อู๋เป่ย : “คุณปู่มักจะชื่นชมคุณ และบอกว่าคุณเก่งเรื่องการทำธุรกิจ”
หลี่เหมยพูดเบา ๆ : “ฉันไม่ชอบทำธุรกิจ ฉันชอบวาดภาพและชอบความสงบ แต่ฉันไม่อยากละทิ้งความคาดหวังของคุณปู่ ดังนั้นฉันจึงพยายามอย่างหนักเพื่อเรียนรู้ธุรกิจ และช่วยเขาแก้ไขปัญหา”
อู๋เป่ยยิ้มแล้วพูดว่า : “เธอเป็นหลานสาวที่กตัญญูคนหนึ่ง”
ทั้งสองคุยกัน และหลี่เหมยก็ถามขึ้นมาว่า : “อู๋เป่ย คุณเป็นผู้มีพลังยุทธ์ บางทีคุณอาจช่วยฉันแก้ปัญหาได้ “
อู๋เป่ยถามเธอว่า : “ปัญหาอะไร?”
ตระกูลหลี่ของเรามีอุตสาหกรรมมากมาย เมื่อเร็ว ๆ นี้ โรงงานแห่งหนึ่งประสบอุบัติเหตุทางการผลิตหลายครั้งทำให้ให้มีผู้เสียชีวิตสองราย และบาดเจ็บสามคน ด้วยเหตุนี้เราจึงต้องหยุดงานเพื่อแก้ไข แต่พอเริ่มงานก็เกิดอุบัติเหตุอีกครั้งหนึ่ง และมีผู้เสียชีวิตอีกรายหนึ่ง และอีกคนหนึ่งได้รับบาดเจ็บ ต่อมาฉันได้เชิญอาจารย์ฮวงจุ้ย อาจารย์บอกว่าฮวงจุ้ยของโรงงานผิด ต้องรื้อโรงงานและสร้างใหม่”
“แต่โรงงานแห่งนี้ถูกสร้างขึ้นมาเกือบสิบปีแล้ว และมันก็ปลอดภัยอยู่เสมอ ฉันไม่ค่อยเชื่อคำพูดของเขาเลย” หลี่เหมยกล่าว
อู๋เป่ยถามว่า : “โรงงานอะไร?”
“โรงงานผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรม แม้ว่าโรงงานจะไม่ทำเงิน แต่คุณปู่บอกว่าเราควรสร้างหุ่นยนต์อุตสาหกรรมชั้นนำของโลก แม้ว่าเทคโนโลยีของเราจะไม่ก้าวหน้าที่สุด แต่เราก็มีความก้าวหน้าอย่างมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โดยปัจจุบันเป็นผู้ผลิตหุ่นยนต์อุตสาหกรรมรายใหญ่ที่สุดในประเทศจีน อุตสาหกรรมหุ่นยนต์ของเราถูกส่งออกไปยังหลายสิบประเทศ นอกจากนี้เรายังพัฒนาซอฟต์แวร์การออกแบบอุตสาหกรรม และได้ผลลัพธ์ที่แน่นอนอีกด้วย”
อู๋เป่ยกล่าวว่า : “ได้ อีกเดี๋ยวพวกเราไปที่นั่นดู”
อู๋เป่ยเป็นคนธรรมดาเมื่อพูดถึงหุ่นยนต์อุตสาหกรรม เขาถามว่า : “หุ่นยนต์อุตสาหกรรมพวกคุณทำอะไรได้บ้าง?”
หลี่เหมยยิ้มและพูดว่า : “มีหลายสิ่งที่เราทำได้ เราสามารถสร้างหุ่นยนต์อุตสาหกรรมเพื่อวัตถุประสงค์ที่แตกต่างกันสำหรับลูกค้าที่แตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น คุณสามารถใช้หุ่นยนต์ในการผลิตรถยนต์ การรีดเหล็ก สิ่งทอ ฯลฯ”
อู๋เป่ยกล่าวว่า : “ในอนาคตเพื่อนของฉันคนหนึ่งจะสร้างโรงงานผลิตรถยนต์แห่งใหม่ในประเทศจีน หากหุ่นยนต์ของพวกคุณเหมาะสม ผมสามารถช่วยแนะนำธุรกิจนี้ให้คุณได้”
หลี่เหมยมีความสุขมาก : “เยี่ยมมากเลย ! ผลิตภัณฑ์ของเรา จะต้องทำให้เขาพึงพอใจอย่างแน่นอน!”
