ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 630

ดาบ กระบี่ หอก ง้าวของที่นี่ อย่างเช่นดาบยาวของประเทศอินเดีย ดาบเปอร์เซีย ดาบไม้กางเขนยุโรปเป็นต้น

อู๋เป่ยเดินดูแผงลอยไปเรื่อยๆ สุดท้ายไปหยุดอยู่ที่หน้าแผงลอยของร้านหนึ่ง มีมีดสั้นหลายเล่มทุกวางเรียงบนแผ่นหนัง หนึ่งในนั้นดึงดูดความสนใจของเขา

พูดให้ถูกคือเล่มนี้ไม่ใช่มีดสั้น แต่เป็นมีดบิน!

ตรงส่วนคมมีดของมีดบินเล่มนี้ไม่ได้แวววับเหมือนเมื่อก่อน ด้านบนมีสนิมเกาะอย่างเห็นได้ชัด ก็เหมือนกับของเก่าที่ถูกฝังอยู่ในดินมานานหลายปี เขาหยิบมีดบินขึ้นมา ภายใต้ตาวิเศษ นอกจากมีดบินที่เขาเห็น ยังมีแสงดาบสีฟ้ายาวสามนิ้วอยู่ข้างในด้วย!

ใจเขาหวั่นไหวทันที โยนมีดบินกลับคืนไป หลังจากนั้นถามเถ้าแก่แผงลอย “มีดสั้นพวกนี้เล่มละเท่าไหร่”

เหมือนเถ้าแก่จะไม่ค่อยใส่ใจมีดสั้นพวกนี้ พูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ห้าหมื่นก็แล้วกัน”

อู๋เป่ย “ผมจะเอาหลายเล่ม ลดให้หน่อย”

เถ้าแก่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ถ้าคุณเอาสิบเล่ม ผมคิดราคาสามหมื่น”

อู๋เป่ยตัดสินใจซื้อมีดสั้นสิบเล่มจริงๆ เขาจ่ายเงินให้อีกฝ่ายสามแสน

หลังจากรับมีดสั้น เขามุ่งหน้าไปยังโซนที่สี่ต่อ

ระหว่างทาง อู๋เป่ยเก็บมีดบิน หลังจากนั้นมอบมีดสั้นที่เหลืออีกเก้าเล่มให้เสี่ยวจีหลิง เสี่ยวจีหลิงดีใจมาก รีบพูดขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า

หลี่เหมยเป็นคนฉลาด พูดด้วยรอยยิ้ม “ที่คุณต้องการคือมีดสั้นเล่มนี้สินะ”

อู๋เป่ยไม่ได้ปฏิเสธ “นี่เป็นมีดบิน ไม่ธรรมดาอย่างยิ่ง”

หลังจากนั้นเขาถามเสี่ยวจีหลิง “สถานที่ต่อไปขายอะไร”

เสี่ยวจีหลิง “คุณผู้ชาย โซนข้างหลังจะขายเครื่องรางกับของขลังเป็นหลัก”

อู๋เป่ยตาลุกวาวเป็นประกาย ล้วนเป็นของที่เขาสนใจ!

พอไปถึงสถานที่ตรงนั้น ล้วนขายของประเภทเครื่องรางคุ้มภัย กระบี่ไม้อะไรทำนองนี้อย่างที่คิด แต่อู๋เป่ยกวาดสายตามอง เขาพบว่ามีเพียงไม่กี่ชิ้นที่มีประสิทธิภาพจริงๆ ต่อให้มีประสิทธิภาพ ประสิทธิภาพของมันก็อ่อนมาก

เมื่อเห็นยันต์คุ้มภัย หลี่เหมยถามเสียงเบา “ประสิทธิภาพดีกว่าของคุณหรือเปล่า”

อู๋เป่ยพูด “ยันต์คุ้มภัยที่ผมวาดหาซื้อตามท้องตลาดไม่ได้หรอก”

เดินผ่านหน้าแผงลอยสิบกว่าร้าน อู๋เป่ยไม่เคยหยุด จนกระทั่งเขาสังเกตเห็นหนังมนุษย์ที่สมบูรณ์แผ่นหนึ่ง หนังมนุษย์แผ่นนี้ยังมีความยืดหยุ่น มีรอยผ่าตรงแผ่นหลัง ตรงนั้นน่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของการลอกหนัง

เขามองเห็นบนหนังมนุษย์แผ่นนี้มีจิตสังหารแพร่กระจาย ในหนังมนุษย์ มีวิญญาณร้ายที่น่าสะพรึงนับร้อยดวง พวกมันต้องกันฝ่าทะลวงออกมา แต่กลับไม่สามารถทะลวงการสยบของหนังมนุษย์

อู๋เป่ยเคยเห็นอะไรมามากมาย เขานึกถึงวิชาสยบมารปีศาจประเภทหนึ่ง ผู้บำเพ็ญเพียรบางส่วนที่มีคุณธรรมสูง จะลอกหนังของตนเองลงมาสังเวยเทพเจ้า จากนั้นหลอมหนังให้กลายเป็นของขลัง ใช้มันมาสยบมารปีศาจ

เมื่อใช้วิชาอาคมเช่นนี้ หลังจากเสร็จสิ้นพิธีกรรมจะไม่ได้ผุดไม่ได้เกิด ผู้ใช้วิชาอาคมจะต้องกล้าเสียสละ มีจิตวิญญาณที่แน่วแน่ไม่หวั่นเกรง

สามารถพูดได้ว่าเจ้าของหนังมนุษย์แผ่นนี้ จะต้องเป็นวีรบุรุษที่ไม่เกรงกลัวความตายอย่างแน่นอน!

อู๋เป่ยหยิบหนังมนุษย์ขึ้นมา ถามเถ้าแก่ “นี่คือหนังคนเหรอ”

เถ้าแก่เป็นหญิงชรา เธอพูด “นี่เป็นหนังมนุษย์ที่สมบูรณ์ ในอดีตเจ้าของหนังต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งมากแน่ ดังนั้นคุณภาพหนังของเขาจึงดีมาก คุณดูสิ บนหนังมีสัญลักษณ์แปลกๆด้วย”

อู๋เป่ยถาม “เท่าไหร่”

หญิงชราพูดด้วยรอยยิ้ม “ถ้าคุณอยากได้ สิบล้านก็แล้วกัน”

อู๋เป่ยไม่ได้ต่อราคา จ่ายเช็คให้อีกฝ่ายโดยตรง หลังจากนั้นนำหนังมนุษย์จากไป

หลี่เหมยรังเกียจหนังมนุษย์แผ่นนี้มาก เธออดไม่ได้ที่จะเดินห่างจากเขา “ทำไมคุณต้องซื้อของแบบนี้ด้วย”

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ผมเคารพที่เขาเป็นวีรบุรุษ ไม่อยากให้หนังของเขาถูกส่งต่อไปทั่วโลก”

เขาพูดพลางเก็บหนังมนุษย์ไว้ในแหวนปานจื่อ

หลังจากนั้นคนทั้งคู่เดินเข้าออกโซนที่เหลือ อู๋เป่ยเลือกของหลายอย่างให้หลี่เหมย ส่วนเขาไม่ได้ซื้ออะไรเพิ่มอีก