ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 627

“แกลองดู!” อู๋เป่ยจ้องอีกฝ่าย จิตสังหารที่ทำให้ผู้คนหวาดกลัวแผ่ออกมา แม้ว่าอีกฝ่ายจะมีพลังระดับตี้เซียน แต่ถ้าหากต้องการต่อสู้จริงๆ เขายังคงต้องหาวิธีฆ่าอีกฝ่าย!

พระหัวเราะอย่างเย็นชา เดินไปทางอู๋เป่ย

“ทูหลีว์ แกกล้าเหรอ!”

ทันใดนั้น เงาร่างหนึ่ง ปรากฏตัวต่อหน้าอู๋เป่ยในอากาศบางเบา จ้องพระรูปนั้น

สีหน้าของพระเปลี่ยนทันที : “แกเป็นใคร”

ผู้ที่มาพูดอย่างไม่แยแส : “เฉินจ้าว!”

พระขมวดคิ้วแน่น ออร่าของผู้ที่มาแข็งแกร่งอย่างมาก เป็นผู้เที่ยงแท้คนหนึ่ง เขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ ถ้าหากขืนลงมือล่ะก็ ไม่แน่อาจจะต้องทิ้งชีวิตไปด้วย

“เรื่องของวัดต้าฉาน แกไม่ต้องมายุ่ง!” พระพูดอย่างเย็นชา

เฉินจ้าวฮึหนึ่งที : “ทูหลีว์ รีบไสหัวกลับไปวัดต้าฉานของแกสะ ไม่อย่างนั้นฉันจะเด็ดหัวของแกอย่างไม่เกรงใจ!”

ภายในใจของพระโกรธอย่างมาก พูดเสียงลึก : “เฉินจ้าว! ฉันจะจำแกเอาไว้!”

หวังจิ่วกุ้ยเห็นว่าเริ่มแย่แล้ว รีบพูด : “อาจารย์ นี่ท่านจะไปแล้วเหรอ”

พระพูดอย่างไม่แยแส : “ฆ่าคนของวัดต้าฉาน ไม่มีใครสามารถเดินเตร่อยู่ข้างนอกได้ ฉันจะไว้ชีวิตเขาอีกสองสามวัน!”

พูดจบ เขาสะบัดแขนเสื้อหนึ่งที หันตัวแล้วจากไป ทิ้งให้หวังจิ่วกุ้ยยืนอยู่กับที่ด้วยความตะลึง ทันทีที่พระไป ความเย่อหยิ่งของเขาหายไปทันที อับอายอย่างมาก

หลี่อวิ๋นโต้ว : “ผมจะไม่เรียกคุณให้ดื่มชาต่อแล้วนะ”

หวังจิ่วกุ้ยฮึหนึ่งที สามารถทำได้แค่จากไป

เฉินจ้าวโบกมือให้อู๋เป่ยหนึ่งที : “หมอเทวดาอู๋”

ที่แท้ เมื่อวานเฉินจ้าวบอกอู๋เป่ยว่า เขารวบรวมวัตถุดิบยาครบแล้ว ที่มาในวันนี้ เป็นเพราะว่าอู๋เป่ยและเขานัดกันมาเจอหน้าที่อวิ๋นตง คิดไม่ถึงเลยว่า เขาบังเอิญมาเจอเข้ากับปรมาจารย์ของวัดต้าฉานมาซักไซ้เอาความพอดี

อู๋เป่ย : “เมื่อกี้ขอบคุณคุณเฉินลงมือช่วยอย่างมีน้ำใจ”

เฉินจ้าวพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณอู๋มีพระคุณต่อผม เรื่องแค่นี้ ไม่คู่ควรที่จะพูดถึง”

พูดจบ เขาเอาวัตถุดิบยาที่รวบรวมมาได้ให้อู๋เป่ย

อู๋เป่ยเห็นว่าวัตถุดิบยาไม่มีปัญหา พูด : “คุณเฉินพรุ่งนี้กลับไปที่บ้านกับผมด้วยกัน ผมจะปรุงยาอายุวัฒนะให้คุณ ฟื้นฟูจิตวิญญาณ”

เฉินจ้าว : “วัดต้าฉานไม่ธรรมดาอย่างมาก ในวัดมีพระสังฆราชสามท่าน หมอเทวดาอู๋โปรดระวังตัวด้วย”

อู๋เป่ยพูด : “ไม่เป็นไร”

หลี่อวิ๋นโต้ว : “เสี่ยวเป่ย พรุ่งนี้นายก็จะกลับไปแล้วเหรอ”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “คุณปู่ ผมจะออกเดินทางตั้งแต่เช้าตรู่เลย”

หลี่อวิ๋นโต้วพยักหน้า : “แบบนั้นก็ได้ เดิมทีฉันวางแผนจะให้นายติดต่อกับหลี่เหมยให้มากๆ อีกสักพักฉันจะเรียกหลี่เหมยมา”

อู๋เป่ยหัวโตทันที รีบลากเฉินจ้าวไปคุยกันที่ลานบ้าน

เพิ่งนั่งลง เหรินซานซานก็ถามเขาว่ายังอยู่เมืองกั่งไหม บอกว่าตอนเย็นจะมาหาเขา เขารีบบอกไปว่าตัวเองกลับมาที่ตงอวิ๋นแล้ว

เหรินซานซานไม่พอใจอย่างมาก พูดด้วยความโกรธ : “คุณกำลังหลบฉันเหรอ”

อู๋เป่ยรีบบอกไปว่าเข้าใจผิดแล้ว : “หลายวันมานี้ผมยุ่งอย่างมาก ไม่ได้หลบหน้าคุณ ใช่แล้ว คุณหาแฟนได้หรือยัง”

“ไม่ต้องมายุ่ง”

อู๋เป่ยยักไหล่ : “ในฐานะเพื่อน ผมกำลังเป็นห่วงคุณ”

เหรินซานซานเงียบสักพัก พูด : “อันที่จริงฉันมีเรื่องอยากให้คุณช่วย”

อู๋เป่ยถาม : “ช่วยอะไร”