โดยไม่รู้ว่า การประมูลกำลังจะเริ่มต้นขึ้น เสี่ยวจีหลิงก็วิ่งไปเตือน : “ท่านครับ ใกล้ถึงถึงเวลาแล้ว เราไปที่นั่นกันดีไหมครับ?”
อู๋เป่ยพยักหน้า : “นำทางไป ”
ขณะที่พูดเช่นนั้น เขาก็หยิบหน้ากากออกมาสองใบ ทุกคนใส่มันในการประมูล ทางที่ดีที่สุดคืออย่าให้ใครเห็นรูปร่างหน้าตาของคุณ มิฉะนั้นผู้มีส่วนได้เสียจะสังเกตุเห็นคุณได้ง่าย
สถานที่ประมูลเป็นห้องโถงชั่วคราวที่เรียบง่าย ครั้งนี้มีคนเข้าร่วมการประมูลมากมาย อย่างน้อย ณ ตอนนี้มีประมาณสามร้อยคน
ผู้คนส่วนใหญ่สวมหน้ากาก และมีปฏิสัมพันธ์กันเพียงเล็กน้อย พวกเขาทั้งหมดนั่งเงียบ ๆ บนที่นั่งของตน รอให้การประมูลเริ่มต้น
ทันทีที่เขานั่งลง อู๋เป่ยก็เห็นใบหน้าที่คุ้นเคยปรากฏขึ้น นั่นคือชายหนุ่มที่มีท่าทางสง่างาม ไม่มีใครอื่นนอกจากโอวหยางจายซิง
ครั้งล่าสุด เขาพบกับบุคคลนี้ในตลาดผี แต่ไม่คาดคิดว่าเขาจะปรากฏตัวในตลาดผีอวิ๋นตงด้วย !
โอวหยางจายซิงนั่งอยู่ไม่ไกล และคนรับใช้สองคนอยู่ข้าง ๆ เหมือนครั้งที่แล้ว และเขาไม่สวมหน้ากาก
อู๋เป่ยหรี่ตาลง เขาขอให้หลีเหม่ยอยู่ที่เดิมห้ามขยับ ในขณะที่เขายืนขึ้น เดินมาที่หน้าโอวหยางจายซิง และจ้องมองที่เขา
โอวหยางจายซิงขมวดคิ้ว และถามอย่างเย็นชา : “มีเรื่องอะไร?”
อู๋เป่ยไม่ได้พูดอะไร และตบไปที่หน้าเขา
“ด้วยเสียง“เพี๊ยะ” โอวหยางจายซิงตกตะลึง เขาตกตะลึงเป็นเวลาครึ่งวินาทีก่อนที่จะตะโกนด้วยความโกรธ และต่อยอู๋เป่ย
อู๋เป่ยเดินออกไปทันที โอวหยางจายซิงถูกตบหน้า และในตอนนั้นเขาก็ตามออกไป
อู๋เป่ยกระโดดราวกับบิน เขามาถึงชายหาดที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตร โดยไม่ต้องใช้ความพยายามมากนัก และไม่มีใครอยู่บนชายหาดเลย
โอวหยางจายซิงไล่ตามเขา และเมื่ออู๋เป่ยหยุด เขาก็มาถึง โดยไม่พูดอะไรสักคำ และใช้ฝ่ามือโจมตีอู๋เป่ย
ความแข็งแกร่งของโอวหยางจายซิงไม่ได้อ่อนแอ เขาก็อยู่ในผู้ฝึกยุทธ์ชั้นราชันย์ด้วย อย่างไรก็ตาม ความแข็งแกร่งดังกล่าวกลับอ่อนแอลงต่อหน้าอู๋เป่ยอย่างสิ้นเชิง !
“โครม ! ”
อู๋เป่ยต่อยโอวหยางจายซิงที่ท้อง เขาครางและตัวงอเหมือนกุ้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...
ด้วยความเคารพนะครับ หลังๆ มานี่ดูเหมือนไม่ค่อยใส่ใจเลย ตอนละ 2-3 บรรทัด เห็น 2-3 เรื่องล่ะ เหมือนรีบเอามาลง แต่ไม่ได้ตรวจสอบเนื้อหาข้างในเลยว่าตอนที่ลงมีเนื้อหาครบสมบูรณ์หรือไม่...
เหลือตอนละ5บรรทัดแล้วครับหลายตอนแล้วครับ...
รบกวนเรียนถามหน่อยครับ ทำไมหลังๆจึงเพี้ยนไปหมด จากนิยายดีๆจนอ่านไม่รู้เรื่อง มีบทละ 5 บรรทัด พอขึ้นบทใหม่เป็นคนละตอนกันเลยครับ แอดและคณะควรตรวจดูก่อนโพสต์นะครับ...