขาจึงพูดว่า "เพอ่งรู้จักกันได้ไม่นาน และฉันยังไม่สนิทกับเขา"

เย่เสวียนกระพริบตา: "ทวดน้อย เพื่อนของคุณมีระดับการฝึกฝนแบบไหน?"

อู๋เป่ย: "ดินแดนตี้เซียนมั้งนะ"

เย่เทียนจงตกใจ: "เป็นกษัตริย์เที่ยงแท้จริงๆหรือ!"

อู่เป่ยกล่าว: "ดินแดนจี้เซียนนั้นสามารถเรียกว่าเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้ก็จริง แต่เนื่องจากอาณาจักรนี้ต้องผ่านหายนะของการกลับชาติมาเกิด จึงมีการเพาะปลูกเพียงเล็กน้อย ดังนั้น หลังจากอาณาจักรทั้งเจ็ดของตี้เซียน จึงจะสามารถกลายเป็นกษัตริย์เที่ยงแท้อย่างแท้จริงได้"

เย่เสวียนดูอิจฉา: "ทวดน้อย ดินแดนตี้เซียนมีความแข็งแกร่งที่น่าทึงใช่ไหม?"

อู๋เป่ย มีรู้เกี่ยวกับลำดับของการเพาะปลูกนั้นดีมากและกล่าวว่า: "มันน่าทึงริงๆ ดินแดนตี้เซียนก่อนตี้เซียนนั้นเรียกว่าดินแดนล่าง ดินแดนตี้เซียนล่าง อาณาจักรตี้เซียนเจ็ดถึงสิบนั้นนั้นคือดินแดนบนหรืออาณาจักรทั้งสี่ แม้แต่ในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ก็ตี้เซียนเพียงไม่กี่คนที่สามารถเข้าสู่สี่อาณาจักรบนได้ มีเพียงร้อยละหนึ่งเปอร์เซ็นต์เท่านั้น ดินแดนตี้เซียน เป็นแหล่งแบ่งระดับ ตี้เซียนที่สามารถมาถึงจุดนี้ได้นั้นหายากมาก”

เย่เทียนจงกำลังคิดเกี่ยวกับประเด็นอื่น ๆ และพูดว่า: "ศิษย์น้อง เมืองกั่งเล็ก ๆทำไมถึงมีปราชญ์นินจามาถึงที่นี้ดเวยตัวเองได้ จุดประสงค์ของพวกเขานั้นคืออะไร"

อู๋เป่ยกล่าว: "ฉันกำลังสืบสวน อีกฝ่ายต้องมีเจตนาอะไรบางอย่าง"

พวกเขาทั้งสามกำลังคุยกันที่สวน และเฉินหลิงซวงก็มาถึงในครึ่งชั่วโมงต่อมา

เธอกลับแต่งตัวชุดนักเรียน แต่งตัวเหมือนนักเรียนมัธยมปลาย และยังสะพายกระเป๋านักเรียนอีกด้วย

เมื่อเห็นชุดของเธอ อู๋เป่ยก็ทำอะไรไม่ถูก

ทันทีที่อู๋เท้าซวงเข้ามา เธอก็วิ่งเข้ามาเหมือนเด็กน้อย: "พี่ชาย!"

อู๋เป่ยรู้สึกชาไปทั้งตัว ทำไมถึงเรียกเขาว่าพี่ชายอีกแล้ว? แต่ตอนนี้เขามีเรื่องจะขอเธออยู่ เขาก็ไม่กล้าว่าเธอ ได้แต่ถามว่า "ทำไมคุณถึงแต่งตัวแบบนี้"

อู่เอ้าซวง ยิ้มและพูดว่า: "สิ่งนี้สามารถทำให้ศัตรูเป็นอัมพาตได้"

จู่ๆ อู๋เป่ยก็มีความรู้สึกไม่ดี: "คุณเป็นถึง กษัตริย์เที่ยงแท้ ทำไมคุณถึงต้องทำให้ผู้เที่ยงแท้เป็นอัมพาตด้วยล่ะ"

อู๋เอ้าซวงกล่าวว่า: "คุณก็รู้ว่าภัยพิบัติของฉันยังไม่ผ่านไป ดังนั้นฉันจึงใช้พลังได้แค่30 เปอร์เซ็น"