ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 644

ทุกคนกลับมาที่ห้องรับแขก อู๋เป่ยถามจังซีหลิงอย่างกะทันหัน : “คุณอยากหงอกแขนใหม่อีกครั้งไหม”

จังซีหลิงตะลึงสักพัก พูด : “หัวหน้าพรรค ต้องการสร้างแขนขาที่ถูกตัดขาดขึ้นมาใหม่ อย่างน้อยก็ต้องมีพลังยุทธระดับกษัตริย์เที่ยงแท้”

มือขวาของอู๋เป่ยกดไปที่ไหล่ของเขา มีพลังประหลาดพุ่งเข้าไป พลังนี้ เป็นการถอดรหัสพันธุกรรมของอู๋เป่ย มีความสามารถหนึ่งในสามประการ ความสามารถในการซ่อมแซมเซลล์!

ความสามารถแบบนี้ ไม่เพียงมีประโยชน์ต่อตัวเอง นอกจากนี้ก็มีประโยชน์ต่อตัวของผู้อื่นด้วย

หลังจากสิบกว่านาที จังซีหลิงรู้สึกคันที่ปลายแขนที่หัก เขามองอย่างละเอียดหนึ่งที มีมือเล็กๆข้างหนึ่งหงอกออกมา มีขนาดเท่าลูกเกดเท่านั้น

เขาเบิกตากว้าง มองด้วยความอึ้ง : “นี่คือ.....”

อู๋เป่ย : “ประมาณสามเดือน คุณก็จะมีแขนใหม่ข้างหนึ่งหงอกออกมา ระวังอย่าให้แขนใหม่ได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง ไม่อย่างนั้นจะยุ่งยากอย่างมาก”

จังซีหลิงทั้งตะลึงและดีใจ โค้งคำนับลึกๆหนึ่งที : “ขอบคุณหัวหน้าพรรคสำหรับพระคุณ!” แขนหักคือความเสียใจครั้งใหญ่ที่สุดในชีวิตของเขา คิดไม่ถึงเลยว่าจะสามารถหงอกขึ้นมาใหม่อีกครั้ง!

อู๋เป่ยอืมหนึ่งที ถามทุกคน : “เป่าไต้ซางมาหรือยัง”

เมิงจื๋อพูดอย่างไม่แยแส : “หัวหน้าพรรค ผมจะไปจับเขามา!”

อู๋เป่ยโบกมือ : “ช่างเถอะ พวกเราจะเจอกันในไม่ช้าก็เร็ว เมิงจื๋อ คุณ จังซีหลิง และฟ่างอึงเก๋อไปที่สำนักงานหลักของพรรคฟ้าทมิฬ ผมให้เวลาพวกคุณสองวัน ภายในสองวัน ผมอยากให้พวกคุณควบคุมพรรคฟ้าทมิฬอย่างเต็มรูปแบบ”

เมิงจื๋อโค้งคำนับและพูด : “รับทราบ!”

คนหลายคนจากไปอย่างรวดเร็ว เวลาสองวันสั้นเกินไปแล้ว พวกเขาจำเป็นต้องเคลื่อนไหวทันที

หลังจากทุกคนไป หวงเซียงสูดหายใจเข้าลึกๆหนึ่งที พูด : “คุณชาย ผมคิดไม่ถึงเลยจริงๆ ว่าคุณจะร้ายกาจขนาดนี้! ผมเหล่าหวง วันนี้ถือว่าได้เปิดหูเปิดตาแล้ว!”

อู๋เป่ย : “เหล่าหวง ตอนนี้ปล่อยเป่าไต้ซางไปก่อน วันมะรืนนี้ พวกเราจะไปพบฮ่องเต้หมิง”

หวงเซียง : “ได้!”

ทั้งสองได้พักผ่อนช่วงสั้นๆ ฟ้าสว่างก็กลับมาที่พักของหวงเซียง เช้าของวันนี้ อู๋เป่ยต้องไปฉลองวันเกิดของผู้อาวุโสกัวด้วย เขาตัดสินใจเอายาเสริมกำลังซานหยวนไปให้หนึ่งเม็ด

เก้าโมงเช้า หลี่หงเทามาถึงแล้ว แต่เมื่อเขาเห็นอู๋เป่ยปรากฏตัวในร่างของหลี่ซวินเป่ย ทันใดนั้นก็เผยให้เห็นถึงความรังเกลียดทันที ถามพร้อมกับเลิกคิ้ว : “ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่”

หวงเซียงรีบพูด : “คุณชายเทา ท่านปู่เป็นคนส่งคุณชายซวินเป่ยมา พวกคุณไปฉลองงานวันเกิดของผู้อาวุโสกัวด้วยกัน”

หลี่หงเทายิ้มอย่างเย็นชา : “ผมต้องให้เขาติดตามด้วยเหรอ”

อู๋เป่ยกลับไม่คิดอะไร ใครไปฉลองงานวันเกิดก็เหมือนกัน พูด : “หงเทา คุณไปคนเดียวก็พอแล้ว นี่เป็นของขวัญของผม” เขาเอายาเสริมกำลังซานหยวนที่บรรจุลงในขวดยื่นให้หลี่หงเทา

หลี่หงเทาไม่มองเลยด้วยซ้ำ พูดอย่างดูถูก : “ของที่ไม่มีมูลค่าอย่างของคุณแบบนี้ไม่จำเป็นหรอก ผมเตรียมของขวัญชิ้นใหญ่ไว้แล้ว!”

อู๋เป่ยก็ไม่โกรธเช่นกัน เขาเก็บยาอายุวัฒนะ พูด : “หงเทา ไปถึงตระกูลกัว จำเป็นต้องสุภาพเรียบร้อย ไม่ทำตัวหยิ่งผยอง”

หลี่หงเทาเหลือบมองหนึ่งที : “คุณกำลังสั่งสอนผมเหรอ”

อู๋เป่ยไม่พูดอะไรอีกต่อไป แต่หลี่หงเทาขอเช็คกับหวงเซียงหนึ่งใบแล้วจากไปเลย

ทันทีที่หลี่หงเทาไป หวงเซียงส่ายหน้าโดยตรง พูด : “คุณชาย คุณชายหงเทาไปคนเดียวจะไหวเหรอ”

อู๋เป่ยถาม : “คุณก็ต้องไปด้วยไม่ใช่เหรอ”

หวงเซียง : “แน่นอน ตามมารยาท ผมจำเป็นต้องไปอยู่แล้ว”

อู๋เป่ย : “งั้นก็พาผมไปด้วย ถ้าหากทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น ผมก็ไม่จำเป็นต้องออกหน้า”

หวงเซียงลังเลเล็กน้อย พูด : “แต่ว่าคุณชาย คุณไปที่นั่นโดยไม่มีชื่อหรือสถานะใด ๆ ดูเหมือนว่าไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะ”

อู๋เป่ย : “ไม่เป็นไร”

หวงเซียงเกาหัว : “ก็ได้”

สิบโมงเช้า ทั้งสองคนขับรถไปตระกูลกัว คฤหาสน์ขนาดใหญ่ของตระกูลกัวตั้งอยู่ในใจกลางเมือง เป็นสถาปัตยกรรมสไตล์ยุโรปล้วนๆ ถ้าหากมีผู้คนมาที่นี่ จะต้องคิดว่ามาถึงคฤหาสน์ของเศรษฐีในยุโรปแล้วอย่างแน่นอน