ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 634

ในหัวของเขามีข้อมูลจำนวนมาก แต่ไม่เคยศึกษาอย่างเป็นทางการ ดังนั้นเมื่อมีเวลา เขาก็จะเร่งศึกษาอย่างเต็มที่

บ่ายโมง เครื่องบินลงจอดสนามบินเมืองหมิงหยาง

กลับถึงบ้าน หลี่เหมยกับเหม๋ยเป่าได้รับการต้อนรับจากทุกคนอย่างกระตือรือร้น อู๋เป่ยทำหน้าเชิ่ด พูดเพียงไม่กี่คำก็เดินขึ้นชั้นบนไปทำธุระของเขาแล้ว

มีของกองอยู่ในแหวนเก็บของไม่น้อย เขาจะเก็บกวาดสักหน่อย ย้ายของที่ไม่ค่อยได้ใช้ไปไว้ในคลังก่อนชั่วคราว

หลังจากนั้น เขาออกไปซื้อวัตถุดิบยาบางส่วน หลังจากนั้นใช้คราบมังกรที่เหลือ เริ่มทำการปรุงยาหลงสุ่ย

ยาหลงสุ่ยเป็นสมบัติล้ำค่าที่ไม่สามารถประเมินค่าสำหรับสัตว์เกล็ด วัตถุดิบหลักในการปรุงคือคราบมังกร และมีแร่ธาตุบางชนิด อย่างเช่นหินอสัณฐานก้อนนั้น

อู๋เป่ยผ่าหินอสัณฐานเป็นสองซี่ บดให้เป็นผง นำมาใช้ปรุงยา เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็จะสามารถปรุงยาหลงสุ่ยเวอร์ชั่นปรับปรุง ซึ่งมีผลมากกว่ายาหลงสุ่ยทั่วไปหลายสิบเท่า

หลังจากฟ้ามืด เม็ดยาปรุงเสร็จเรียบร้อย เป็นโอสถชั้นหนึ่ง! ปรุงยาหลงสุ่ยออกมาทั้งหมดห้าเม็ด!

เขาหยิบยาขึ้นมาหนึ่งเม็ด มาถึงข้างทะเลสาบตงหู่ จากนั้นเหยียบน้ำข้ามทะเลสาบมาถึงเกาะกลางทะเลสาบตงหู่ ทันทีที่ขึ้นเกาะ มีเสียงแหวกหญ้าดังมาจากด้านข้าง มีชายชราหนวดขาวคนหนึ่งมุดออกมาจากด้านใน

เขาถมน้ำลายแล้วสบดด่า “ไอ้เกาะบ้านี่มีแมลงเยอะจริงๆ!”

อู๋เป่ยพูดด้วยสีหน้านิ่งสงบ “ตาแก่ คุณตั้งใจมารอผมที่เกาะโดยเฉพาะเหรอ”

ชายชราหยิบคันเบ็ดออกจากเอว เหวี่ยงมันเบาๆ สายเบ็ดเส้นหนึ่งก็ตกลงไปในน้ำ

เขายืนอยู่ตรงนั้นทั้งเช่นนั้น “ฉันมีลูกศิษย์ไม่เอาไหนคนหนึ่ง หลายวันก่อนเขามาที่นี่ ปรากฎว่าถูกทำลายปางตาย คนที่ลงมือคือคุณสินะ”

อู๋เป่ยหัวเราะ ‘แหะๆ’ “คุณคือผู้ก่อตั้งพรรคหลิงเซียวสินะ จะมากู้ศักดิ์ศรีคืนเหรอ”

ชายชรายิ้มเล็กน้อย “เขาถูกทำร้าย เป็นเพราะเขาสู้คนอื่นไม่ได้ มันก็สมควรโดนแล้ว ฉันไม่มีเวลามากู้ศักดิ์ศรีให้มันหรอก”

หัวใจอู๋เป่ยหวั่นไหว “แล้วจุดประสงค์ที่คุณมาที่นี่คืออะไร”

“ตกปลา” ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม “ที่นี่มีปลาตัวใหญ่อยู่หนึ่งตัว ฉันจะตกมันขึ้นมาย่างกิน”

อู๋เป่ยพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ผมเหมาทั้งตงหู่แล้ว คุณจะตกปลา ต้องได้รับอนุญาตจากผมก่อน”

ชายชราอึ้ง “คุณเหมาทั้งตงหู่แล้วอย่างนั้นเหรอ”

“ไม่ได้เหรอ” อู๋เป่ยพูด

ชายชราส่ายศีรษะ “ตงหู่ยาวสิบลี้ กว้างสุดห้าลี้ คุณเหมาทั้งตงหู่ที่ใหญ่ขนาดนี้ คงใช่เงินไปไม่น้อยสินะ”

เมื่อเขาพูดเช่นนี้ อู๋เป่ยกลับรู้สึกว่าจำเป็นต้องเหมาทั้งตงหู่จริงด้วย เขาจึงหยินโทรศัพย์โทรหาหัวหน้าเมืองลั่วเหวยคัง

หลังจากพูดทักทายกัน เขาเริ่มเปิดประเด็นทันที “หลี่ซื่อกรุ๊ปจากอวิ๋นตงจะพัฒนาโครงการสุ่ยอันเจียงหนาน ผมแนะนำให้พวกเขาซื้อตงหู่ ให้ตงหู่กลายเป็นทะเลสาบชั้นในของสุ่ยอันเจียงหนาน”

ลั่วเหวยคังสามารถมีตำแหน่งสูงอย่างในทุกวันนี้ ทั้งหมดเพราะได้รับการช่วยเหลือจากอู๋เป่ย เขาพูดด้วยรอยยิ้ม “เรื่องเล็กน้อย ให้พวกเขาไปจัดการเอกสารในเมืองได้เลย”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ได้ ขอบคุณหัวหน้าเมืองลั่ว ไว้จะเลี้ยงข้าวคุณวันหลัง”

หลังจากตัดสาย เขาเหลือบมองชายชราแวบหนึ่ง “ได้ยินหรือยัง ตอนนี้ที่นี่เป็นทะเลสาบชั้นในของผม”

ชายชรายิ้มอย่างเย็นชา “รวยจริงๆ!”

อู๋เป่ย “เก็บคันเบ็ดของคุณ ไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้”

ชายชรา “แล้วถ้าฉันไม่ไปล่ะ”

อู๋เป่ย “ถ้าคุณไม่ไปตอนนี้ อีกเดี๋ยวจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว”

“ขู่ฉันเหรอ” ชายชรายิ้มแปลกๆ มีกลิ่นอายที่น่าตกใจแผ่ซ่านออกมาจากตัวเขา

“ตี้เซียนขั้นหนึ่งเหรอ พลังยุทธ์ถือว่าไม่เลว” อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย โดยไม่ได้รู้สึกตกใจสักนิด

ทันทีที่สิ้นเสียง มีร่างเงาสายหนึ่งกระโดดลงมาจากท้องฟ้า คนๆนั้นคือเฉินจ้าว

เฉินจ้าวยื่นห่างจากชายชราสามเมตร ค่อยจับจ้องเขา