ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 653

เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “พี่น้องทุกคน เชิญลุกขึ้น”

“ขอบคุณหัวหน้าพรรค!”

ทุกคนพูดเสียงดังพร้อมกัน จากนั้นลุกขึ้นยืน

เมิงจื๋อก้าวออกมาข้าง พูดด้วยรอยยิ้ม “หัวหน้าพรรค ในที่สุดคุณก็มาแล้ว”

อู๋เป่ยพยักหน้าแล้วพูด “ผู้พิทักษ์เมิง พี่น้องทุกคนยินดีสนับสนุนผมเป็นหัวหน้าพรรคหรือไม่”

เมิงจื๋อพูด “สมาชิกในพรรคทุกคน ยินดียอมรับคุณเป็นหัวหน้าพรรคฟ้าทมิฬ!”

อู๋เป่ยพูด “ขอบคุณพี่น้องทุกคน ผมกับทุกคนไม่รู้จักกัน เมิงจื๋อ คุณช่วยแนะนำให้ผมรู้จักหน่อย”

เมิงจื๋อแนะนำบุคคลสำคัญในพรรคให้อู๋เป่ยรู้จักทีละคน ด้วยหลักๆคืออาวุโส สี่หัวหน้าคณะ และรวมไปถึงบุคลากรหลักรอบตัวพวกเขา

หลังจากแนะนำสามสิบกว่าคน อู๋เป่ยพูด “พี่น้องทุกคน ผมเพิ่งมาใหม่ ต่อไปต้องขอการสนับสนุนจากพี่น้องทุกคนด้วย”

เวลานั้นเอง ชายหนุ่มคนหนึ่งคุกเข่าลงพื้น “ผู้น้อยเป่าไต้ซาง คำนับหัวหน้าพรรค!”

คนที่ให้หวงเซียนมอบผลกำไรบางส่วนให้คนของพรรคฟ้าทมิฬในตอนนั้น ก็คือเป่าไต้ซางคนนี้ นอกจากนี้ เขายังเป็นพ่อตาลูกชายคนที่สี่ของกัวหยวนเซียง ดองญาติกับตระกูลกัว

ดูจากค่าทางแล้ว เป่าไต้ซางคนนี้น่าจะเคยโดนเมิงจื๋อสั่งสอน จึงนอบน้อมต่ออู๋เป่ยมาก

อู๋เป่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ตระกูลกัวจบสิ้นแล้ว เรื่องนี้คุณรู้หรือเปล่า”

เป่าไต้ซางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “หัวหน้าพรรค ตระกูลกัวรนหาที่เอง ไม่คู่ควรเห็นใจ”

อู๋เป่ย ‘อืม’ ตอบรับสั้นๆ “ได้ยินมาว่าคุณสั่งให้ตระกูลหลี่มอบผลกำไรบางส่วนออกมาใช่หรือเปล่า”

เป่าไต้ซางพูดด้วยรอยยิ้ม “นั่นมันเมื่อก่อน ตระกูลหลี่มีความสัมพันธ์กับหัวหน้าพรรค ย่อมไม่จำเป็นแล้ว ยิ่งกว่านั้นพวกเราจะช่วยตระกูลหลี่จัดการปัญหาทุกอย่าง”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ดีมาก”

หลังจากพูดทักทายและประกาศศักดา อู๋เป่ยถูกเชิญมาที่ตำหนักฟ้าทมิฬ ตำหนักฟ้าทมิฬเป็นตำหนักขนาดใหญ่ จะเปิดใช้ก็ต่อเมื่อทำกิจกรรมขนาดใหญ่ ด้านหน้ามีเสาขนาดใหญ่หนาเท่าร่างกายวัวและสูงสามสิบเมตรยี่สิบต้น ประตูตำหนักทำจากทองแดง มีน้ำหนักหลายสิบตัน จำเป็นต้องใช้แรงของคนห้าคน จึงจะสามารถเปิดมันออก

ภายในตำหนักวังเวงหน้าขนลุก และอากาศก็เต็มไปด้วยกลิ่นแปลกๆ คล้ายกับเนื้อเน่าเปื่อยผสมกับกลิ่นหอมของดอกไม้ อู๋เป่ยไม่ชอบอย่างยิ่ง

เมิงจื๋อเดินตามหลังอู๋เป่ย เขาพูดเสียงเบา “หัวหน้าพรรค ในตำหนักนี้มีมหาปุโรหิตท่านหนึ่ง ผมได้คุยกับเขาแล้ว เขายินดีสนับสนุนคุณเป็นหัวหน้าพรรค แต่ว่าคนคนนี้มีนิสัยแปลกประหลาด อยากจะหลีกเลี่ยงทำบางอย่างที่ไม่ถูกใจหัวหน้าพรรค หวังว่าหัวหน้าพรรคจะไม่ถือสา”

อู๋เป่ยพูด “ไม่เป็นไร ทุกอย่างทำตามกฎ”

พื้นของตำหนักเป็นกระเบื้องหินลายเทพเจ้าและผีสาง และมีโคมไฟขนาดใหญ่ห้อยอยู่บนเพดาน บนโคมไฟทุกดวง มีเปลวไฟยี่สิบดวงกำลังลุกไหม้

อู๋เป่ยเพิ่งเข้าตำหนัก ก็สังเกตเห็นชายชราหลังค่อมคนหนึ่งอยู่ห่างจากเขาประมาณสิบกว่าก้าว หลังของชายชราคนนี้แทบโค้งเก้าสิบองศาจนหน้าแทบแนบติดกับผืน เขาต้องพยายามเงยหน้ามองจึงจะเห็นคนอื่น

เขาสวมชุดเพ้าสีเทา ผมขาวออกเหลือง โดยเฉพาะดวงตาขุ่นมัวอย่างยิ่ง ตาซ้ายของเขาบอด ถูกควักออกมา

เมื่อเขาเอ่ยปาก ก็ส่งเสียงที่หน้าอึดอัดเหมือนโลหะเสียดสีกันออกมา

“คำนับหัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยพยักหน้า “คุณก็คือมหาปุโรหิตเหรอ”

ชายชรา “ผมคือมหาปุโรหิต อาหมิง”

อู๋เป่ยฟังเสียงของเขา ภาษาที่พูดคือภาษาเหยียนหลง แต่น้ำเสียงค่อนข้างแปลก เหมือนว่าเกิดจากการที่ไม่ได้พูดมานานแล้ว

เมิงจื๋อพูด “มหาปุโรหิต วันนี้หัวหน้าพรรคเรียกประชุมในตำหนักใหญ่”

อาหมิงพูด “ผมยินดีต้อนรับหัวหน้าพรรคที่พวกคุณเลือก แต่ว่ากฎของพรรคฟ้าทมิฬ ก่อนที่หัวหน้าพรรคจะได้รับการยอมรับจากเทพฟ้าทมิฬ จะไม่สามารถนั่งบัลลังก์หัวหน้าพรรค”

อู๋เป่ยจึงจะสังเกตเห็นว่าด้านหลังไม่ไกลของชายชรา มีบัลลังก์ทองคำที่ถูกฝังด้วยอัญมณีเต็มไปหมด เขาลองประเมินคร่าวๆ คิดว่าการที่จะสร้างบัลลังก์แบบนี้ จะต้องใช้ทองคำอย่างน้อยห้าตัน!